نفی معیارهای دوگانه

اعتمادآنلاین| علیرضا علوی‌تبار، فعال سیاسی اصلاح‌طلب نوشت: با جمع‌بندی ترورهایی از این دست که در ایران اتفاق می‌افتد می‌توان به چند نتیجه مهم رسید. ترورهای کردستان هم چنین ویژگی‌هایی داشته است. اول اینکه ترور معمولا در جاهایی اتفاق می‌افتد که از نظر توسعه وضعیت مطلوبی ندارند. در اینجا توسعه همه‌جانبه مدنظر است. دومین ویژگی این است که طی این سال‌ها برای ایجاد بیگانگی مردم این مناطق نسبت به حکومت تلاش بسیاری شده است. ویژگی سوم گفتمان‌های قومیت‌گرا است. قوم‌گرایی در همه اشکال آن مخالف مردم‌سالاری و بسترساز خشونت است.

اگر واقعا گسترش پیدا کند، می‌تواند به سیاست و دموکراسی لطمه بزند. در عین حال این جریانات تدارک و حمایت خارجی نیز دارند. همه اخبار حکایت از این می‌کند که اسراییل، عربستان و امریکا تدارک و حمایت از جریان‌های خشونت طلب، تروریست و برانداز در ایران دارند. در مورد حادثه تروریستی اهواز، عنوانی که این گروه انتخاب کرده ما را به یاد ادبیات بعثی‌های عراق می‌اندازد. آنها همین اصطلاحات و شکل نوشتن اهواز به صورت «احواز» را به کار می‌بردند. زمانی که به ایران حمله می‌کردند، طارق عزیز کتابی در سال 1981 منتشر کرد که می‌گوید یکی از دلایل حمله به ایران دفاع از عرب‌های منطقه «الاحواز» بوده است. به همین دلیل این ادبیات با اصطلاحات بعثی‌ها نیز یکی است.

نیروهای خارجی برای اقدامات تروریستی تلاش می‌کنند از شکاف‌های قومیتی استفاده ‌کنند. اتفاقی که در ایران افتاد، خطر اساسی برای امنیت ملی ایران محسوب نمی‌شود و ضربه اساسی به آن نمی‌زند. اما آزمونی برای مخالفت با تروریسم در جهان است. اگر کشورها معیارهای دوگانه نداشته باشند، باید این جریان را محکوم کنند. اگر کشور یا گروهی ایرانی این اقدام را محکوم نکند، معلوم می‌شود که در مبارزه با تروریسم صادق نیست.

کسی که ترور را محکوم نکند، نمی‌تواند اعدام را محکوم کند. در هیچ‌جای دنیا با تروریسم برخورد مسالمت‌جویانه نمی‌شود. کسی که واقعا مخالف خشونت است باید همه اینها را با هم محکوم کند و در برابر آن موضع بگیرد. راه ریشه‌کن کردن تروریسم از طرفی اقتدار ملی و قدرت دفاعی کشور است اما مهم‌تر از آن از بین بردن زمینه‌های آن است. یعنی توسعه و تقویت مدیریت در مناطق مختلف بسیار اهمیت دارد. تقویت مشارکت مردم مناطق مختلف، گسترش بیشتر برابری و از بین بردن احساس تبعیض، تقویت تفاهم و گفت‌وگوی ملی برای مشکلات باید دنبال شود. حکومت باید از موضع اقتدار برخورد کند.

به هر حال اساسا اصطلاح اقلیت وقتی به کار می‌رود، مساله عددی مطرح نیست. مساله احساس تبعیض است. ما از هر کاری که در بخش‌های مختلف ایران، احساس تبعیض را زیاد کند، باید خودداری کنیم. وظیفه روشنفکران نیز مقابله با گفتمان‌های قوم‌گرا است. تقویت تفاهم ملی باید جزو اصلی‌ترین برنامه‌های روشنفکران باشد.

منبع: روزنامه اعتماد