آیا بیشتر اختلالات روانی قبل از 4 سالگی اتفاق می‌افتد؟
کم شدن وابستگی کودک در چهار سالگی می‌تواند به این دلیل باشد که مراحل حساس و آسیب‌پذیر اولیه رشد کودک طی شده است و کودک وارد مرحله استقلال اولیه خود می‌شود.
اعتمادآنلاین| سال‌های اولیه رشد هر فرد جزو مهم‌ترین و تاثیرگذارترین سال‌های عمر اوست. هر چند کیفیت ارتباط والدین، مخصوصا مادر در دوران قبل از تولد نیز در روند رشد انسان تاثیرات فراوانی دارد. اما بعد از تولد به دلیل اینکه تعامل نوزاد با محیط اطراف گسترده‌تر می‌شود و ارتباط وسیع‌تری با والدین خواهد داشت، سال‌های اولیه پس از تولد اهمیت ویژه‌ای دارد. به‌طور مثال در زمان تولد رشد اجزای بدن نوزاد کامل نشده و تا بعد از تولد ادامه دارد. رشد مغز تا دوسالگی کامل نشده و عوامل مهمی در این بین بر کیفیت یا توقف رشد آن تاثیر خواهند گذاشت.
هر چند به جز محیط، ویژگی‌های ارثی و سرشت خود کودک نیز در مسیر رشد دخیل هستند اما نقش پررنگ در این سال‌ها، در اختیار والدین و یا مراقبان کودک است.
آیا می‌توانیم بگوییم بسیاری از اختلالات روانی قبل از چهار سالگی اتفاق می‌افتند؟
هر فردی پس از تولد نیازمند ارتباط عاطفی و مراقبت مداوم از سمت مراقبان خود است. اگر توجه والدین و حضور آن‌ها از کیفیت بالا برخوردار نباشد، کودک آسیب خواهد دید.
کودک شش ماهه‌ای که به‌طور طبیعی نسبت به حضور در کنار غریبه‌ها، نگران است، اگر با فرد ناآشنا تنها بماند آسیب می‌بیند و احتمال اینکه دچار اختلال شود وجود دارد.
کودکی که کمتر از دو سال دارد و برای سرگرم شدنش از تلویزیون و یا موبایل و تبلت استفاده می‌کند، احتمال ایجاد وقفه در رشد مناسب مغزش بالا می‌رود.
چهار سالگی سنی است که کودک در آن وابستگی مداوم را طی کرده و به مرحله‌ای رسیده که نیازمند حمایت همه جانبه بزرگسالان نیست. تا قبل از این سن کودک برای بیشتر نیازهایش به مراقبان خود وابسته است، چه این نیاز‌ها فیزیولوژیک باشند و چه عاطفی و آموزشی.
به‌طور کلی در سه سال اول زندگی کودک، دوره‌های حساس رشد پی در پی شروع می‌شوند و کودک نیازمند حمایت و مراقبت بیشتری از سمت والدینش است.
کم شدن وابستگی کودک در چهار سالگی می‌تواند به این دلیل باشد که مراحل حساس و آسیب‌پذیر اولیه رشد کودک طی شده است و کودک وارد مرحله استقلال اولیه خود می‌شود.
با توجه به آنچه گفته شد و حساسیت سال‌های اولیه رشدی می‌توانیم بگوییم در صورت بالا نبودن کیفیت حضور و حمایت و مراقبت در این سال‌ها، امکان ابتلای کودک به اختلالات مختلف دوران کودکی و حتی در مواردی، مشکلات شخصیتی ادامه‌دار در بزرگسالی وجود خواهد داشت.
دیدگاه تان را بنویسید