همیشه تصور می‌کردم کاراته یک روز المپیکی خواهد شد/ مادرم تصمیم گرفت وارد رشته کاراته شوم/ وقتی مدال گرفتم باز هم آن مدال به چشم نیامد/ می‌گفتند شانسی مدال گرفته‌ام/ امیدوارم در جایگاهی قرار گیرم که مردم به من افتخار کنند

اعتمادآنلاین| منیژه موذن- حمیده عباسعلی با مصدومیت شدید مدال طلای مسابقات کاراته وان اتریش و سهمیه المپیک 2020 توکیو را به دست آورد. این اولین سهمیه کاراته‌کاهای زن ایران برای المپیک است. نخستین بار نیست که عباسعلی در صف کاراته در جایگاه نفر اول می‌ایستد. اولین مدال کاراته زنان ایران را هم او به دست آورده است. می‌گوید در هشت‌سالگی با تصمیم مادرش وارد کاراته شده و بعد به مرور با تجربه هیجان این ورزش، به ادامه دادن علاقه‌مند شده. حمیده عباسعلی متولد سال 1368 رویاهای بزرگی در سر دارد. راه طولانی‌ای را پشت سر گذاشته و حالا پس از کسب سهمیه باید با مصدومیت بجنگد تا راهی توکیو شود. هر چند گفته شده مصدومیت او جدی است و شاید به المپیک 2020 نرسد( بیشتر بخوانیم ).

اعتمادآنلاین قبل از اعزام تیم ملی کاراته به مسابقات کاراته وان گفت‌وگویی با حمیده عباسعلی انجام داده که در ادامه می‌خوانید:

***

*خودت را معرفی می‌کنی؟

حمیده عباسعلی هستم. ملی‌پوش وزن مثبت 68 کیلوگرم.

اوایل زیاد رشته کاراته را دوست نداشتم

*چرا کاراته را انتخاب کردی؟

من از هشت سالگی کاراته را شروع کردم. کاراته انتخاب خودم نبود بلکه انتخاب مادرم بود. با تصمیم مادر وارد رشته کاراته شدم و اوایل زیاد رشته کاراته را دوست نداشتم، اما وقتی هیجاناتش را دیدم علاقه‌مند شدم و ادامه دادم. پشتکارم باعث شد به این مرحله برسم.

*وقتی کاراته را شروع کردی تصور می‌کردی روزی به حمیده عباسعلی‌ای تبدیل شوی که اولین مدال کاراته زنان ایران را گرفته است؟

راستش را بخواهید در سن کم ذهنم به این مسائل قد نمی‌داد. اما رفته‌رفته با بالاتر رفتن سن و ورود به عرصه قهرمانی با چشیدن طعم مدال علاقه‌مند شدم ببینم آخر این رشته چیست. ادامه دادم تا ملی‌پوش شدم. وقتی ملی‌پوش شدم تازه فهمیدم که باید چه اتفاقی در کاراته برای من بیفتد. تصمیم گرفتم هدفمند ورزش کنم و با برنامه‌ریزی به جایگاه امروز برسم.

می‌گفتند شانسی مدال گرفته‌ام

*تا امروز مسیری طولانی را طی کرده‌ای. بزرگ‌ترین چالشی که در این مسیر سر راهت بود و در ذهنت ماند چه بود؟ سخت‌ترین مرحله کجا بود؟

همه ورزشکاران حرفه‌ای سختی‌های بسیاری می‌کشند. اما لحظه‌ای که در ذهنم مانده زمانی است که مدال گرفتم، با این حال باز هم آن مدال به چشم نیامد. با آن مدال نتوانستم ثابت کنم که می‌توانم بهترین باشم. حتی می‌گفتند شانسی مدال گرفته‌ام. این حرف‌ها به من انگیزه داد که بیشتر تلاش کنم تا توانایی‌هایم را نه به دیگران که به خودم ثابت کنم.

المپیک رویدادی بزرگ و متفاوت است

*حضور کاراته در المپیک 2020 اتفاق نادری است و احتمالاً همین یک بار خواهد بود. در واقع تجربه‌ای به دست خواهی آورد که هیچ کاراته‌کای زن دیگری به دست نیاورده. حست نسبت به المپیک و این تجربه چیست؟

المپیک یک رویداد خیلی بزرگ و متفاوت نسبت به میدان‌های دیگر است. ما تا به حال آن را تجربه نکرده‌ایم، اما می‌توانیم تصور کنیم که چه میدان قشنگی است و ورود به چنین عرصه‌ای چه حس عجیبی دارد. کاراته ایران می‌تواند در توکیو برای اولین بار طعم المپیک را بچشد. بسیاری گمان می‌کردند چنین اتفاقی هیچ‌وقت نخواهد افتاد.

تصور من همیشه این بود تا زمانی که کاراته کار می‌کنم یک روز این رشته المپیکی خواهد شد. خوشبختانه این اتفاق افتاد و خیلی خوشحالم که در این جایگاه قرار دارم و در این مسیر می‌جنگم. امیدوارم در جایگاهی قرار بگیرم که مردم به من افتخار کنند.