چرا انگلیس برای فرزند زاغری نگران است اما برای شمیمه بیگم نه؟

اعتمادآنلاین| همزمان با اعلام خبر حمایت دیپلماتیک لندن از نازنین زاغری، خبر مرگ نوزاد یک تبعه دیگر انگلیسی در اردوگاه آوارگان در سوریه مخابره شد.

از عجایب روزگار است که در یک روز دو خبر از دو زن و دو تبعه انگلیس منتشر می‌شود که موضع لندن نسبت به فرزندان آن دو تا این حد با یکدیگر متضاد باشد. یکی از این زنان نامش نازنین زاغری است و تابعیت مضاعف ایرانی ـ انگلیسی دارد، دیگری شمیمه بیگم است که تبعه انگلیس با تباری بنگلادشی است. هر دو آنها مادر هستند. هر دو نیز خواهان سفر به انگلیسند. یکی متهم به جاسوسی و دیگری متهم به تروریسم است.

اما برای یکی انگلیس جهت فراری دادنش از زندان و ایران خود را به آب و آتش می‌زند و دیگری زنی است که خود را به آب و آتش می‌زند تا حتی به قیمت به زندان رفتن خود را به انگلیس برساند.

اما در همان روزی که دولت مدافع حقوق بشر انگلیس از وضعیت نه چندان خوشایند نگهداری نازنین زاغری و دوری‌اش از کوکش فریاد و مویه زد، شمیمه بیگم تروریست انگلیسی عضو داعش برای فرزندش که به دلیل کمبود امکانات در اردوگاه محل نگهداری‌اش مرد، مویه و گریه می‌کرد.

آیا نگاه بشر دوستانه لندن به وضعیت زاغری نمی‌توانست کمی هم فرزند شمیمه را (فارغ از تروریست بودن مادرش) شامل شود؟

مگر نه این است که طبق قوانین دولت‌های غربی فرزند می‌تواند از تابعیت مادر خویش هم بهره‌مند باشد (و این نوزاد مرده قانونا یک شهروند انگلیسی است)، مگر آنکه لندن فرزند شمیمه بیگم را از بدو تولد یک تروریست طبقه‌بندی کرده یا به دلیل چهره سیاهش او را شهروند درجه چندم و مستحق مرگ دانسته باشد.

به هر شکل اگر دختر زاغری قادر است در فواصل زمانی مختلف مادر خود را ببیند، شمیمه بیگم (به عنوان یک مادر و نه یک تروریست که اقدامات و رفتارش به طور حتم محکوم ومستحق مجازات است) دیگر نخواهد توانست فرزندش را ببیند، و به طور حتم او زودتر از زاغری چهره فرزندش را از یاد خواهد برد.