شیوع ویروس کرونا فرصتی است تا رفتارهای گذشته را برای همیشه تغییر دهیم

اعتمادآنلاین| مژده اصغرزاده - زمان بازگشت به زندگی عادی گذشته قابل پیش‌بینی نیست. اگر اقدام‌های پیشگیرانه انجام نشود، گسترش ویروس تسریع پیدا می‌کند و موارد منجر به مرگ بیشتر می‌شود. لازم است حدود 70 درصد از جمعیت ایمن شوند تا ایمنی گله‌ای صورت پذیرد، این مقدار همان سطحی از مصونیت است که باعث توقف انتقال ویروس کرونا می‌شود.

به گزارش اعتمادآنلاین، به نقل از «The Conversation»، برای کشوری مثل انگلیس که حدود 66 میلیون سکنه دارد نزدیک به 46 میلیون فرد ایمن لازم است. با تخمین میزان مرگ‌ومیر 0.5 درصد، میزان اثرگذاری ایمنی گله‌ای به صورتی خواهد بود که حدود یک‌چهارم میلیون به مرگ خواهد انجامید.

این سناریو تولد هرروزه نوزادانی را که در برابر ویروس کرونا ایمن نیستند توجیه نمی‌کند. همچنین بعید به نظر می‌رسد که تعداد زیادی از مردم مدت‌زمان طولانی‌ای در مقابل این ویروس ایمن بمانند. بنابراین ما نمی‌توانیم هیچ‌گاه به ایمنی گله‌ای برسیم و ویروس به کار خود ادامه خواهد داد. همچنین ممکن است این ویروس جهش پیدا کند و افراد به نوع جدید آن مبتلا شوند.

حفظ فاصله اجتماعی و رعایت نکات بهداشتی از عوامل اصلی جلوگیری از شیوع ویروس محسوب می‌شوند. رعایت فاصله اجتماعی مانع از انتقال ویروس می‌شود. این اقدام تاکنون بسیار موثر بوده، اما از سویی بر سلامت جسمی و روانی افراد تاثیر منفی می‌گذارد. اگر بتوانیم نکات بهداشتی را رعایت کنیم، به آنفلوانزا و سرماخوردگی نیز دچار نمی‌شویم و به این ترتیب گسترش میکروب‌هایی که باعث اسهال، حالت تهوع و استفراغ می‌شوند نیز کاهش می‌یابد. مهم‌تر از همه اینکه این اقدامات می‌تواند از بروز همه‌گیری‌های احتمالی کشنده‌تر از کووید-19 یا آنفلوانزاهای فصلی نیز جلوگیری کند.

انواع مختلف ویروس آنفلوانزا در پرندگان نیز وجود دارد که باعث کشته شدن 30 تا 60 درصد از انسان‌های مبتلا شده است و این ویروس‌ها تنها چند جهش فاصله دارند تا به راحتی از انسان به انسان منتقل شوند. بیماری مرس نیز که ویروس کرونا باعث بروز آن است از شتر به انسان منتقل می‌شود و حدود یک‌سوم از افراد مبتلا را از بین می‌برد.

اگر این ویروس‌های کشنده به اندازه ویروس کرونا توانایی گسترش از طریق انسان به انسان را داشته باشند، وضعیت بسیار بدتر از این هم خواهد شد. این سبک زندگی جدید به ما کمک می‌کند که در برابر همه‌گیری‌های آینده نیز از خود محافظت کنیم.

آیا این تغییر رفتار دائمی خواهد بود؟

ممکن است افراد با توجه به خطری که ویروس کرونا برای آنان ایجاد کرده رفتار خود را تغییر دهند و عادت‌هایی که قبلاً از نظر اجتماعی قابل قبول بود دیگر پذیرفته نباشد. از آنجا که دیگر می‌دانیم وقتی به دیگران نزدیک شویم یا سطوح آلوده را لمس کنیم دچار بیماری می‌شویم، شاید پس از همه‌گیری نگرش خود را به تمام جنبه‌های ارتباط اجتماعی مرتبط با شیوع بیماری تغییر دهیم.

امکان دارد افراد بیشتر در خانه کار کنند یا اکثر جلسات به صورت آنلاین برگزار شود یا مردم دیگر از ابزار مشترک استفاده نکنند. شاید افراد آمادگی کمتری برای پیوستن به جمعیت یا تردد در اماکن شلوغ نشان دهند و درک جدیدی از یک فضای امن داشته باشند. وسایل حمل‌ونقل عمومی، آسانسورها و اماکنی نظیر استادیوم‌ها، مراکز همایش، پارک‌ها، نمایشگاه‌ها و اماکن تفریحی ممکن است با شرایط جدیدی کار کنند و شاید تعداد مسافرت‌ها کاهش یابد و مردم با دقت بیشتری مقصد سفر خود را انتخاب کنند.

همچنین ممکن است گذاشتن ماسک امری طبیعی قلمداد شود و تماس بدنی مثل دست دادن یا بغل کردن کمتر انجام گیرد. شاید پس از پایان شیوع ویروس کرونا مردم همچنان مراقب ابزارهایی مثل دستگیره، سبد خرید، نرده یا تجهیزاتی که در سالن‌های ورزشی یا توالت‌های عمومی قرار دارد باشند؛ زیرا افراد زیادی با این لوازم تماس پیدا کرده‌اند. شاید مردم به خاطر تجاربی که در دوران شیوع ویروس کرونا کسب کردند نسبت به مسائل بهداشتی حساس‌تر شوند و بیش از گذشته نکات بهداشتی را رعایت کنند.

افزایش آگاهی درباره خطرات شیوع ویروس ممکن است باعث شود جامعه در برابر تهدیدات ناشی از بیماری‌های ویروسی دیگر آمادگی بهتری داشته باشد. در گذشته نیز این اتفاق رخ داد: وقتی مردم فهمیدند آب آلوده سلامت انسان‌ها را تهدید می‌کند، تغییر نگرشی دائمی به مساله بهداشت آب پدید آمد.

با این حال اگر این تغییرات در رفتار انسان‌ها حاصل شود و ثابت بماند، باید سیاست‌های جدیدی در قبال کار و زندگی مردم اتخاذ شود تا افراد فقیر نیز بتوانند نیازهای خود را برطرف کنند و همه خود را با زندگی عادی جدید وفق دهند.