چرا مهدی یراحی از جرم خودش راضی است؟ + ویدئو و تصاویر

اعتمادآنلاین| این اولین ترانه‌ای است که مهدی یراحی بعد از شش ماه ممنوع‌الکاری روی صحنه می‌برد و ترانه «بی‌دفاع» را اینطور مى‌خواند که: «برای بخشیده شدن هرگز ریا نمی‌کنم...»

مهدی یراحی، بچه اهواز است در سال 1360 یعنی در سال‌های اوج گرفتنِ جنگ به دنیا آمده، کودکی‌اش را میان صدای گلوله و خمپاره و ضدهوایی گذرانده و مدرسه اش را با صدای آژیر قرمز تا سنگر و زیرزمین دویده و به تاریکی سرد دالان‌های نمور رسیده، پس با ناملایمات تقدیر آشناست و اعتراض را بلد است!

شاید به همین دلیل از بدو فعالیت حرفه‌ای‌اش به ساختن و خواندن ترانه‌های عاشقانه قانع نماند و از چشم‌های کاملا وامانده ی کور که در ترانه سرسام فریاد می زند، تا چشم دوختن به اعدام یکدیگر، و اعتراض به خاطر خاکی که به دنیا نفت می‌ده (می‌داد) و حالا ای کاش «چند قطره شم خرج خودش شه» تا پوشیدن لباس کارگران در بندِ فولاد اهواز و ترانه جنجال برانگیز «پاره سنگ» که او را به مدت شش ماه ممنوع الکار کرد تا حدّی که صدا و سیما را مجبور به حذف تصویر و صدای او از بهاریه‌اى کرد که توسط چند خواننده خوانده و هر سال عید پخش می شد، همه اینها نشان می‌دهد نسل خواننده‌های اجتماعی که هنر اعتراض را بلدند به آخر نرسیده! در روزگاری که با چهار خط قربان صدقه چشم و ابروی یار رفتن و گل کردن ترانه‌های دم دستی و بازاری، کار بسیاری از خواننده‌ها به سادگی راه می‌افتد، در روزگار قحطی ترانه و موسیقی درست، وقتی می شود به جای خواندن و اندیشیدن و دانستن، سر خیلی‌ها را با ابتذال گرم کرد تا فقط بگذرد، و در این میان خیلی حرف است درست و بجا اعتراض کردن، درست و بجا به چالش کشیدن و از همه مهم‌تر پای حرف خود ایستادن!!!

آن وقت دیگر نمی‌شود مثل بعضی‌ها هم با نهادهای وابسته کار کرد هم از درد خوزستان خواند، آن وقت نمی‌شود هم از منفعت‌های مصلحت آمیز بهره برد و هم گاهی به سمت درد مردم چشمکی زد. وقتی مستقل باشی ممنوع الکاری تو را از یاد مردم نمی بَرَد که حتی محبوب‌ترت می کند، آنقدر که وقتی ترانه ای مثل «پاره سنگ»، مورد غضب قرار بگیرد، آنقدر تاثیرگذار است که وقتی هر دو سانس کنسرت یراحی در چهارشنبه 26 تیرماه به پایان می‌رسد، مردم یک‌دل و یک‌صدا این ترانه را با تمام مکث‌ها و اوج‌ها و فرودهایش رو به صحنه خالی فریاد می زنند و حاضر به ترک صحنه نیستند.‎