زنان در جایگاه وزارت دولت روحانی؛ وعده‌ای که عملی نشد

اعتمادآنلاین| وزرای پیشنهادی آموزش و پرورش و میراث فرهنگی و گردشگری، روز دوشنبه چهارم شهریور، به مجلس معرفی شدند و باز هم خبری از نام زنان در لیست 2 نفره وزرای پیشنهادی رئیس‌جمهوری نبود .

انتخاب زنان برای وزارت در دولت‌های یازدهم و دوازدهم از جمله انتظاراتی بود که در دوران ریاست‌جمهوری حسن روحانی مورد توجه حداقل نیمی از رای‌دهندگان به او قرار گرفت . وعده‌ای که شهیندخت مولاوردی، دستیار سابق حقوق شهروندی رئیس‌جمهوری ، درباره آن می‌گوید: «روحانی معتقد است هیچ وقت نگفته وزیر زن انتخاب می‌کنم. ما هم گشتیم و مستندی در این خصوص پیدا نکردیم.» مولاوری البته گفته بود که انگیزه‌ای برای حضور وزیر زن در دولت وجود ندارد.

اگرچه این گفته مولاوردی صحت دارد و روحانی هیچ‌گاه مشخصاً از حضور زنان در جایگاه وزارت سخن نگفته ، اما بارها درباره رفع تبعیض جنسیتی و برابری زن و مرد شعار داده و حتی در سال 92 راه‌حل رفع «حقوق تضییع‌شده زنان» را در «تشکیل وزارت امور بانوان» عنوان کرد که با گذشت حدود 6 سال از ریاست او بر دولت خبری از آن نیست .

هرچند روحانی در 2 دولت خود تا به حال پنج زن را به عنوان معاون برگزیده، اما هیچ‌گاه در طول این 6 سال‌ امکان وزارت یک زن محقق نشده است . این موضوعی بود که او در زمان رای اعتماد به دولت دوم خود در مرداد 96 به آن اشاره کرد و گفت: « خیلی دلم می‌خواست در دولت دوازدهم سه زن را به عنوان وزیر معرفی کنم، اما نشد .»

شاید به واسطه همین وعده دوباره روحانی، بارقه‌هایی از امید بار دیگر در میان کنشگران عرصه زنان به وجود آمد، امیدی که تاکنون نیز ادامه دارد. با استعفای سیدمحمد بطحایی، وزیر آموزش‌و‌پرورش ، در 19 خرداد بار دیگر مطالبه حضور زنان در جایگاه وزارت مطرح شد.

فعالان سیاسی و حتی نمایندگان مجلس حدود 2 سال مانده به پایان دولت دوازدهم باز هم به حضور زنان در صدر وزارتخانه‌ها اصرار دارند.

گزینه‌هایی مانند شهیندخت مولاوردی معاون سابق رئیس‌جمهوری، فاطمه سعیدی نماینده تهران و... هم مطرح شد و حتی پروانه سلحشوری از اعضای فراکسیون زنان مجلس خبر داد: «سعیدی را به عنوان گزینه پیشنهادی مجلس برای وزارت آموزش‌وپرورش به دولت معرفی کرده‌ایم. تا جایی که اطلاع داریم سعیدی جزو کاندیداهاست و کارهایش در حال انجام است.»

اسحاق جهانگیری، معاون اول رئیس‌جمهوری، در این باره گفته وزیر پیشنهادی نهایی می‌تواند زن باشد ، البته بستگی به تصمیم رئیس‌جمهوری دارد.

اما در نهایت، نتیجه این مطالبات و اظهارنظرها، کوتاه ماندن دوباره دست زنان از کرسی وزارت است.

اگرچه در مدت باقی‌مانده از دولت همچنان احتمال خالی شدن صندلی ریاست بر وزارتخانه‌ها و تکرار مطالبه زنان وجود خواهد داشت، اما این سوال همچنان مطرح است که آیا رئیس‌جمهوری واقعاً برای انتخاب حداقل یک وزیر زن در کابینه خود تحت ‌فشار است یا مسائل دیگری جریان دارد و اطلاع‌رسانی نمی‌شود؟