مرثیه‌ای برای جهان پهلوان

اعتمادآنلاین| ‌‌‌ منیژه موذن: تختی کنار مردم بود، کنار مردم ماند و روی شانه‌های همین مردم هم به خاک سپرده شد.

جهان‌پهلوان، اسطوره، نامی که هرگز فراموش نشد، نه برای 15 سال قهرمان بلامنازع بودن که برای رفتار جوانمردانه مقابل رقیب مصدومش، کاری که از ورزشکاری جز او بعید بود. زمانی که حریف اهل بلاروس تختی می‌خواست به روی تشک کشتی بیاید نگران پای مصدومش بود که در مسابقه برای او مشکل‌ساز می‌شود؛ اما تختی در فینال حتی یک‌بار هم به‌پای مصدوم حریفش حمله نکرد تا خود به مدال نقره برسد و گردن‌آویز طلا برای مدود شود. طلایی که در اخلاق و پهلوانی قطعاً به تختی رسید.

زلزله بویین‌زهرا اما تختی را جهان‌پهلوان بی‌مثال ایران کرد وقتی‌که با دست‌های خود کمک‌های مردمی را پخش می‌کرد و زلزله‌زده‌ها را لحظه‌ای تنها نمی‌گذاشت.

چند سالی بیشتر از مرداد 32 نگذشته بود و مردم به حاکمیت اعتماد نداشتند و کمک‌های مردمی به هلال‌احمر نمی‌رسید، آنجا بود که جهان‌پهلوان خود وارد گود شد. تختی در این حادثه به‌صورت خودجوش توانست سیل عظیمی از کمک‌های مردمی را به حادثه‌دیدگان زلزله برساند که این از محبوبیت او ناشی می‌شد. وقتی او کشکول به دست می‌گرفت و پول جمع می‌کرد، مدتی نمی‌گذشت که کشکول پر می‌شد؛ مردم برای کمک سر از پا نمی‌شناختند. در خیابان وحدت اسلامی (شاهپور سابق) این صحنه‌ها مکرر خلق می‌شد. وقتی تختی کشکول را می‌چرخاند، جمعیتی عظیم حول او می‌آمدند تا در کمک‌رسانی به حادثه‌دیدگان زلزله سهیم باشند. یک‌بار خانمی که خود به لحاظ مالی، استطاعتی نداشت، چادر خود را تقدیم کرد که این صحنه همه را منقلب کرد.

زمانی بود که او به دلیل مخالفت با حاکمیت وقت امکان تمرین در هیچ سالنی را نداشت، مردم اما برای جهان‌پهلوان سالن و تشک فراهم کردند تا بتواند تمرین کند.

بابک فرزندش چهارماهه بود که خبر مرگش با عنوان خودکشی پخش شد. شایعه‌ای که هرگز توسط مردم پذیرفته نشد جامعه در بهت فرورفت و خیابان‌های اطراف هتل پر از جمعیت شد. ایران در 17 دی 1346 مردی را از دست داد که هرگز مشابهش متولد نشد.

17 دی سال‌مرگ جهان‌پهلوان یگانه ایران؛ روحش شاد و یادش گرامی.