آیا ماجرای سعید مولایی یک بازی سیاسی بود؟/ میراسماعیلی: درباره سعید مولایی صحبتی ندارم

اعتمادآنلاین| ‌ منیژه موذن- هشتم شهریورماه 1398، ساعتی پس از شکست نماینده ایران در مسابقات جهانی جودو، در توکیو خبری مبنی بر ترک هتل تیم ملی جودوی ایران توسط سعید مولایی، نفر اول وزن 81 کیلوگرم جودو در رنکینگ جهانی، اعلام شد.

این خبر خیلی زود از سوی رئیس فدراسیون جهانی جودو تایید شد. ماریوس ویزر، رئیس فدراسیون جهانی جودو، با تایید این خبر گفت مولایی از این فدراسیون درخواست کمک کرده است.

رئیس فدراسیون بین‌المللی جودو به روزنامه «آساهی شیمبون» ژاپن گفت: «آقای مولایی این فدراسیون را در جریان شرایط خود گذاشته و فاش کرده که مقام‌های ایرانی او را مجبور کرده‌اند با حریف اسرائیلی مسابقه ندهد و حتی خانواده‌اش را تحت فشار قرار داده‌اند.»

طبق اظهارات ویزر، مولایی حالا در آلمان حضور دارد. سعید مولایی، بخت اصلی مدال طلای جودو در المپیک 2020، در مسابقات جهانی برابر اشرف موتی، دارنده مدال برنز آفریقا از مراکش، با ایپون به برتری رسید. مقابل کارلوس لوز از پرتغال هم طی مدت کوتاهی پیروز شد. او در گام بعدی، حسن خالمورزایف، قهرمان المپیک 2016 از روسیه، را شکست داد و روانه دور بعد شد. آنتوان فورتیه دارنده مدال برنز المپیک از کانادا هم در روی تاتامی مقابل مولایی تسلیم شد تا نماینده ایران به نیمه‌نهایی برسد.

اما در طرف مقابل جدول، موکی ساگی جودوکار رژیم صهیونیستی نیز به نیمه‌نهایی رسیده بود. ابتدا اعلام شد که سعید «به دلیل مصدومیت شدید» از ادامه مسابقات کناره‌گیری کرده است، اما این خبر با حضور مولایی روی تاتامی تکذیب شد. سعید مولایی به روی تاتامی آمد، اما در برابر ماتیاس کاسی از بلژیک شکست خورد. مولایی در دیدار رده‌بندی هم با نمایشی متفاوت به رقیب جوان گرجستانی باخت تا مسابقات جهانی را با دست خالی ترک کند.

در صورت صعود مولایی به مبارزه نهایی و سپس خودداری این ورزشکار از شرکت در مسابقه فینال مقابل نماینده رژیم صهیونیستی، عواقب فاجعه‌باری برای کاروان ورزش ایران، فدراسیون جودو و احتمالاً خود این ورزشکار به وجود می‌آمد که شامل محرومیت‌های وسیع می‌شد.

پس از حواشی به‌وجودآمده پیرامون شکست قهرمان جودوی ایران، مربی این جودوکار در روایتی متفاوت اظهار کرد این ماجرا برنامه‌ای از پیش تعیین‌شده توسط فدراسیون جهانی و ویزر بوده و ماجرا کاملاً سیاسی است.

مجید زارعیان، سرمربی تیم ملی جودو، در گفت‌وگو با یکی از خبرگزاری‌ها درباره حواشی پیش‌آمده در مورد درخواست پناهندگی سعید مولایی گفت: «بنده به عنوان سرمربی تیم ملی کنار سعید مولایی در مسابقات جهانی جودو حضور پیدا کردم، اما یکسری برنامه‌های از پیش تعیین‌شده باعث شد حواشی برای جودوی ایران رخ دهد. از مبارزه سوم به بعد مولایی با مامور امنیتی ویزر (رئیس فدراسیون جهانی جودو) به روی تاتامی می‌رفت، آنها اجازه نمی‌دادند حتی من برای کوچ در کنار ورزشکارمان باشم. برنامه‌هایی از پیش تعیین‌ شده بود که جودوکار ایران و رژیم اشغالگر قدس با هم مبارزه کنند، موضوع را کاملاً سیاسی کرده بودند، اما باخت مولایی به بلژیک که با تمام وجود در مقابلش ظاهر شد و به زعم کارشناسان تمام تلاشش را برای برد کرد، همه معادلات فدراسیون جهانی را به هم ریخت.»

سرمربی تیم ملی جودو در ادامه گفت: «بنا بر قانون هیچ‌گاه جدول مسابقات قهرمانی جهان تغییر نمی‌کند، طبق جدول، مسابقه رژیم صهیونیستی بعد از مبارزه مولایی بود، اما جدول را طوری جابه‌جا کردند که مبارزه ورزشکار رژیم صهیونیستی با جودوکار مصری و بازی مولایی جابه‌جا شود که خلاف قانون بود.»

او با اعلام اینکه خانواده ملایی هیچ‌گاه تحت فشار نبوده‌اند گفت: «متاسفانه این خبر کذب منتشر شده است که خانواده سعید مولایی تحت فشار بوده‌اند که او مقابل ورزشکار رژیم صهیونیستی بازی نکند، اما این اصلاً صحت ندارد و این موضوع را خودشان به سعید القا کرده بودند و کسی از ایران حتی به ما زنگ هم نزد که مبارزه کنیم یا خیر، چه برسد خانواده ورزشکار را تهدید کنیم.»

اعتمادآنلاین برای پیگیری خبر پناهندگی سعید مولایی، قهرمان جودوی ایران، با آرش میراسماعیلی رئیس فدراسیون جودو تماس گرفت. میراسماعیلی اما پاسخی به سوالات خبرنگار اعتمادآنلاین نداد. بی‌شک شفاف‌سازی از جانب مدیران فدراسیون جودو می‌تواند از بروز حواشی جدید بکاهد، هرچند گویا آرش میراسماعیلی و دوستانش در فدراسیون جودو این کار را بلد نیستند.

داستان کناره‌گیری ورزشکاران ایرانی از مسابقات برای جلوگیری از مسابقه با ورزشکاران رژیم صهیونیستی داستانی تازه نیست. آذر سال 96 بود که هشتگ «باید ببازی» در واکنش به اتفاقات مسابقات جهانی کشتی زیر 23 سال در شبکه‌های اجتماعی ترند شد؛ ماجرا مربوط به شکست علیرضا کریمی، کشتی‌گیر ایرانی، در این مسابقات بود. این جمله از دهان علیرضا رضایی، سرمربی تیم‌ملی کشتی آزاد امید، خارج شده بود که در شرایطی سخت و به‌ ناچار مجبور شد از شاگردش بخواهد کشتی را مقابل حریف روس ببازد تا در دور بعد با حریف رژیم صهیونیستی روبه‌رو نشود.

علیرضا رضایی چند روز بعد گفت: «اگر شما جای ما بودید چه‌کار می‌کردید؟ ما چاره‌ای جز انجام این کار نداشتیم. اگر کریمی کشتی‌گیر روس را شکست می‌داد و در دور دوم مقابل حریف اسرائیلی کشتی نمی‌گرفت، آن‌وقت کشتی‌گیر روس حذف می‌شد و روس‌ها با توجه به قدرت و نفوذی که در اتحادیه جهانی کشتی دارند پدر ما را درمی‌آوردند. پس ما سعی کردیم با دیدن همه جوانب بهترین تصمیم ممکن را که به نفع کشتی ایران باشد بلافاصله اتخاذ کنیم.»

حواشی شکست علیرضا کریمی تا جایی ادامه یافت که رسول خادم، رئیس وقت فدراسیون کشتی، اسفند 96، در بیانیه‌ای خطاب به مسئولان کشور نوشت: «اگر به آنچه می‌گویید اعتقاد دارید، سلاح بردارید و پیشاپیش ورزشکاران حرکت کنید. نه اینکه قهرمانان ملی را سپر بلای خود قرار دهید. دیگر بازی زودتر بباز یا مریض شو جواب نمی‌دهد. باید به میدان بیایید تا اگر قرار به باختن است با هم ببازیم.»

حالا باید منتظر ماند و دید پایان ماجرای سعید ملایی، که تا دیروز برای ایران امید اول کسب مدال طلای رشته جودو در المپیک توکیو بود، به کجا می‌انجامد؟