افرادی در جشنواره جهانی حضور داشتند که جایزه ونیز، برلین و لوکارنو را برده بودند/ جشنواره جهانی نیاز سینمای ایران است/ سعی کرد‌یم شخصیت موجهی برای جشنواره جهانی فیلم فجر بسازیم/ جشنواره‌ها نباید تغییرات محسوسی داشته باشند

اعتمادآنلاین| کیوان کثیریان، مدیر روابط عمومی، رسانه و ارتباطات سی‌وهفتمین جشنواره جهانی فیلم فجر، در گفت‌وگو با اعتمادآنلاین درباره این رویداد سینمایی توضیح داد. این گفت‌وگو را در ادامه می‌خوانید:

*جشنواره جهانی فیلم فجر در یک مسیر پنج‌ساله است و اکنون در چهارمین سال برگزاری آن هستیم. فکر می‌کنید این سیر و دوره پنج‌ساله‌ای که رضا میرکریمی در مورد آن صحبت کرده بود، از لحاظ محتوایی و ساختار در مسیر درستی قرار دارد؟

بله. من فکر می‌کنم جدا شدن بخش جهانی از فجر ملی یکی از اتفاقات خوبی بود که پنج سال پیش رخ داد. البته این تصمیم رئیس سازمان وقت آقای ایوبی بود. دبیر دوره اول جشنواره جهانی فجر علیرضا رضاداد بود. در چهار سال اخیر که رضا میرکریمی دبیر جشنواره شده هدف این بوده که جشنواره‌ای استاندارد و رقابتی در سطح بین‌المللی داشته باشیم. سینمای ایران با اعتبار و جایگاهی که در دنیا دارد و جوایز مهمی که کسب کرده باعث شده طور دیگری روی آن حساب ‌‌کنند؛ ما دارای یک سینمای انسانی و متفاوت هستیم.

قبل از شکل‌گیری جشنواره جهانی فجر، جشنواره‌ای بین‌المللی که در حد و اندازه‌های سینمای ما باشد در دسترس نبود. در جشنواره ملی، با توجه به اینکه فیلم‌های روز سینمای داخل نمایش داده می‌شد، آثار بین‌المللی و فیلم‌های خارجی عملاً دیده نمی‌شدند یا عوامل آنها در ایران حضور پیدا نمی‌کردند. در 10، 15 سال اخیر، و منتهی به سال 92، نه فیلم خارجی خوبی مشاهده کردیم و نه چهره‌های مطرح سینمای دنیا را در کشور دیدیم، چون اساساً همه توجه‌ها به سمت فیلم‌های ایرانی بود.

جدا شدن جشنواره جهانی، فیلم کوتاه و سینما حقیقت که قبلاً در دل جشنواره فجر بود، یک زایش و اتفاق جدید در تاریخ سینمای ایران لقب گرفت. اکنون توجه‌ها به سینمای بین‌الملل در ایران قوت گرفته است.

فیلم‌های ایرانی برای مهمان‌های خارجی نمایش داده می‌شوند و آنها می‌توانند آثار سینمایی ما را برای جشنواره‌های بین‌المللی انتخاب کنند. مبادلات دیگری در بازار فیلم انجام می‌شود که تاثیر زیادی روی اقتصاد سینمای ما دارد. در این مدت در کنار آقای میرکریمی تلاش کردیم تا بتوانیم یک جشنواره استاندارد با ویژگی‌ها و مشخصه‌های جشنواره‌های خوب دنیا را داشته باشیم. این راه تازه شروع شده و پنج سال زمان خیلی زیادی نیست که بخواهیم توقعات زیادی داشته باشیم. متاسفانه تحریم‌ها، وضعیت اقتصادی و... محدودیت‌هایی است که باعث شده جشنواره با موانع بسیاری مواجه شود، ولی تلاش دوستان در بخش‌های مختلف این است که با محدودیت‌ها روبه‌رو شوند و برای از بین بردن آن بهترین راه‌حل را اتخاذ کنند. جشنواره سی‌وهفتم 250 مهمان بین‌المللی داشت که در این وضعیت اصلاً عدد کمی نیست. 164 فیلم خارجی نمایش داده شد که همه این آثار با ضوابط و قوانین بین‌المللی وارد ایران شد.

امسال یک داور اسکاری داشتیم، افرادی اینجا حضور دارند که جایزه ونیز، برلین و لوکارنو را دریافت کرده‌اند. چه تیم ما باشد چه نباشد، مهم این است که این جشنواره مورد نیاز سینمای ماست. این مسیر، مسیر روبه‌رشدی است. چند سال است که تیم ثابتی در جشنواره حضور دارد، دوستان تلاش می‌کنند خطاهای گذشته را تبدیل به مزیت کنند و جشنواره بانظم‌تر، کم‌خطاتر و با کیفیت بالاتری برگزار شود.

*هر سال تغییراتی رخ داده و یک‌سری خطاها کم شده است. مهمان‌های جدیدی آمده‌اند. در دوره سی‌وهفتم، در بحث بلیت‌فروشی، کارت‌ها یا هر موضوع دیگری که مد نظر شماست، چه المان‌های جدیدی نسبت به سال گذشته اضافه شد ؟

تغییر چندان عمده‌ای نداشتیم، همه تغییرات در حد معمول بوده است. مثلاً سعی کردیم بخش‌ها ثابت باشد، آیین‌نامه ثابت باشد و جشنواره به یک ثباتی برسد؛ مثل جشنواره‌های مهم دنیا. برای مثال اگر نامه‌ای به بخش رسانه جشنواره کن بزنید می‌دانید که با چه ضوابطی روبه‌رو خواهید شد. حالا مسئول رسانه‌ای آن هر کسی که می‌خواهد باشد. بنابراین یک شخصیت و یک قواعدی دارد که تکلیف هر آدمی در هرجای دنیا با آن چه در بخش اداری، چه در بخش محتوایی مشخص است. فستیوال «کن» به نوعی رفتار کرده که وقتی شما یک فیلم را می‌بینید این احساس را دارید که آیا آن اثر مورد توجه فستیوال «کن» قرار می‌گیرد یا نه! یا برلین یک ذائقه دیگری دارد؛ در مجموع ما سعی کردیم شخصیت موجهی برای جشنواره جهانی بسازیم. محوریت مضمونی ما فیلم‌های خانوادگی، انسانی و اخلاقی است؛ یعنی فیلم‌هایی که به خانواده، اخلاق و انسان بها می‌دهند جایشان در جشنواره جهانی فجر است. در سراسر دنیا، آسیا، اروپا، آمریکای جنوبی یا آمریکا فیلمسازهایی هستند که دوست دارند این محور را داشته باشند و در جشنواره‌هایی شبیه به جشنواره جهانی فیلم فجر حضور پیدا کنند.

فیلم‌هایی را که برای اسکار فرستاده می‌شود و کشورهایی را که کمتر فیلم‌هایشان دیده می‌شود می‌توان اینجا دید؛ مثلاً اروگوئه و ایسلند آثار خوبی در حوزه سینما دارند. بخش فانوس خیال امسال ژانر کمدی بود. سال قبل وحشت بود و.... تغییرات ما در همین حد است وگرنه جشنواره‌ها نباید تغییرات بزرگی داشته باشند. مثلاً در جشنواره‌های بزرگ دنیا بخش کارگردانی، بخش منتقدان و نوع نگاه مشخص است که هر سال همان ‌است، اما فقط فیلم‌ها عوض می‌شوند. ما باید به جایی برسیم که ثبات جشنواره به شخصیت منتهی شود؛ جشنواره‌ شخصیتی داشته باشد که از هر جای دنیا قابل شناسایی باشد. تغییرات ما تغییرات ساختاری نیست، چون از اول درباره آنها فکر شده و این ساختار طراحی‌شده قابل تغییر نیست.

*به عنوان آخرین سوال، در حال‌ حاضر جشنواره جهانی فجر رتبه خاصی در دنیا دارد؟

نماینده «فیاپ» سومین سالی است که در ایران حضور دارد و آن‌قدر دقیق در حال چک‌ کردن نکات عجیب‌وغریب است تا بتوانند در مجمع آتی «فیاپ» که در کن برگزار می‌شود جشنواره جهانی را بررسی کنند. «فیاپ» سومین سال است که در ایران حضور پیدا می کند و به نوعی از جشنواره جهانی بازرسی انجام می‌دهد. امیدوارم اتفاق خوبی بیفتد چون به نظر خودشان، به‌ لحاظ کیفی، امکان اینکه رتبه الف را به دست آوریم زیاد است.

البته مشکلی در زمان برگزاری جشنواره است که معتقدم باید تغییراتی در آن انجام دهیم. زیرا در حال حاضر جشنواره مسکو، پکن و ترایبکا منطبق با ما هستند. تاریخ برگزاری جشنواره جهانی مقداری محدودیت درست می‌کند. دوستان باید فکر کنند که این موضوع چطور برطرف شود

استقبال از جشنواره جهانی قابل توجه شده است. بیش از هر زمان دیگری نیاز به یک کاخ جشنواره داریم. خبرنگاران و مردم استقبال خوبی به عمل آوردند و همه سالن‌ها تقریبا پر هستند. اکثر سانس‌ها، به فوق‌العاده می‌رسد. جشنواره کم‌کم جایگاه خود را پیدا می‌کند و بین مخاطبان داخلی جا می‌افتد و راه می‌افتد. مهمان‌های خارجی در تقویم سالانه‌شان جشنواره جهانی را جا داده‌اند. به‌هرحال جشنواره را باید با مقیاس‌های خود سنجید. با مشکلاتی که در بحث‌های تحریم، سیاسی و اقتصادی وجود دارد. توقع را باید بر آن تنظیم کرد. من امیدوارم امسال یک رتبه خوب از فیاپ بگیریم.