آزادی میزبان نیمه دیگر ایران

اعتمادآنلاین| ‌ منیژه موذن- صدای فریاد شادی و بغض از همان ثانیه‌های ابتدایی ورود به تونل نیمه‌روشن «آزادی»، که مهمان قدم‌های نامطمئن زنان بود، به گوش می‌رسید.

ورزشگاه صدهزار نفری آزادی برای اولین بار میزبان زنانی بود که 40 سال پشت درهای بسته‌اش، حسرت هواداری و فریاد شادی و حمایت از تیم‌شان را کشیده بودند. هرچند محدود و پر اما و اگر، ولی آزادی حالا رنگی دیگر داشت.

چهار جایگاه اختصاص‌یافته به زنان همه پیش از آغاز بازی پر شده بود. بعد از بلیت‌فروشی ناگهانی هفته قبل، جایگاه تازه‌ای برای زنان باز نشده بود و با وجود خالی بودن بخش بزرگی از ورزشگاه، بسیاری از زنان پشت درها بدون بلیت بودند.

زنان با اتوبوس از پارکینگ‌های شرقی ورزشگاه آزادی به استادیوم منتقل و پس از بازرسی بدنی وارد ورزشگاه می‌شدند.

هیات ناظران فیفا، که یوری ژورکائف معروف‌ترین چهره میان آنها بود، در پارکینگ‌های مخصوص زنان حضور داشتند و بر نحوه ورود نظارت می‌کردند.

ژورکائف در پاسخ به زنانی که به محدودیت در فروش بلیت اعتراض داشتند، اطمینان داد که فیفا در جریان کامل روند بلیت‌فروشی بوده است.

با رسیدن به ورزشگاه بعضی پرس‌و‌جو می‌کردند تا جایگاه خود را پیدا کنند و برخی در آستانه تونل خیره به زمین چمن مانده بودند.

بازی ایران در مقابل کامبوج هرچند یک مسابقه از مرحله انتخابی جام‌جهانی 2022 بود، اما حساسیت بالایی نداشت. بدیهی بود که کامبوج در برابر فوتبال ایران هیچ حرفی برای گفتن ندارد. اما ورزشگاه آزادی نه از حساسیت بازی، که به دلیل حساسیت حضوری که چهار دهه به تعویق افتاده بود، در تب و تاب بود. این را دوربین‌های عکاسانی که تمام مدت بازی به سمت جایگاه زنان ایستاده بودند هم تایید می‌کردند.

برخی از هواداران مشغول ثبت هر لحظه از این شب تاریخی بودند و بعضی با حسرت می‌گفتند که نمی‌دانند آیا این آخرین باری است که آزادی را می‌بینند یا نه.

بازی با پیروزی 14 بر صفر مقابل کامبوج به پایان رسید، اما بازیکنان تیم ملی لحظه‌ای زیباتر از 14 گل را خلق کردند. آن لحظه زمانی بود که کاپیتان مسعود شجاعی تیم را به سمت جایگاه زنان هدایت کرد و با تشویق زنان و قدردانی تیم ملی که برای اولین بار در برابر نیمه دیگر جامعه بازی می‌کرد شبی تاریخی به پایان رسید.

جیانی اینفانتینو رئیس فیفا پس از بازی ایران و کامبوج در بیانیه‌ای گفت: «شور و شوقی که امروز زنان ایرانی نشان دادند بیش از پیش ما را تشویق کرد که این راه را ادامه دهیم. همچنین می‌خواهم از زنان و دختران ایرانی که با شجاعت ایستادند و از حق خود دفاع کردند تشکر ویژه کنم. فیفا کاملاً از آنها حمایت خواهد کرد و در کنارشان خواهد ایستاد.»

با این حال و با همه شور و شوق روز پنجشنبه 18 مهر 1398 در آزادی، باید منتظر ماند و دید آیا فیفا و فدراسیون فوتبال ایران به تعهدات خود در برداشتن کامل این محدودیت عمل خواهند کرد یا نه؟