مسیر شگفت‌انگیز سرینا ویلیامز در تنیس/ چهار دهه، 75 قهرمانی

اعتمادآنلاین| منیژه موذن- سرینا، خواهر کوچک‌تر ویلیامز در چهار دهه گذشته قهرمانی‌های زیادی به دست آورده است و حالا در پی کسب عنوان بیست و چهارمین قهرمانی گرنداسلم خود است.

دهه 1990

وقتی ونوس ویلیامز در سال 1997 به فینال اپن آمریکا رسید هیچ‌کس در ورزشگاه آرتور اش صندلی‌ای بهتر از صندلی خواهرش سرینا نداشت. پیشرفت ونوس و رسیدن به بالاترین سطح تنیس با مقاومت و تحقیر همراه بود، اما در مورد سرینا قضیه کمی فرق می‌کرد. در حالی که دنیا توجهش را بر ونوس متمرکز کرده بود، سرینا قدم‌های اول موفقیت را بدون لغزش برمی‌داشت.

در نوامبر 1997 سرینای 16ساله در رنکینگ تنیس نفر 304 دنیا بود. او با پایین‌ترین رنکینگ وارد تورنمنت شیکاگو شد و در آنجا موفق شد 2 بازیکن از 10 بازیکن برتر دنیا را شکست دهد. سرینا موفق شد ماری پیرس شماره 7 جهان و مونیکا سلز شماره 4 جهان را حذف کند. در دهه 90 خواهران ویلیامز در حال رشد بودند. قد بلند ونوس باعث می‌شد او در نبردها پیروز باشد، اما سرینا تلاش کرد از نیروی هوشش استفاده کند و همین فاکتور باعث پیشرفت او شد. سرینا به سرعت در رنکینگ بالا رفت و برای اولین بار در دور دوم اپن استرالیا در مقابل خواهرش ونوس بازی کرد. سرینا ویلیامز سال 1998 را با رنک 20 به پایان رساند.

خواهرش ونوس سال 1999 را بین پنج تنیس‌باز اول دنیا شروع کرد و همه منتظر بودند او بالاخره اولین گرنداسلمش را بگیرد، اما در عوض این سرینا بود که در 17 سالگی در مسابقات اپن فرانسه (رولان گروس) با شکست تمام رقبا اولین قهرمانی گرنداسلم را از آن خود کرد.

دهه 2000

دهه 2000 دهه‌ای بود که سرینا در آن تمام قابلیت‌های خود را نشان داد، اما هرگز در عملکردش ثبات نداشت. در سال 2002 او تبدیل به بازیکن کاملی شده بود که سرویس‌ها و سرعتش در زمین سلاح او بود. 2 سال و نیم پس از فتح اولین رولان گروس، سرینا ویلیامز با شکست خواهرش ونوس در فینال دومین قهرمانی خود را در اپن فرانسه به دست آورد. این اولین قهرمانی از چهار قهرمانی متوالی گرنداسلم سرینا بود. با شکست ونوس سرینا جای او را در صدر رنکینگ تنیس زنان گرفت. موفقیت خواهران ویلیامز تنیس زنان را برای همیشه تغییر داد. تنیس‌بازان دیگر برای رقابت با آنها باید بیشتر تمرین می‌کردند و قدرت بدنی خود را بالا می‌بردند.

در سال 2003، پس از قهرمانی در ویمبلدون سرینا مصدوم شد. با درگذشت خواهر دیگر آنها، یتوندا، سرینا ویلیامز طی سال‌های 2003 تا 2007 با افسردگی و مشکلات جدی مواجه شد. در طول این سال‌ها او تنها توانست در یک گرنداسلم قهرمان شود. در سال 2007 سرینا با رنک 84 وارد گرنداسلم اپن استرالیا شد، اما در کمال ناباوری با شکست ماریا شاراپوا در فینال به قهرمانی رسید. سرینا دهه را با اتفاقات ناخوشایند خارج از زمین و قهرمانی در ویمبلدون 2009 به پایان رساند.

دهه 2010

سرینا ویلیامز 2010 را با قهرمانی در اپن استرالیا و ویمبلدون و بازگشت به صدر رنکینگ آغاز کرد. در آن سال وقتی خبرنگاری از سرینا پرسید که آیا فکر می‌کند 10 سال دیگر هم بتواند بازی کند، او پاسخ داد که هیچ دلیلی ندارد در 38 سالگی دیگر نتواند تنیس بازی کنم. اما اتفاقات آن‌طور که ویلیامز در نظر داشت پیش نرفت. کشیدگی تاندون پا او را از تنیس دور کرد و در مارس 2013 لخته خونی از پای مصدومش به ریه رسید و باعث آمبولی شد. سرینا حالا باید با مرگ می‌جنگید.

پس از بازگشت از بیماری در سال 2013 سرینا دوباره شماره یک جهان و قهرمان گرنداسلم‌ها بود. دیگر همه به کامبک‌های او عادت کرده بودند.

در سال 2017، پس از قهرمانی در اپن استرالیا، سرینا ویلیامز در ماه سپتامبر دخترش الکسیس المپیا را به دنیا آورد. زایمان موجب آمبولی دوباره شد و سرینا باز هم توانست مرگ را شکست دهد.

پس از به دنیا آمدن دخترش او توانست طی سال‌های 2018 و 2019 در چهار فینال گرنداسلم بازی کند؛ اتفاقی خارق‌العاده برای بازیکنی که تازه فرزندش را به دنیا آورده و در آستانه 38 سالگی است.

2020 برای سرینا ویلیامز سالی است که در آن باید فینال‌های شکست‌خورده سال قبل را جبران کند، اما به نظر می‌رسد او همچنان با تمام وجود به تنیس متعهد است.