«اعتمادآنلاین» بررسی می‌کند:
انفجار بیروت | خواب‌هایی که مکرون برای آینده لبنان دیده است
امانوئل مکرون نخستین رهبر و شاید اولین شخصیت خارجی‌ای محسوب می‌شود که بعد از انفجار بیروت وارد این شهر ویران شد؛ اما رفتارها و اظهاراتی هم از خود به جای گذاشت که می‌تواند نام او را از حیث تحولاتی که رقم خواهد خورد در تاریخ این شهر ماندگار سازد.
اعتمادآنلاین| سیدعماد حسینی- امانوئل مکرون نخستین رهبر و شاید اولین شخصیت خارجی‌ای محسوب می‌شود که بعد از انفجار بیروت وارد این شهر ویران شد؛ اما رفتارها و اظهاراتی هم از خود به جای گذاشت که می‌تواند نام او را از حیث تحولاتی که رقم خواهد خورد در تاریخ این شهر ماندگار سازد.
گرچه به طور حتم سفر فوری رئیس‌جمهور فرانسه به لبنان و ابراز همدردی با مردم این کشور به عنوان یک اقدام انسان‌دوستانه در تاریخ لبنان به ثبت خواهد رسید، اما رفتارهایی که مکرون در این سفر هشت‌ساعته از خود نشان داد لبنان را در بزنگاه تاریخی خاصی قرار می‌دهد که می‌تواند تبعات به مراتب ویرانگرتری از آنچه این کشور عصر روز سه‌شنبه به خود دید نه تنها برای لبنانی‌ها بلکه برای ساکنان کل منطقه به همراه آورد.
قطعاً افکار عمومی و رسانه‌ها به این سرعت از برنامه‌ها و اهداف پشت پرده حضور مکرون در بیروت مطلع نخواهند شد، اما برخی از رفتارها و گفتارهای او طی حضور هشت‌ساعته‌اش در بیروت برخی از این ابهامات را هرچند جسته‌گریخته پاسخ می‌دهد.
اگر اقدام نمایشی مکرون هنگام ایستادن بر رکاب خودرو جیپ ضدگلوله‌اش و دست تکان دادن برای مردم بیروت را، به‌علاوه‌ی پاسخ‌های گاه مدیریت‌شده‌اش طی گفت‌وگو با مردم- از جمله اطمینان دادن به آنها نسبت به اینکه پول کمک‌ها به دست رهبران فاسد کشورشان نخواهد رسید- یا قول او به مردم در رابطه با فشار بر گروه‌ها و جریان‌های سیاسی لبنان برای سامان دادن به توافق سیاسی نوینی در کشور، کنار یکدیگر قرار دهیم، می‌توانیم به بخشی از برنامه او پی ببریم.
برنامه‌ای که ظاهراً در مراکز تصمیم‌گیری فرانسه طراحی شده یا اگر بدبینانه‌تر به قضیه بنگریم، امروز نسخه فراگیری از سوی غرب تجویز شده و فرانسه به عنوان ژاندارم پیچیدن آن برای لبنان اتنخاب شده است.
در همین راستا «جورج مالبورنو» روزنامه‌نگار فرانسوی به نقل از یک منبع حاضر در نشست‌های رئیس‌جمهور فرانسه با شخصیت‌های سیاسی لبنانی خبر داد: «امانوئل مکرون» رئیس‌جمهور فرانسه در بیروت برخی مقامات لبنانی را تهدید به تحریم کرده است.
به تعبیری دیگر، وقتی امانوئل مکرون به عنوان رهبر یکی از کشورهای غربی، که اتفاقاً با لبنان به دلیل پیشینه استعماری و قیمومت ارتباطات فرهنگی بسیاری دارد، با ابتکار عملی با این مفاد وارد شود چه انتظاری می‌توان از سفر او داشت؟
- بیروت (که به طور حتم ضاحیه جنوبی هم شامل آن می‌شود) باید منطقه‌ای خلع سلاح‌شده از حزب‌الله باشد.
- تمامی انبارهای سلاح و موسسات وابسته به حزب‌الله در بیروت و ضاحیه جنوبی آن باید تعطیل شوند.
- فرودگاه بین‌المللی بیروت باید تحت کنترل نیروهای مشترک بین‌المللی به فرماندهی نیروهای آلمانی درآید.
- یونیفل (نیروهای حافظ صلح سازمان ملل مستقر در لبنان) در بیروت و منطقه الجبل مستقر شود و شناورهای دریایی از بیروت تا سواحل جنوب لبنان را در کنترل خود بگیرند.
- تمامی سامانه‌های موشکی و تسلیحات حزب‌الله در جنوب باید در اختیار یونیفل قرار بگیرند.
- انحلال مجلس لبنان و برکناری تمامی اعضای آن از جمله نبیه بری و دولت لبنان و برگزاری انتخابات سریع و فوری، که از رئیس‌جمهور تا رؤسای دیگر قوا در آن انتخاب شوند، به سرعت انجام پذیرد.
- حضور شخصیت‌هایی که از لحاظ امنیتی (از نگاه فرانسه و غرب و البته اسرائیل) مشکل‌آفرین هستند در تمامی سازمان‌های دولتی ممنوع شود.
- و از آن مهم‌تر، در صورت عدم تحقق این خواسته‌ها منتظر صدور قطعنامه سازمان ملل ظرف 10 روز و حضور نیروهای ناتو برای در دست گرفتن امنیت لبنان باشید.
آیا می‌توان چنین سخنانی را به اعلام آمادگی برای کمک به لبنان تعبیر کرد؟
آیا این بیانیه شبیه سخنرانی فاتحانه رهبر یک کشور پیروز جنگ روی ویرانه‌های کشور شکست‌خورده نیست؟
آیا در چنین شرایطی نمی‌توان، دست‌کم در حد چند درصد، چنین تلقی کرد که جنگ علیه تنها شکست‌دهنده اسرائیل- که با لشکرکشی خیابانی و داخلی، فشار اقتصادی و سپس انفجار مهیب و ویرانی پایتخت چند مرحله‌اش به اجرا درآمده- با حضور ایمانوئل مکرون به نقطه نتیجه‌گیری و درو کردن نتایج رسیده است؟
بین مراحلی که در بالا ذکر شد و دکترین هرج‌ومرج سازنده خانم کاندولیزا رایس که خبر شکل‌گیری آن را در جنگ 33روزه سال 2006 اسرائیل علیه لبنان اعلام کرده بود، چه تفاوتی می‌توان یافت؟
آنچه از رفتار و گفتار مکرون در بیروت برمی‌آید، بیش از آنکه نشان‌دهنده همدردی با مردم لبنان باشد، هواداری از رژیم اسرائیل تلقی می‌شود.
به هر روی از نگاه جهان غرب، هر آنچه که با اعمال زور قابل اجرا نیست، با اعمال زور بیشتر تحقق‌پذیر خواهد بود.
دیدگاه تان را بنویسید