سومین نخست‌وزیر انگلیس بر لبه پرتگاه

اعتمادآنلاین| بر این اساس، پارلمان انگلیس با وجود هشدار جانسون در خصوص برگزاری انتخابات زودهنگام، قصد دارد طرحی را بررسی کند که از اقدام «بوریس جانسون» نخست‌وزیر بریتانیا برای خروج بدون توافق از اتحادیه اروپا در 31 اکتبر (9 آبان) جلوگیری می‌کند. نه تنها اعضای حزب کارگر و لیبرال دموکرات، بلکه برخی از اعضای حزب محافظه کار نیز به این طرح رای مثبت می دهند.

این طرح نخست‌وزیر انگلیس را ملزم می‌کند که یا با اتحادیه اروپا در مورد نحوه خروج به توافقی مدون برسد یا بار دیگر ضرب‌الاجل خروج را به تعویق بیندازد. جانسون مدعی است که در حال توافق با اروپاست و اگر بروکسل ( اتحادیه اروپا ) بر این باور باشد که نمایندگان انگلیسی قصد دارند در برگزیت «تأخیر بی‌مورد» ایجاد کنند، در روند کار اخلال ایجاد خواهد شد. در هر حال بوریس جانسون وعده داده است که روز 31 اکتبر، مهلت برگزیت، لندن با توافق یا بدون توافق از اتحادیه اروپا خارج خواهد شد. جانسون تاکید دارد که خط قرمز او، تاخیر در اجرای برگزیت است!

در هر حال برگزیت، نقطه آشکار ساز عقب گرد سیاسی، اقتصادی و اجتماعی انگلیس در نظام بین الملل محسوب می شود.عواقب و پدیده‌های ناشی از خروج انگلیس در اروپا، حداقل به مدت یک دهه، گریبانگر انگلیس خوهد بود و قدرت تمرکز موثر این کشور بر معادلات داخلی و بین المللی را از بین می‌برد.

تحقق برگزیت سخت (آنچه مدنظر بوریس جانسون است)، ضریب آسیب پذیری لندن در نظام بین الملل را افزایش خواهد داد و از سوی دیگر، لندن را رسما به مستعمره اقتصادی ایالات متحده آمریکا تبدیل خواهد کرد. اصرار ترامپ و بولتون مبنی بر تحقق برگزیت سخت و حمایت آنها از جانسون نیز ریشه در همین مسئله دارد.

تحقق برگزیت نرم (در قالب پذیرش توافق موجود با اتحادیه اروپا) نیز منجر به استیلای اقتصادی اروپا بر لندن (حداقل به مدت پنج سال) خواهد شد. از این رو تحقق برگزیت نرم، صرفا میزان آسیب پذیری انگلیس را در قبال این پدیده تا حدودی کاهش می دهد و کلیت این آسیب پذیری را از بین نخواهد برد.

فراتر از دو مورد ذکر شده ، برگزاری رفراندوم دوباره در انگلیس (که افرادی مانند تونی بلر و برخی اعضای حزب کارگر دنبال آن هستند)، منجر به خشم و نفرت حامیان خروج از اروپا و ملی گرایان انگلیس از دولت خواهد شد. تبعات امنیتی این موضوع برای دولت انگلیس بسیار سخت خواهد بود.

عصبانیت جانسون از نمایندگان و حتی مخالفان هم حزبی خود نشان می دهد که وی توانایی مدیریت صحنه را از دست داده است. همین مسئله می تواند نشانه ای دال بر تشدید این ناتوانی در آینده‌ای نزدیک باشد. از این رو به نظر می رسد بوریس جانسون پس از دیوید کامرون و ترزا می دو نخست‌وزیر سابق انگلیس، به سومین قربانی برگزیت تبدیل شود.

بدون شک، حتی در صورت برگزاری انتخابات مجدد و شکست محافظه کاران نیز نمی‌توان آینده شفاف و روشنی برای نگلیس متصور شد. تغییر دولت در انگلیس و جابه‌جایی قدرت میان محافظه کاران و حزب کارگر، تاثیری در روند آسیب پذیری شدید انگلیس در عرصه‌های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی نخواهد داشت.

منبع: نورنیوز