ویروس کرونا| گذاشتن ماسک باعث بروز ترس و اضطراب در میان افراد ناشنوا یا کم‌شنوا می‌شود

اعتمادآنلاین| مژده اصغرزاده- سازمان بهداشت جهانی اعلام کرد که یکی از راه‌های جلوگیری از شیوع کرونا گذاشتن ماسک است، اما این ماسک‌ها در مواردی نیز مشکل‌آفرین هستند. طبق گزارش‌هایی که انجمن ناشنوایان کانادا منتشر کرد مشخص شد که گذاشتن ماسک منجر به افزایش اضطراب در افراد ناشنوا می‌شود.

اعتمادآنلاین به نقل از «Global News» گزارش می‌دهد، مریلین کینگدن (Marilyn Kingdon)، رئیس هیات مدیره انجمن ناشنوایان و کم‌شنوایان کانادا، می‌گوید: «ناشنوایان از کنار آمدن با شرایط موجود دچار ترس و اضطراب و نگرانی مداوم شده‌اند. آنها نگران‌اند که با وجود این ماسک‌ها چطور با دیگران ارتباط برقرار کنند.»

بسیاری از جوانان و افراد مسن ارتباطات خود را با لب‌خوانی پیش می‌برند و اکنون این ماسک‌ها راه ارتباطی آنان را مختل کرده است. گذاشتن ماسک در بسیاری از کشورها و اماکن عمومی اجباری شده است. کارشناسان می‌گویند خطر ابتلا به ویروس کرونا با استفاده از ماسک به طرز چشمگیری کاهش می‌یابد.

کینگدن و بسیاری از کسانی که در زمینه کمک به ناشنوایان فعالیت می‌کنند می‌دانند که ماسک عامل مهمی برای مبارزه با شیوع کروناست؛ ولی این افراد خواهان افزایش آگاهی عمومی درباره مشکلات ناشنوایان در دوران شیوع کرونا هستند. کینگدن توضیح می‌دهد: «ما دنبال این هستیم که با وزارت بهداشت کانادا مشورت کنیم و مشکلات ناشنوایان را مورد بررسی قرار دهیم. پیشنهاد ما این است که برای کمک به ناشنوایان از ماسک‌های شفاف بهره گیریم و استفاده از این نوع ماسک‌ها را در اماکن خاص ترویج دهیم.»

فعالان ناشنوایان در انگلستان نیز در تلاش‌اند تا اقداماتی برای این افراد انجام دهند. حدود 12 میلیون نفر در این کشور ناشنوا یا کم‌شنوا هستند. بوریس جانسون، نخست‌وزیر انگلیس، در تاریخ 31 ژوئن اعلام کرد که باید از روز 8 آگوست در اماکن عمومی، سینماها و موزه‌ها حتماً از ماسک استفاده شود. بیماری کووید-19 برای ناشنوایان و کم‌شنوایان مشکلات زیادی پدید آورده است.

2 پزشک ناشنوا در ماه مه تجربه‌های خود را درباره مشکلات ناشنوایان در ژورنال پزشکی بریتانیا منتشر کردند. این پزشکان از کمبود ماسک‌های شفاف در محیط‌های پزشکی گله کرده و گفتند که این نوع ماسک‌ها برای ناشنوایان ضروری است. کینگدن خود نیز شنوایی‌اش را در جوانی از دست داده است. او در سال 2005 جراحی کرد و در گوش راستش عمل کاشت حلزونی انجام داد؛ اما هنوز هم لب‌خوانی می‌کند.

کینگدن می‌گوید، هنگامی که می‌خواست برای سنجش بینایی خود به پزشک مراجعه کند بسیار نگران بوده؛ زیرا هم او و هم سایر افرادی که در آن مطب کار می‌کردند باید ماسک می‌گذاشتند و این کار ارتباط او با دیگران را دچار مشکل می‌کرد. او تعریف کرد که هنگامی که وارد مطب شد دید همه از شیلدهای شفاف استفاده می‌کنند و همین موضوع باعث شد بفهمد دیگر قرار نیست برای برقراری ارتباط با آنها سخت تلاش کند و کارها به آسانی پیش خواهد رفت.

ممکن است برای بسیاری از افراد درک این مساله دشوار باشد که چگونه یک ماسک توانایی فرد را برای خرید، مسافرت یا دسترسی به مراقبت‌های پزشکی محدود می‌کند. کینگدن می‌گوید: «بسیاری از مشکلاتی که برای کم‌شنوایان پیش آمده تنها به موانعی که باعث برقراری ارتباط شود منتهی نمی‌شود، ما با مشکلات روانی نیز رو‌به‌رو هستیم. این مساله ابعاد متفاوتی دارد. این گروه از افراد ناامید شده‌اند و ترس و اضطراب زیادی را متحمل می‌شوند.»

برنامه‌هایی در تلفن همراه وجود دارد که می‌تواند به ناشنوایان در برقراری ارتباط، پرسش و پاسخ یا نوشتن جملات به آنها کمک کند؛ اما باید بدانیم که افراد ناشنوا برای برطرف کردن نیاز خود مجبورند بسیار تلاش کنند. افراد ناشنوا با اشاره به گوش یا استفاده از دست‌ها سعی می‌کنند به دیگران منظور خود را بفهمانند و بگویند که در برقراری ارتباط دچار مشکل هستند.