«شاد» به دست دانش‌آموزان عشایری هم می‌رسد؟
این کودکان اگر لامپی در شب روشنایی بخش چادرشان شود و تلویزیون کوچکی تصویری از زندگی را در خارج از امکانات عشایری برایشان به تصویر بکشد، شاد می‌شوند.
اعتمادآنلاین| برای دانش‌آموزان عشایر، سامانه «شاد» مفهوم زیادی ندارد. در جایی که دسترسی به اینترنت وجود ندارد و حتی در برخی مناطق شارژ یک گوشی همراه قدیمی هم به‌دلیل دسترسی نداشتن برق به دشواری انجام می‌شود، چگونه می‌توان از این سامانه سخن گفت؟
این کودکان اگر لامپــــــــــــــی در شب روشنایی بخش چادرشان شود و تلویزیون کوچکی تصویری از زندگی را در خارج از امکانات عشایری برایشان به تصویر بکشد، شاد می‌شوند.
«الماس ترکاشوند» که پدر دانش‌آموزی از ایل عشایری ترکاشوند خوزستان است و در حال حاضرهمراه با ایلش در منطقه اسد آباد همدان مستقر هستند شاید تا یک ماه آینده راهی خوزستان شوند تا فصل سرد را در این استان بگذرانند. او گفت: « تصور شما از یک پدر عشایر چیست. من همین که بتوانم امکانات اولیه را برای خانواده‌ام تأمین کنم و شکم‌شان را سیر کنم خدا را شکر می‌کنم.
ما عشایر خیلی سروکاری با گوشی تلفن همراه نداریم، راستش را بخواهید نه دسترسی داریم و نه اینترنتی و نه خیلی وارد هستیم. بیشتر راحتیم از تلفن‌های قدیمی استفاده کنیم ما حتی برای شارژ این گوشی‌ها مشکل داریم. برخی از عشایر پنل خورشیدی دارند و از آن برای روشنایی یک لامپ استفاده می‌کنند ولی همه این امکان را ندارند، الان قیمت یک پنل ساده حدود 4 میلیون تومان است که ما توان خرید آن را هم نداریم».
وی گفت: ما حتی برای شارژ گوشی‌هایمان مشکل داریم، معمولاً گوشی‌ها را جمع می‌کنیم تا اگر کسی به روستای نزدیک یا شهر رفت همه را شارژ کند. من شش فرزند دارم سه تای آنها راهنمایی و سه تا ابتدایی هستند و همه چند روزی است که به مدرسه می‌روند، در کنار چادر ایل یک کلاس برپا کرده‌ایم و معلمی هم که از خوزستان برای ما فرستاده‌اند در آنجا به بچه‌ها درس می‌دهد. خدا را شکر ما در این چند ماهه فقط یک کرونایی داشتیم آن هم کسی بود که معمولاً به شهررفت و آمد داشت.
وی افزود: «از امورعشایر استان بارها درخواست کرده‌ایم به ما پنل خورشیدی قسطی بدهند تا حداقل بچه‌های ما با تلویزیون سرگرم شوند و از دنیای شهری‌ها هم با خبر شوند اما همکاری نمی‌شود.»
کلاس‌های کوچ رو
«زهرا صفری» از زنان عشایر نمونه کهگیلویه و بویراحمدی نیز که در حال حاضر به همراه خانواده‌اش در اطراف سمیرم اصفهان مستقر هستند، گفت: «من سه فرزند دارم و به‌دلیل ارتباطی که با امور عشایر و جهاد کشاورزی دارم، دارای یک گوشی هوشمند هستم که آن را در اختیار پسر بزرگم گذاشته‌ام که در کلاس نهم درس می‌خواند اما دخترم مجبور است به مدرسه برود البته اگر گوشی دیگری هم داشتم اجازه نمی‌دادم او هم به مدرسه برود.البته مفهوم مدرسه برای ما عشایر از زمین تا آسمان با آنچه در شهرهاست تفاوت دارد. کلاس درس دختر من که سوم ابتدایی است، چادری است که در سرما و گرما هیچ امکاناتی ندارد. سال گذشته دخترم در کلاس درس به‌دلیل سرمای بیش از حد ذات الریه گرفت و حالا دچار تنگی نفس شده است . دخترم 10 همکلاسی دختر و پسر دارد. این روزها بچه‌ها یک روز در میان به مدرسه می‌روند تا کمی چادر خلوت‌تر شود.اما واقعیت این است که بیشتر خانواده عشایر تلفن همراه هوشمند ندارند اگر تلفنی هم هست برای کارهای دیگر است و در خیلی از مواقع آنتن هم نداریم».
صفری گفت: آنها که پنل خورشیدی ندارند تلفن همراهشان را با باتری وانت‌های عشایر شارژ می‌کنند تا لنگ نمانند. ما تا چند روز دیگر بار و بندیل را می بندیم و به گچساران می‌رویم. آنجا در یک روستا مستقر می‌شویم و بچه‌ها می‌توانند به مدرسه روستا بروند.
90 درصد دانش‌آموزان عشایر به مدرسه می‌روند
استان خوزستان جمعیت دانش‌آموزی عشایری بیشتری نسبت به سایر استان‌ها دارد و در زمستان میزبان بیشترین جمعیت عشایری کشور می‌شود. با «مراد علی سعیدی‌پور» مدیرکل آموزش و پرورش عشایری خوزستان تماس گرفتیم تا آخرین وضعیت آموزش فرزندان عشایر این استان را جویا شویم. تلفن همراه این مسئول حدود دوساعت در دسترس نبود و بعد از تماس با ایشان مشخص شد که چون برای سرکشی به عشایر خوزستان راهی منطقه عشایرنشین همدان شده‌اند در دسترس نبوده است زیرا در این منطقه آنتن‌دهی مناسبی نیست. همین ماجرا بیشتر سؤالات ما را برای چگونگی دسترسی عشایر خوزستان به سامانه شاد جواب داد چرا که حتی اگر وضعیت اقتصادی خانوار عشایری خوب باشد و اگر گوشی تلفن همراه هوشمند هم داشته باشند بازهم مشکل دسترسی به اینترنت سد راه آموزش‌شان خواهد بود.
سعیدی‌پور به ما گفت: دانش‌آموزان عشایری خوزستان در مجموع 13 هزار و 518 نفر هستند که در مقطع ابتدایی، متوسطه اول و متوسطه دوم تحصیل می‌کنند. به گفته وی، عشایر استان خوزستان یا درون کوچ رو هستند که بین جلگه خوزستان و ارتفاعات زاگرس در تردد هستند یا در مسیر خوزستان، کهگیلویه و بویراحمد، اصفهان، لرستان، همدان و کرمانشاه قشلاق، ییلاق می‌کنند. وی افزود: 90 درصد دانش‌آموزان عشایری در کلاس‌های کمتر از 30 نفر درس می‌خوانند به همین دلیل روند آموزش در میان دانش‌آموزان عشایری کاملاً حضوری و با رعایت پروتکل‌های بهداشتی است. 10 درصد مابقی هم یا خانواده‌شان گوشی همراه دارند و از شبکه شاد استفاده می‌کنند یا از بسته‌های آموزشی یاری می‌گیرند.
وی خاطرنشان کرد: درکوچ عشایری معلمان نیز حضور دارند تا فرزندان عشایر کوچ رو از تحصیل جا نمانند. وی با اشاره به اینکه امسال نتایج کنکور دانش‌آموزان عشایری که مجاز به انتخاب رشته شده بودند بسیار امیدوارکننده بوده، افزود: سال گذشته مدرسه شبانه روزی شهید مطهری که مخصوص فرزندان عشایر در منطقه سرگچ رامهرمز است، 100 درصد قبولی داشت که نشاندهنده استعداد بالای دانش‌آموزان عشایری است.
یکی از معلمان عشایری خوزستان نیز که به همراه عشایر ایل ترکاشوند در همدان به سر می‌برد و وظیفه تدریس به دانش‌آموزان این ایل را برعهده دارد گفت: متأسفانه اولویت‌های جامعه عشایری در وهله اول گذران زندگی است و اگر امکاناتی هم باشد آنها اجازه می‌دهند فرزندانشان تحصیل کنند. وی افزود: بالای 90 درصد دانش‌آموزانی که با من درس می‌خوانند هر روز به مدرسه می‌آیند چون چاره دیگری ندارند.
اینجا امکانات اولیه نیست چه برسد به گوشی هوشمند و اینترنت و شبکه شاد!
وی افزود: متأسفانه خود معلمانی که در سرما و گرما با عشایر کوچ می‌کنند هم هیچ گونه حمایتی نمی‌شوند.
«مرضیه اشکان» مسئول هماهنگی اداره کل امور عشایر کهگیلویه و بویراحمد هم گفت: استان ما 11 هزار عشایر کوچ رو دارد که خوشبختانه در ایام کرونا فقط تست یک نفر مثبت بود و عشایر تلفاتی بابت کرونا نداشتند. وی افزود: این عشایر در حال حاضر در اصفهان مستقر هستند و یک ماه دیگر به سمت خوزستان و گچساران می‌روند.
وی افزود: بیشتر دانش‌آموزان عشایری در کلاس حاضر می‌شوند و مشکل خاصی وجود ندارد.
منبع: ایران
دیدگاه تان را بنویسید