«اعتمادآنلاین» از پرخطرترین جادههای ایران گزارش میدهد:
جادههای وحشت عمری است در انتظار اعتبار ماندهاند/ عمر چند ایرانی در جادههای غیراستاندارد به سر رسید؟/ از تلفات محور لار-جهرم تا سلفچگان
جاده لار-جهرم باز هم قربانی گرفت؛ یک کشته و سه مجروح. تعجب نکنید، چون این جاده روزهای بدتر از این هم داشته است. خبر بدتر اینکه جادههای زیادی همچون این محور عاقبتی مشابه برای مسافرانش به همراه دارد.
اعتمادآنلاین| جاده لار-جهرم باز هم قربانی گرفت؛ یک کشته و سه مجروح. تعجب نکنید، چون این جاده روزهای بدتر از این هم داشته است. خبر بدتر اینکه جادههای زیادی همچون این محور عاقبتی مشابه برای مسافرانش به همراه دارد.
همین حادثه شب گذشته برای محور پرخطر ساوه-سلفچگان هم رخ داد و چهار کشته و 9 مجروح به همراه داشت؛ یعنی در کمتر از 24 ساعت، پنج نفر در ایران و در جادههایی جانشان را از دست دادند که سالهاست در دست دوبانده شدن ماندهاند!
در همین راستا نگاهی میاندازیم به جادههایی که سالهاست در صف تجهیز ماندهاند، مدیران وعده دوبانده شدنشان را دادهاند، اما هنوز در دست احداث هستند.
از آتش گرفتن تانکر حامل سوخت تا واژگونی اتوبوس در محور لار-جهرم
محور جهرم-لارستان-بندرعباس یکی از محورهای دهگانه ترانزیتی، پرتردد، پرخطر و یکی از محورهای شریانی مهم کشور است که گفته شده پروژه دوبانده شدن این محور هرچه سریعتر باید به بهرهبرداری کامل برسد.
در حالی که پلیسراه استان فارس در سال 96 اعلام کرد این جاده باید هرچه سریعتر دوبانده شود، تا به امروز هیچ مدیری اقدام عملیای درباره آن صورت نداده و به جز 56 کیلومتر از آن که دوبانده شده، بقیه جاده کماکان خطرناک باقی مانده است. آن هم در حالی که این محور با طول 165 کیلومتر یکی از کوتاهترین و بهترین مسیرها برای دسترسی به بندرهای جنوبی و جزایر کیش و قشم است و حجم سنگینی از تردد خودروها را به خود میبیند.
اگر بخواهیم نگاهی به آمار حوادث جادهای این محور بیندازیم، به صدها مورد میتوانیم اشاره کنیم که از آتش گرفتن تانکر حامل سوخت و برخورد خودروهای سنگین گرفته تا واژگونی و تصادف اتوبوس و... در آن به چشم میخورد؛ مثلاً در آخرین حادثه این محور، طی 72 ساعت در پنج حادثه، سه نفر کشته و چهار نفر مصدوم شدند. حتی حادثه تیرماه امسال و کشته شدن 6 نفر در یک تصادف زنجیرهای هم باعث نشده مدیران تکانی به خود بدهند.
13 سال از تصمیم دوبانده شدن جاده کرمان-بم گذشت
محورهای کرمان-بم، انار-رفسنجان، کرمان-سیرجان، جیرفت-کهنوج و کرمان-رفسنجان به ترتیب پرحادثهترین جادههای استان کرمان هستند. در این میان، پروژه دوبانده شدن جاده کرمان-بم که به مرگبارترین جاده کرمان شهرت دارد 13 سال است که در حال اجراست.
این همان جادهای است که بعد از زلزله بم، اصلیترین شریان امدادرسانی بود و خسارتهای زیادی هم دید. مسئولان همان زمان گفتند اعتباری از سوی بانک جهانی برای بازسازی این جاده اختصاص یافته است، اما از همان روز تاکنون اسکناسی از اعتبارات بانک جهانی برای این جاده خرج نشده است.
10 کیلومتر از این جاده هنوز یکطرفه است و یکی از خطرناکترین نقاط حادثهخیز جادههای استان کرمان محسوب میشود. این محور تنها راه ارتباطی استان کرمان به سیستان و بلوچستان، یکی از 2 محور دسترسی استان به هرمزگان و محل تردد هفت شهرستان جنوبی استان کرمان با یک میلیون جمعیت برای رفتن به مرکز کشور است.
نتیجه اینکه هفتهای نیست که بگذرد و این جاده بستر تصادفات و تلفات جانی پس از آن نشود.
40 کشته در 4 ماه، ماحصل جاده غیراستاندارد اهر-تبریز
«جاده اهر-تبریز با 40 نفر کشته در صدر جادههای پرحادثه استان آذربایجان شرقی طی سال جاری قرار گرفته است.» این خبر را فرمانده پلیسراه استان آذربایجان شرقی در سال گذشته داده بود. شدت حوادث در این جاده آنقدر شدید است که رکورد 40 کشته در چهار ماه هم داشته و رشد تصادفات سالانه آن طبق آمار سال گذشته 135 درصد بوده است.
جاده سلفچگان سالهاست کشته میدهد
6 کشته در اثر سانحه تصادف 2 پژو، شب خونبار با تصادف زنجیرهای خودروها و به جای ماندن پنج کشته و 9 زخمی، سه کشته در اثر واژگون شدن تریلی و... اینها تنها بخشی از تلفات جانی در جاده سلفچگان است. این جاده با پیچوخمهای فراوان در محور جاده قم قرار دارد و سالهاست پلیسراه نسبت به الزام تجهیز آن هشدار میدهد. نور کم در جاده به ویژه در طول شب باعث میشود رانندگانی که با این جاده آشنا نیستند در پی یک لحظه اشتباه به کام مرگ بروند.
150 کیلومتر بیابانی خوابآور در جاده قم
جاده حادثهخیز دیگری هم در مسیر قم وجود دارد که اگرچه در سالهای اخیر کمی بهتر شده، اما هنوز هم مرگزاست. مسیر قم-گرمسار جادهای به طول 150 کیلومتر بیابانی است که به ندرت میتوان در آن آبادی پیدا کرد، حتی پمپبنزین هم کم است و فاصله زیادی با استانداردها دارد، در همین ماه گذشته بیش از هشت کشته داده است.
این جاده در سال 90 هنگامی که هنوز آماده نبود، بدون هماهنگی با پلیسراه، به بهرهبرداری رسید و تا مدتها به جاده مرگ شهرت داشت و هنوز هم در لیست پرخطرترین جادههای ایران قرار دارد.
جادهها برای نگرفتن جان مردم نیازمند تجهیزند، نه آشکارسازی
37 کشته ماحصل هر 10 هزار سفر جادهای در کشور است. رقمی که باعث شده تصادفات هشتمین عامل تلفات جانی در ایران باشد و هر روز هم این تعداد، رو به افزایش است. کارشناسان امر، مشکلات جادهای، استاندارد نبودن خودروها و رانندگان را مثلث اصلی این حوادث عنوان کردهاند. حال آنکه در برخی از نقاط کشور، جرم اصلی بر گردن جادههاست. این را میشود از گزارش سازمان پزشکی قانونی به خوبی فهمید. آنجا که در سال 97 اعلام کرد در نیمه اول سال حدود هشت هزار و 690 نفر به خاطر جادههای ناامن در سوانح رانندگی جان خود را از دست دادهاند. از سوی دیگر، خداداد مقبلی، معاون برنامهریزی سازمان راهداری و حملونقل جادهای کشور، 2 ماه پیش از شناسایی یک هزار و 500 نقطه حادثهخیز جادههای کشور خبر داده بود.
طبق این گزارشها، روشن است در کنار خودروهایی که استاندارد نیستند و رانندگانی که به خاطر خوابآلودگی یا بیتوجهی کنترل خودرو از فرمانشان خارج میشود، یک مقصر بزرگ در گوشهای نشسته و خیال اصلاح هم ندارد. در واقع مدیران امر که باید به فکر استاندارد کردن جادهها باشند انگار به خوابی زمستانی فرو رفتهاند که اگر جز این بود، محمد اسلامی، وزیر راه و شهرسازی، در ماه گذشته اعلام نمیکرد: «هیچ نقطه حادثهخیزی در جادهها نبوده که پلیس اعلام کند و ما آن را آشکارسازی نکرده باشیم.» اما موضوع این است که جادهها برای نگرفتن جان مردم نیازمند ترمیم و تجهیزند، نه فقط آشکارسازی.
دیدگاه تان را بنویسید