اعتبار جشنواره به آن است که از سوی مردم شکل گیرد/ سیستماتیک بودن جشنواره برای مخاطب جا افتاده است/ برای برگزاری جشنواره‌‌‌ها نیاز به مجموعه‌ای بزرگ‌تر داریم

اعتمادآنلاین| ‌ سی‌وهفتمین جشنواره جهانی فیلم فجر با حضور سینماگران و هنرمندان در پردیس سینمایی چارسو از 29 فروردین تا 6 اردیبهشت 1398 برگزار شد. در این مراسم، بسیاری از هنرمندان و سینماگران ایرانی و خارجی حضور داشتند. به گفته سیدرضا میرکریمی، دبیر جشنواره جهانی فیلم فجر، بسیاری از هنرمندان ایرانی در برگزاری این جشنواره فعالیت داشتند. بهناز جعفری، بازیگر سینما و تئاتر با برگزارکنندگان جشنواره همکاری می‌کرد.

اعتمادآنلاین درباره برگزاری جشنواره جهانی فیلم فجر، گفت‌وگویی با بهناز جعفری داشته که در ادامه آن را می‌خوانید:‌

*امسال شما به‌گونه‌ای دیگر در جشنواره حضور پیدا کردید. نه به عنوان کسی که فیلم دارد یا مهمان است، فکر می‌کنم شما عضوی از برگزارکنندگان جشنواره جهانی فجر هستید. لطفاً برای مخاطبان توضیح دهید چطور این کار را قبول کردید و از لحاظ حرفه‌ای حضور یک آرتیست در فرآیند جشنواره بین‌المللی یک کشور را چطور می‌بینید و برای خود شما این تجربه تا الان چگونه بوده است؟

خیلی خوشحال هستم که در جشنواره بین‌المللی فجر جزو افرادی بودم که بدون هیچ‌گونه موضع‌گیری‌ای حضور داشتم. از همان سال اول به پیشنهاد دوستان در انتشار بولتن در مورد فیلم‌ها نیز فعالیت می‌کردم. بر این اساس، مجبور بودم فیلم‌ها را با نگاهی خاص و جدید ببینم؛ چرا که اگر در تنهایی خودم فیلمی را ببینم، با چهار دانگ از حواسم می‌بینم، اما این بار آن فیلم را خیلی متمرکزتر و با شش‌ دانگ حواسم می‌دیدم تا در آنالیز و سبک و سیاق آن گاف ندهم و خرابکاری نکنم.

امسال در بخش معرفی فیلم و خوشامدگویی به حضار محترم دعوت شدم تا به دوستان کمک کنم. می‌توانم بگویم با تمام خستگی‌هایی که دارم، حضور داشتن در این جشنواره بسیار لذت‌بخش بود. چیزی که به من خیلی انرژی می‌دهد این است که همه‌ چیز را باید فراموش کنم و با تمام وجودم اینجا باشم.

همان مساله معرفی و خوشامدگویی به من این اجازه را نمی‌دهد که در لاک خودم فرو روم یا مدل خودم باشم. باید در اختیار کار جشنواره و دوستان عزیزی باشم که به تماشای فیلم می‌نشینند.

در مورد هماهنگی‌ها، که چطور صورت می‌گیرد، باید بگویم از سایت جشنواره، بسیار راضی بودم. چیزی که با آن مواجه شدم اطلاعات کافی بود. در مورد طراحی آن و اینکه از کی شروع شده اطلاعی ندارم، اما خیلی خوب بود. حتی آنونس فیلم، اطلاعات در مورد کارگردان و پیشینه ساخت فیلم، خیلی کافی بود. در واقع مرجع من همان مطالبی است که در سایت جشنواره منتشر شده و به آنها رجوع می‌کنم.

به‌هرحال من در چندین جشنواره خارج از کشور حضور داشته‌ام و می‌دانم برای مردم کشورهای خارجی فرهنگ خرید بلیت‌های اینترنتی جا افتاده و می‌دانند چه غرفه‌ها و چه کیوسک‌هایی برای اطلاعات به مردم، فعالیت می‌کنند. به نوعی سیستماتیک‌ بودن در آن طرف برای مردم و حضار بیشتر جا افتاده است.

*با اینکه شما حضور بین‌المللی داشته‌اید، اما آخرین حضورتان در ردکارپت فیلم جعفر پناهی در فستیوال کن بود. فکر می‌کنید ما از لحاظ ساختاری، سیستماتیک، تخصص‌گرایی، سینما و نگاه با جشنواره جهانی چقدر فاصله داریم؟ شما به عنوان کسی که هر دو طرف را دیده‌اید و فستیوال‌ها را می‌شناسید و الان هم در فرایند برگزاری نقش ایفا می‌کنید، فکر می‌کنید ما با جشنواره جهانی فجر چقدر و چطور پیش رفته‌ایم؟

من درمورد تفکیک بخش بین‌الملل و بخش ایران خیلی موافقم، اما هنوز باید تلاش‌های بیشتری صورت گیرد؛ مثلاً در جشنواره‌ای مانند جشنواره کن، مردم تمام عشق‌شان را در چند روز جشنواره وقف سینما می‌کنند و تمام امواجی که در سطح بلوار کن وجود دارد در رابطه با سینماست، اما من احساس می‌کنم ما برای چنین جشنواره‌‌ای نیاز به مجموعه‌ای بزرگ‌تر داریم. ما کاخ جشنواره نداریم، درحالی‌که پتانسیل و قابلیت‌های بسیاری برای حرفه‌ای شدن داریم.

*و حرف آخر؟

من با تمام وجودم هستم تا این جشنواره رشد کند و اتفاق‌های بهتری بیفتد. هر کاری که در این بخش از دستم بربیاید انجام می‌دهم. این را با کمال رضایت و رغبت می‌گویم.