«اعتمادآنلاین» از دوران جدید توپچی‌های لندن با فردی لیونبرگ گزارش می‌دهد:
آرسنال و مشکلات بی‌پایان/ به بازیکنان تعهد و انگیزه تزریق کنید
این واکنش مشخص آرسنال در ثانیه‌های پس از گل خوردن است. شبیه یک صحنه از نمایشنامه‌های آلن ایکبورن: همه با دست‌های آویخته و بدن‌های زخمی بی‌رحمانه به دنبال خائن می‌گردند.
اعتمادآنلاین| منیژه موذن - مربی موقت آرسنال وظیفه‌ای بسیار دشوار در مقابل بازیکنان این تیم بر دوش دارد. بازیکنانی که چنان محتاطانه بازی می‌کنند گویی همه اعضای بدن‌شان مثل صورت‌شان است.
شاید عادلانه نباشد که اونای امری را به نداشتن چشم‌انداز برای تیم متهم کنیم. برعکس او برنامه‌های زیادی برای تیم داشت.
سه بازیکن در دفاع، چهار بازیکن در دفاع، 2 بازیکن در حمله، یک بازیکن در حمله، یک هافبک طلایی، بدون هافبک طلایی، پرس کردن، پرس نکردن، دفاع چندلایه، دفاع باز، و البته تاکتیک اصلی آنها یعنی خمیازه کشیدن در حالی که حریف حمله می‌کند و بعد دست‌ها را به کمر زدن و به دنبال مقصر گشتن. این واکنش مشخص آرسنال در ثانیه‌های پس از گل خوردن است. شبیه یک صحنه از نمایشنامه‌های آلن ایکبورن: همه با دست‌های آویخته و بدن‌های زخمی بی‌رحمانه به دنبال خائن می‌گردند.
واکنش همیشگی بازیکنان آرسنال حتی به قبل از دوران امری برمی‌گردد و با شواهد موجود به نظر می‌رسد در دوران پساامری هم ادامه خواهد یافت. در بازی مقابل نوریچ وقتی تیمو پوکی و تارکنتول دو گل را به ثمر رساندند، باز هم این پرسش همیشگی پیش آمد که چه کسی مقصر است: «این چه بود؟ تو کجا بودی؟ من؟ من آنجا بودم و او را کاور می‌کردم. صبر کن، ما باید بازی را شروع کنیم؟»
مربی موقت تیم فردی لیونبرگ کنار زمین ایستاده بود و با لب‌های بر هم فشرده گل خوردن تیم را نظاره می‌کرد. یکی از دلایل انتخاب لیونبرگ به عنوان مربی موقت آشنا بودن او با تیم بود. لیونبرگ یک دهه بازیکن آرسنال بود و 18 ماه مربی. جاش کروئنکه - پسر استن کروئنکه سهامدار اصلی باشگاه آرسنال - این هفته دلیل انتخاب لیونبرگ را این‌گونه توصیف کرد: «فردی DNA آرسنال را دارد.»
برای هواداران آرسنال، که احساس می‌کردند در دوران امری هویت‌شان را از دست داده‌اند، حرف‌های پسر سهامدار اصلی باشگاه دلگرم‌کننده بود. اما هیچ کس این سوال را نپرسید که DNA آرسنال دقیقاً چیست؟
در تصورات هوادارن این تیم احتمالاً DNA آرسنال فوتبال مالکانه و هجومی است و انگار یک نفر می‌تواند این DNA را با خود حمل و به تیم تزریق کند. در واقع این تصوری است که در مورد لیونبرگ وجود دارد؛ اینکه لیونبرگ بعد از دوران کابوس‌وار امری بتواند باشگاه را از نو زنده کند و برای کروئنکه زمان بخرد.
در واقع مشکل اصلی آرسنال نه مربی، که بازیکنان این تیم هستند. هوادران آرسنال ممکن است فکر کنند بازیکنان‌شان چندان بزرگ یا بااستعداد نیستند، اما اگر نیمکت این تیم را با شفیلدیونایتد، وولوز، لستر یا نوریچ مقایسه کنیم، متوجه می‌شویم هواداران در اشتباه‌اند. آرسنال بازیکنانی مثل اوبامیانگ را در ترکیب دارد که در هر بازی می‌توانند تیم را نجات دهند. مشکل اصلی بازیکنان آرسنال نه بی‌کیفیتی بلکه بی‌تعهدی است. آنها برای برد تلاش نمی‌کنند و این در دفاع ضعیف، پاس‌های اشتباه و گل‌هایی که به راحتی می‌خورند نمود می‌یابد.
اگر آرسنال مدرن هویتی داشته باشد، این هویت بی‌تفاوتی بازیکنانش است. به همین دلیل شاید ماموریت اصلی لیونبرگ نه تزریق DNA آرسنال به تیم و بازیکنان بلکه تغییر این DNA باشد.
دیدگاه تان را بنویسید