کشمیر خطرناک‌ترین منطقه جهان است/ پاکستان قاطعانه با گروه‌های تروریستی که در خاک این کشور عملیات انجام می‌دهند برخورد کند/ دهلی باید از وسوسه واکنش نظامی دوری کند/ هر بحران جدی در این منطقه با خطر آغاز یک نبرد هسته‌ای متقابل همراه است

اعتمادآنلاین| مینا جزایری- روزنامه گاردین در مقاله‌ای به بررسی اختلافات و درگیری‌های میان هند و پاکستان پرداخته است. در این مقاله که بیانگر دیدگاه گاردین در مورد درگیری‌های میان این دو کشور است چنین آمده است:

جنگ لفظی میان هند و پاکستان که هر دوی آنها به تسلیحات هسته‌ای مجهز هستند یادآور این واقعیت است که منطقه آتش‌بس حائل که منطقه کشمیر در هیمالیا را تقسیم می‌کند، همانطور که رئیس‌جمهور پیشین بیل کلینتون گفت «خطرناک ترین منطقه جهان است.»

مواجهه میان این دو نیرو در این ماه هنگامی رقم خورد که یک بمب‌گذار انتحاری کاروانی متشکل از 40 سرباز هندی را در کشمیر هند منفجر کرد، جمله‌ای که مرگ‌بارترین حمله تروریستی در دهه‌های اخیر محسوب می‌شود.

جیش المحمد (JeM) گروهی تروریستی که در پاکستان مستقر است مسئولیت این حمله را به عهده گرفت. منطقه کشمیر در هیمالیا مورد ادعای هر دو کشور است و هم هند و هم پاکستان از زمان جدایی در سال 1947 سه بار با یکدیگر جنگیده‌اند. در طول هفته گذشته دهلی و اسلام‌آباد صدای طبل جنگ را به گوش فلک رساندند.

بزرگت‌رین خطر به اشتباه محاسباتی میان این دو کشور برمی‌گردد. دهلی بایستی از وسوسه واکنش نظامی دوری کند، حداقل به این دلیل که بالاگرفتن درگیری را موجب می‌شود. پاکستان نیز از جانب خود بایستی به صورت قاطع با گروه‌های تروریستی که علیرغم غیرقانونی بودن با مصونیت در خاک پاکستان عملیات انجام می‌دهند برخورد کند. هر دو طرف بایستی راهی برای اجتناب از مواجهه بیابند. نوعی سهل انگاری در مورد تبعات احتمالی جنگ میان این دو کشور وجود دارد.

در سال 1999 هنگامی که نیروهای هندی در آستانه شکست دادن سربازان پاکستانی بودند که از مرز عبور کرده و قلل منطقه‌ کارگیل را به تسخیر خود درآورده بودند، اسلام‌آباد خود را برای به کارگیری تسلیحات نظامی آماده کرده بود. جهان بر لبه پرتگاه یک جنگ منطقه‌ای تمام عیار ایستاده بود که نه تنها به کشته شدن د‌ه‌ها میلیون نفر منجر می‌شد بلکه باران رادیواکتیو آن محصولات کشاورزی جهانی را نیز از بین می‌برد. رئیس‌جمهور کلینتون در آن زمان نیروهای پاکستانی را وادار کرد که از به وجود آمدن یک جهنم هسته‌ای اجتناب کنند.

رهبران هند و پاکستان باید از بالا گرفتن یک بحران خارجی که برگرداندن آن به حالت اول ناممکن باشد دوری کنند. در انتخابات عمومی اواخر امسال، سیاستمداران محلی تعیین خواهند کرد که ناراندرا مودی چگونه به بمب‌گذاری اخیر واکنش نشان خواهد داد.

آقای مودی در کمپین‌های انتخاباتی خود لحن شدیدتری را اتخاذ کرده و قول داده است که «انتقام تک‌تک قطرات خونی را که ریخته شده است خواهد گرفت.» بمب‌گذار بیست ساله یک کشمیری است، و این امر به وقوع انتقام‌های وحشتناک علیه دانش‌آموزان کشمیری در بخش دیگر هند منجر شده است.

شرم‌آور است تا زمانی که دولت هند مورد بازخواست دادگاه عالی این کشور قرار نگرفت، آقای مودی اعلام نکرد کشمیر باید امن بماند. نخست‌وزیر هند باید خواهان صلح در کشمیر طغیان‌گر باشد رویکرد نظامی‌گری مودی این منطقه را به آستانه فاجعه کشانده است . نه زندانی کردن فعالان سیاسی و نه تغییر قوانین به ضرر محلی‌ها کمکی به حل این مسئله نخواهد کرد.

نخست‌وزیر جدید پاکستان عمران خان نیز با هشدار در مورد انتقام گرفتن کشورش در حال کسب امتیاز در بازی‌های داخلی است. اسلام‌آباد می‌گوید که سرشاخه‌های جیش المحمد را در پنجاب متوقف کرده است، اگرچه سابقه پاکستان در محدود کردن گروه‌های تروریستی به صورت مختصر برای کم کردن از فشارها به صورت موقتی نشانه خوبی نیست.

قدرت واقعی در پاکستان در دست ارتش است و مقامات توییت کرده‌اند که آنها «کاملا برای اعمال واکنش مناسب با هر تجاوزکاری و ماجراجویی هند آماده هستند.» خطرناک است که فکر کنیم ملل برخوردار از سلاح هسته‌ای می‌توانند در یک بازی انتقام گیری بی پایان درگیر شوند . ارتش پاکستان به این ایده عادت کرده است که برخورداری او از سلاح‌های هسته‌ای می‌تواند از برتری نیروهای نظامی مرسوم هند در واکنش به حمایت پاکستان از گروهای تروریستی ضد هند جلوگیری کند.

اما دو سال پیش نیروهای هندی پس از حمله جیش المحمد حملاتی را در طول مرز صورت دادند، هرچند خوشبختانه تنش در این زمینه کاستی گرفت.

هر بحران جدی اکنون با خطر آغاز یک نبرد هسته‌ای متقابل همراه است . در این مسیر به تلاش بسیار بیشتری نیاز است تا دو ملت را از آغاز یک چرخه شریرانه که هر دو طرف را درگیر می‌کند دور نگه دارد.