آیا اجبار راهکار مناسبی برای درمان اعتیاد است؟

اعتمادآنلاین| ‌ کمال پرهون روانشناس و درمانگر اعتیاد در خصوص تأثیر کمپ‌های ترک اعتیاد بر معتادان اظهار کرد: اعتیاد یک پدیده روانی، زیستی و اجتماعی است که عوامل روانشناختی، زیستی، محیطی و فرهنگی در آن دخیل هستند.

وی افزود: ویژگی اصلی اختلال‌های مصرف موادمخدر، مجموعه‌ای از علائم شناختی، رفتاری و فیزیولوژیکی است که نشان‌دهنده تداوم مصرف موادمخدر از سوی فرد به‌رغم مشکلات چشمگیر مرتبط با ماده مصرفی است.

این روانشناس گفت: در واقع اعتیاد یک بیماری مزمن است که درمانش نیازمند کار تیمی و تخصصی است و در کنار درمان‌های رایج برای اعتیاد مانند دارو درمانی، استفاده از کمپ‌های درمانی نیز رواج پیدا کرده است، چرا که این امید را در بین خانواده‌های افراد معتاد ایجاد کرده است که با عدم دسترسی به مواد می‌توان فرد را به روال عادی و زندگی بدون مصرف موادمخدر بازگرداند.

پرهون با تأکید بر اینکه در صورتی می‌توان به فرد معتاد کمک کرد که وی دارای منبع کنترل درونی و انگیزه بالا برای تغییر باشد، تصریح کرد: بر اساس شواهد موجود منبع کنترل بیرونی و اجبار هرگز نمی‌تواند این افراد را از دام اعتیاد نجات دهد و تسکینی موقتی است و عاقبت با شکست مواجه خواهد شد.

وی افزود: در واقع همان طور که فرد یک روزه در دام اعتیاد گرفتار نمی‌شود و اعتیاد پدیده‌ای زمان بر و چند وجهی است، بدون شک درمانش نیز زمان بر و نیازمند کار تیمی و تخصص محور است.

این روانشناس با اشاره به اینکه استفاده از کمپ‌های اجباری برای ترک اعتیاد در عمل کار شکست خورده‌ای است، گفت: استفاده از کمپ‌های اجباری تحمیل بار اضافی و روانی بر دوش افراد معتاد و خانواده‌های آن‌ها محسوب می‌شود، چراکه بررسی‌ها نشان می‌دهد حتی افرادی که با رضایت و انتخاب خود به کمپ‌های ترک اعتیاد مراجعه کرده‌اند بعد از رهایی دارای خاطرات بد و آزاردهنده‌ای از زمان حضور خود در این مکان‌ها هستند.

پرهون تصریح کرد: از این رو استفاده از این کمپ‌ها در عمل کمک خاصی به ترک اعتیاد نمی‌کند و معایب و آسیب‌های آن‌ها بیشتر از مزایا و کمک‌هایی است که برای این افراد و خانواده‌های آن‌ها در پی دارند.

این روانشناس با بیان اینکه مشکلات کمپ‌ها شامل نبود پروتکل نظارتی و درمانی واحد در بین کمپ‌های ترک اعتیاد است، افزود: از دیگر مشکلات کمپ‌ها می‌توان به استفاده از زور و اجبار برای ترک، برخورد غیر انسانی، استفاده از خشونت، توهین و ترور شخصیتی بیماران، آشنایی با مواد مخدر‌ جدید و روش‌های مصرف آن‌ها، برگشت پذیری به مصرف و شکست سریع درمان، احساس حقارت و به دنبال آن حس انتقام از سوی فرد بیمار و غیره اشاره کرد.

منبع: باشگاه خبرنگاران جوان