اعتراض اوزیل به آزار اویغورها و واکنش بزدلانه آرسنال/ رفتار باشگاه آرسنال با مسوت اوزیل سنگدلانه است/ باشگاه‌هایی که از کشورهای ناقض حقوق بشر پول می‌گیرند، چه راهی برای فرار از انتقادات دارند؟

اعتمادآنلاین| منیژه موذن - آرسنال ممکن است در پارک کردن اتوبوس در زمین ماهر نباشد، اما قطعاً در پرت کردن اوزیل زیر اتوبوس مهارت کافی را دارد. مکالمات هیات‌مدیره آرسنال را پس از اظهارنظر اوزیل در ارتباط با رفتار دولت چین با میلیون‌ها اویغور تصور کنید.

ترس از دست دادن سود فروش پیراهن، قراردادهای تبلیغاتی و تورهای تابستانی حتماً آنها را به مرز خفگی رسانده است.

اظهارنظر عجولانه آرسنال در شبکه اجتماعی ویبوی چین و اعلام اینکه گفته‌های اوزیل تنها «نظر شخصی» او بوده و تاکید بر اینکه پرنسیب باشگاه آرسنال این است که در سیاست دخالت نکند انتقادات زیادی را برانگیخت.

تنها چیزی که در این میان کم بود یک پرچم سفید بود. مماشات هرگز وجهه خوبی ندارد حتی اگر با شنل بی‌تفاوتی پوشانده شود.

به نظر نمی‌رسد ابراز نگرانی مسوت اوزیل تنها نظر شخصی‌اش باشد. اوزیل کاملاً هم‌صدا با سازمان ملل و نهادهای حقوق بشری بوده است. آنها نیز در ارتباط با زندانی کردن میلیون‌ها اویغور در کمپ‌های مخصوص و بدون برگزاری دادگاه ابراز نگرانی کرده‌اند. بعد از هولوکاست، زندانی کردن اویغورها بزرگ‌ترین آزار یک قومیت است. گزارش‌های متعددی از شکنجه، تجاوز و آزار در کمپ‌های زندان اویغورها توسط شاهدان عینی ثبت شده است.

اگر اوزیل در ارتباط با برگزیت یا مسائل اینچنینی صحبت می‌کرد ممکن بود واکنش ارسنال درست باشد، اما وقتی گروه‌های حقوق بشری نسبت به آزار سیستماتیک اویغورها هشدار می‌دهند، چنین رفتاری سنگدلانه به نظر می‌رسد.

برخورد دوگانه با آنتونی جاشوا و مسوت اوزیل

هفته گذشته آنتونی جاشوا به خاطر صحبت نکردن در مورد نقض حقوق بشر در عربستان سعودی به شدت هدف انتقاد قرار گرفت، اما چطور می‌توان از ورزشکاران انتظار اظهارنظر داشت وقتی می‌بینند کسی مثل اوزیل شجاعانه سرش را بالا می‌گیرد و در ارتباط با چنین مسائلی اظهارنظر می‌کند اما از جانب باشگاه خودش با او برخورد می‌شود.

در مورد اینکه آرسنال در سیاست دخالت نمی‌کند آنها چه جوابی در برابر قرارداد 30 میلیونی با حکومت رواندا برای کمک به صنعت توریسم این کشور داشتند؟ حکومتی که دیده‌بان حقوق بشر نسبت به شکنجه و زندانی کردن مخالفان در آن هشدار داده است.

آرسنال از سرنوشت هیوستون راکتس درس عبرت گرفته است؟

البته آرسنال از سرنوشت هیوستون راکتس درس عبرت گرفته است. تیمی که محبوب‌ترین تیم NBA در چین بود، اما پس از توییت رئیسش دارلی موری در حمایت از تظاهرات‌کنندگان هنگ‌کنگ در لیست سیاه پخش مسابقات کشور چین قرار گرفت. سرنوشت راکتس عواقب مقابله با دولت چین است. چینی‌ها طبق گفته آدام سیلور درخواست اخراج موری را دارند.

NBA در ارتباط با پخش تلویزیونی در چین ضرر مالی زیادی دیده است. تصمیم CCTV برای عدم پخش بازی منچسترسیتی و آرسنال نیز این مساله را یادآوری می‌کند که اینجا هیچ زمین بی‌طرفی وجود ندارد. هیچ راهی برای صحبت کردن از حقوق بشر و آزادی بیان وجود ندارد که دولت چین را عصبانی نکند. شما یا به این ارزش‌ها معتقدید یا در مقابل آنها هستید.

سایمون چادویک پروفسور دانشگاه سالفورد و متخصص مسائل مربوط به چین می‌گوید: «جهان در میانه یک جنگ ایدئولوژیک است. لیبرالیسم غربی در مقابل استبداد شرقی و ورزش یکی از خطوط مقدم این جنگ است.»

این موضوع رشد قدرت چین را آشکار می‌کند، همچنین نشان می‌دهد چطور بالانس قدرت از سمت اروپا به طرف چین رفته است.

آرسنال در مقابل چین چه کاری باید انجام می‌داد؟

اما آرسنال باید در مقابل این موضوع چه می‌کرد؟ هرچند آنها در شرایط سختی قرار گرفتند. اما می‌توانستند کلمات مناسب‌تری را به کار ببرند. موری در پاسخ به حکومت چین گفت ارزش‌های آمریکایی با لیگ NBA به کشورهای مختلف می‌روند و یکی از این ارزش‌ها آزادی بیان است.

آرسنال می‌توانست سکوت کند. درست مثل وقتی که هکتور بلرین از حزب کارگر حمایت کرد و آنها واکنشی نشان ندادند.

هفته قبل جاشوا به خاطر دریافت 60 میلیون دلار از دولت سعودی مورد انتقاد قرار گرفت. این هفته نوبت آرسنال بود و پس از این لیورپول هم به خاطر بازی در دوحه در جام باشگاه‌های جهان باید پاسخگو باشد.

اگر باشگاه‌ها می‌خواهند از حکومت‌های ناقض حقوق بشر پول دریافت کنند، باید راهی برای پاسخگویی به انتقادات هم پیدا کنند.