برای احیای سیستان و بلوچستان همین امروز هم دیر است

اعتمادآنلاین| ‌ فرشته بهروزی‌نیک- دوست ندارند کسی آنها را فقیر بداند. می‌گویند: «فقر چهره زشتی است که از ما مردم استان سیستان و بلوچستان نشان می‌دهند؛ ما کشاورز هستیم و روی ثروت خوابیده‌‌ایم، فقیر نیستیم.»

عبدالحکیم پادبان، یکی از محلی‌های این استان به اعتمادآنلاین گفت: «خیلی‌ها با نیت خیر ما را گدا بار می‌آورند. این ضربه بسیاری بدی برای ماست.»

او گلایه دیگری هم دارد و می‌گوید: «ما را به شرارت می‌شناسند. شما خبرنگارید. وظیفه شماست که این موارد را منعکس کنید.»

حالا می‌توان پرسید که آیا ساکنان سیستان و بلوچستان فقیر هستند؟ برای پاسخ به این سوال باید به آمارها پناه برد.

بر اساس آمار سازمان توسعه تجارت ایران، در فاصله سال‌های 90 تا 96 تراز تجاری سیستان و بلوچستان در هر سال منفی بوده است. این یعنی میزان واردات بیش از صادرات بوده در این استان بوده است.

در سیستان و بلوچستان حداقل سه ظرفیت تجارتی وجود دارد که شامل ترانزیت، گمرکات و تولید محصولات داخلی می‎شود.

از سوی دیگر درآمد سرانه این استان، یعنی میانگین درآمد مردم، در بازه زمانی سال‌های 86 تا 96 فقط 46 درصد از میانگین کل کشور بوده، عددی که جای تامل دارد.

اگر به ظرفیت‌های تجاری و سرمایه‌گذاری استان نگاهی بیندازیم متوجه می‌شویم این وضعیت شایسته سیستان و بلوچستان نیست. این استان در بخش توزیع درآمد سرانه، در لیست 6 استان آخر ایران است.

کشاورزی و صیادی تنها امید مردم سیستان و بلوچستان برای امرار معاش است.

حالا که سیل آمده و زمین‌های کشاورزی را تخریب کرده مردم استان هیچ منبع درآمدی دیگری ندارند. عبدالرزاق برم یکی از کشاورزان محلی در زرآباد می‌گوید: یک روز یک نفر آمد نگاهی انداخت و گفت ببینیم چه می‌شود. به شما دستگاه لودر و بیل می‌دهیم.

یک محلی دیگر به نام پذیرفته در این باره می‌گوید: «6 روز همه زمین‌هایمان زیر آب بود و کسی برایمان کاری نکرده است.

یک ماه از سیلی که در استان سیستان و بلوچستان آمد می‌گذرد. محلی‌ها می‌گویند 100 درصد زمین‌های کشاورزی‌شان زیر آب رفت.

در این یک ماه آمارهای متفاوتی از خسارتی که سیل به زمین‌های کشاورزی برخی روستاها وارد کرده شنیده می‌شود. تنها حرفی که در این باره می‌توان زد حرف خود محلی‌هاست. تلاش برای احیای سیستان و بلوچستان همین امروز هم دیر است.