مشکل اصلی بازنشستگان با مراکز درمانی خارج از قرار داد است

اعتمادآنلاین| ‌ سال‌ها کار کردن در معادن سیاه و سینه‌سوزِ ذغال‌سنگ، برایمان نفس نگذاشته است؛ کار کردن در دود و تراشه‌‌ی ذغال، ساده نیست؛ حالا هم که نیاز به درمان داریم، باید آواره‌ی جاده‌ها و شهرها باشیم؛ با این نفسِ تنگ، برای ما جابجا شدن و سفرهای مکرر بسیار سخت است.

نفس‌تنگی و دستگاه اکسیژنِ سیار، همراه همیشگی‌اش است؛ بدون دستگاه، نمی‌تواند نفس بکشد؛ نمی‌تواند زنده بماند. این معدنکار قدیمی که سال‌ها سابقه کار در معدن ذغال‌سنگ را با همه مصائب و دشواری‌هایشان تاب آورده، حالا دربدرِ درمان است، از تهران به شهرستان و از شهرستان به تهران....

بازنشستگان صندوق فولاد همچنان از تداوم مشکلات درمانی خود خبر می‌دهند؛ این بازنشستگان که پس از سال‌ها کار سخت و گاهاً در معادن ذغال‌سنگ، با مشکلات جسمی حاد ازجمله مشکلات ریوی دست و پنجه نرم می‌کنند، نیاز شدید به مشکلات درمانِ در دسترس و تحت پوشش بیمه دارند اما می‌گویند در موارد بسیاری این خدمات در دسترس ما قرار نمی‌گیرد.

مشکل اصلی این بازنشستگان با مراکز درمانیِ خارج از قرارداد صندوق است؛ آنها می‌گویند: مراکز درمانی طرف قرارداد، بسنده نیست و کارگزار درمانی صندوق فولاد یا همان بیمه ملت با برخی بیمارستان‌ها و مراکز درمانی تخصصی مثلاً بیمارستان‌های تخصصی ریه قرارداد ندارند و وقتی به این مراکز مراجعه می‌کنیم باید هزینه درمان را از جیب بپردازیم و منتظر بمانیم تا با تاخیر، این مبلغ (بخش عمده‌ای از آن) به حساب ما برگردد.

بازنشسته‌ای که سال‌ها در معدن البرز غربی کار کرده و حالا مثل هرماه در تمام سال‌های گذشته، برای درمان مشکلات حاد ریه از یکی شهرستان‌های گیلان به تهران آمده ، مدتها در یک بیمارستان تخصصی در تهران بستری بوده است؛ بستری در بیمارستان، خود به تنهایی یک نگرانی بزرگ است اما نگرانی روز ترخیص، از جنس دیگری بوده است؛ او در نهایت مجبور شده حدود 20 میلیون تومان از جیب هزینه کند و به گفته‌ی خودش، بعد از گذشت چند روز از ترخیص، هنوز بیمه ملت بخشی از پول را برنگردانده است.

هزینه‌ی مازاد روی دست ما نگذارند!

این بازنشسته که برای معاینات، عملیات درمانی و بستری‌های گاه و بیگاه مجبور است ماهانه از گیلان به تهران تردد کند، از کمبود امکانات درمانی در استان‌های شمالی کشور نیز انتقاد دارد و می‌گوید: خود رفت و برگشت از شهرستان ما به تهران به اندازه کافی، هزینه روی دست‌مان می‌گذارد؛ دیگر انتظار داریم صندوق و بیمه ملت در مورد هزینه‌های درمان و بیمارستان مساعدت کنند و هزینه‌ی مازاد روی دست ما نگذارند. درمانگاه فولاد در تهران که مرکز ملکی خود صندوق است، متخصص ریه ندارد؛ ای کاش در همین درمانگاه، پزشک متخصص بود تا مجبور نمی‌شدیم به مراکز درمانی دیگر مراجعه کنیم.

در سایت صندوق فولاد، لیست 1775 مرکز درمانی طرف قرارداد شامل مطب‌های پزشک، درمانگاه‌ها، بیمارستان‌ها و داروخانه‌ها آمده است؛ با این حال، بازنشستگان فولاد این تعداد را ناکافی می‌دانند و در عین حال می‌گویند بیمه ملت در راه انداختن کار ما و پیشبرد مطالبات ما به اندازه کافی مساعدت و همراهی نمی‌کند. آنها معتقدند تمرکز مراکز درمانی بیشتر در تهران و شهرهای پرجمعیت است و شهرهایی که کلونیِ معادن محسوب می‌شوند، مانند استان گیلان، تعداد و گستره‌ی مراکز درمانی به هیچ وجه کافی نیستند.

مشکل دیگر بازنشستگان فولاد، با داروخانه‌هاست؛ آنها می‌گویند داروخانه‌های طرف قرارداد با بیمه ملت، همه داروها را ندارند و یا اینکه وقتی مراجعه می‌کنیم می‌گویند همه نسخه را ندارند و باید بارها و بارها به داروخانه‌ها مراجعه کنیم تا بتوانیم داروهای مورد نیاز خود را تهیه نماییم؛ آن‌هم در شرایطی که برخی از بیماران ریوی نیاز ضروریِ یومیه به داروهای خاص دارند و باید این داروها همیشه در دسترس‌شان باشد؛ به خصوص اینکه بسیاری از این بازنشستگان از شهرهای دور و نزدیک برای درمان و تهیه داروها به تهران می‌آیند و برایشان بسیار سخت است که برای گرفتن نسخه‌های دارویی، روزها در تهران منتظر و سرگردان بمانند.

منبع: ایلنا