کرمانشاهانی، عضو هیئت علمی دانشگاه بین‌المللی امام خمینی (ره) تشریح کرد:
عوامل بی‌انگیزگی علمی دانشجویان چیست؟
شکوه کرمانشاهانی، عضو هیئت علمی دانشگاه بین‌المللی امام خمینی (ره)، با بیان اینکه صورت مسئله بی‌انگیزگی دانشجویان به مباحث علمی را می‌توان به سه عامل تقسیم کرد، گفت: اولین عامل تأثیر آموزش‌وپرورش و سیستمی است که در آن دانش‌آموزان درس می‌خوانند، در این سیستم دانش‌آموز از مقطع پیش‌دبستانی برای هدفی چون قبولی در کنکور پرورش می‌یابد که روش آن مبتنی بر روش سیستماتیک و حفظ کردن است.
اعتمادآنلاین| شکوه کرمانشاهانی، عضو هیئت‌علمی گروه کامپیوتر و نرم‌افزار دانشگاه بین‌المللی امام خمینی (ره) با بیان اینکه فضای علمی دانشگاه‌ها فضای بدی نیست و قابل قبول است، اظهار کرد: با این حال هنوز جای کار بسیار برای بهبود شرایط علمی در بین دانشجویان وجود دارد چرا که این ظرفیت در دانشجو هست که شرایط بهتر شود.
وی افزود: توان علمی ورودی‌های دانشگاه به عوامل مختلف بستگی دارد که موجب افت‌وخیز کیفیت تحصیل آن می‌شود و باید به آن پرداخته شود.
کرمانشاهانی تصریح کرد: نسل جدید علاقه‌مند به مباحث علمی جدید است با این حال عواملی موجب بی‌انگیزگی دانشجویان بعد از ورود به دانشگاه می‌شود و متأسفانه هر چه از سال‌های ورود دانشجو به دانشگاه می‌گذریم انگیزه ورود به عرصه‌های علمی در دانشجو کاهش می‌یابد.
وی با بیان اینکه صورت‌مسئله بی‌انگیزگی دانشجویان به مباحث علمی را می‌توان به سه عامل تقسیم کرد، گفت: اولین عامل تأثیر آموزش‌وپرورش و سیستمی است که در آن دانش‌آموزان درس می‌خوانند، در این سیستم دانش‌آموز از مقطع پیش‌دبستانی برای هدفی چون قبولی در کنکور پرورش می‌یابد که روش آن مبتنی بر روش سیستماتیک و حفظ کردن است.
عضو هیئت‌علمی گروه کامپیوتر و نرم‌افزار دانشگاه بین‌المللی امام خمینی (ره) بیان کرد: در این سیستم دانش‌آموزان فرصتی برای ورزش کردن، اردو رفتن، پژوهش کردن و فعالیت‌های آزمایشگاهی ندارند و فعالیت آن‌ها تحت فشار بسیار برای ورود به دانشگاه منحصر به فراگرفتن حجم زیادی از کتاب‌های درسی قرار دارد.
وی ادامه داد: از آنجا که آن‌ها برای ورود به دانشگاه تحت فشار کنکور قرار می‌گیرند، لذتی از فضای کودکی، نوجوانی و جوانی نبرده و انرژی‌های آن‌ها آزاد نشده است، در این فضا فعالیت‌های جانبی را یاد نمی‌گیرند و یا فرصتی برای انجام آن ندارند.
این استاد دانشگاه با بیان اینکه در آموزش‌وپرورش بسیاری از مباحث پرورشی و مهارت‌های زندگی به‌صورت غیرمستقیم به دانش‌آموزان آموزش داده نمی‌شود، افزود: به‌واسطه این کم‌کاری آن‌ها بعدها از نظر تحلیل، پژوهش، جستجو نشاط علمی و نشاط جویایی دچار ضعف می‌شوند.
وی عنوان کرد: زمانی که فرد در سن حساس 18 سالگی از سد بزرگ کنکور رد و وارد فضایی به نام دانشگاه می‌شود که قبلاً برای ورود به آن آمادگی لازم را نداشته، این فضا نیز انتظارات او را برآورده نمی‌کند و بعد از مدتی دچار سرخوردگی می‌شود.
عضو هیئت‌علمی گروه کامپیوتر و نرم‌افزار دانشگاه بین‌المللی امام خمینی (ره) یکی دیگر از علل بی‌انگیزگی در دانشجویان استان را جو دانشگاه‌ها دانست و گفت: در دانشگاه‌ها نشاط علمی لازم وجود ندارد و اکثر فعالیت‌هایی که دانشجویان را کنار هم جمع کند بسیار کم و کانالیزه است، حتی از نظر فیزیکی هم فضایی وجود ندارد که دانشجویان در کنار هم قرار بگیرند، این نگاه سخت‌گیرانه موجب کم شدن نشاط در دانشگاه می‌شود.
وی افزود: سومین عامل کاهش انگیزه علمی دانشجویان سیستم چالش برانگیز دانشگاه در حوزه اساتید است که در این سیستم اساتید درگیر مسائلی می‌شوند که آموزش عالی برای آن‌ها ایجاد کرده است، چنانچه اساتید برای حفظ ماندگاری و ارتقاء خود مجبور به پژوهش محوری بدون وجود فضای پژوهش هستند.
این استاد دانشگاه خاطرنشان کرد: در این سیستم اساتید وارد بازی‌های علمی می‌شوند و بدین واسطه شیوه تدریس و اخلاق پژوهشی و آموزشی مورد خدشه قرار می‌گیرد و همین امر وقت و انرژی اساتید را محدود می‌کند تا آن‌ها نتوانند ارتباط لازم را با دانشجویان برقرار کنند؛ این تحت فشار قرار گرفتن موجب تأثیرگذاری بر کیفیت علمی آن‌ها می‌شود و حس تعلق را در آن‌ها کم می‌کند.
کرمانشاهانی در پایان راهکارهای رفع بی‌انگیزگی دانشجویان را چنین اعلام کرد: ایجاد فضای نشاط فرهنگی و علمی در بین دانشجویان، تغییر جدی در سیستم آموزش‌وپرورش، اشتغال‌زایی، بهبود وضعیت خوابگاه‌ها، تغییر نگرش خانواده‌ها نسبت به آموزش و پرورش، تغییر نظام ارزیابی و امتیازآوری اساتید در کنار ایجاد فضاهای جانبی و فرهنگی برای دانشجویان از جمله راه‌هایی است که می‌تواند در افزایش انگیزه دانشجویان مفید باشد.
منبع: ایسنا
دیدگاه تان را بنویسید