نگاهی به وضعیت تیم ملی تکواندو زنان ایران / کرونا شرایط را برای کادرفنی سخت کرد

اعتمادآنلاین| بانوان ورزشکار ایرانی در حالی تاکنون هشت سهمیه حضور در بازی‌های المپیک 2021 توکیو را به دست آورده‌اند که هنوز هم این امیدواری وجود دارد که بتوانند بر تعداد سهمیه‌های خود در دیگر رشته‌ها اضافه کنند؛ به‌ویژه اینکه تعویق یک‌سال‌ونیمه بازی‌های المپیک، فرصتی استثنائی را پیش‌روی آنها قرار داده تا بتوانند با تمرین و اردوهای بیشتر، بهترین بهره را از اتفاق به‌وجودآمده ببرند. یکی از رشته‌هایی که انتظار آن می‌رود تا زنان برای المپیک توکیو، کسب سهمیه کنند، رشته موفق تکواندو است که بی‌شک باید گفت سهم عمده‌ای از افتخارات ورزش بانوان کشور به نام آن خورده است؛ از مدال‌آوری در میادین آسیایی و جهانی تا افتخارآفرینی کیمیا علیزاده در بازی‌های المپیک.

دختران تکواندوکار در حالی آماده شرکت در رقابت‌های انتخابی المپیک می‌شدند که با آمدن ویروس کرونا برنامه‌های آنها هم به هم ریخت. این ورزشکاران طبق برنامه قرار بود خرداد گذشته راهی اردن شوند تا در مسابقات انتخابی المپیک حضور یابند؛ اما این رقابت‌ها به خاطر شیوع گسترده این ویروس مرگ‌بار به تعویق افتاد. اردوی تیم ملی تکواندوی زنان بعد از 9 ماه تعطیلی اجباری، مدتی است در تهران آغاز شده و هوگوپوشان این تیم تمرینات خود را دوباره از سر گرفته‌اند. به این امید که بتوانند جواز حضور در توکیو را به دست آورند.

مهرو کمرانی، سرمربی تیم ملی تکواندوی بانوان، درباره شروع اردوهای این تیم می‌گوید: در مجموع 9 ماه به خاطر کرونا تمرینات را تعطیل کردیم. واقعا روزهای سختی را پشت سر گذاشتیم. آماده‌نگه‌داشتن بچه‌ها در این شرایط هم کادر فنی را اذیت کرد و هم ما را. سه ماهی به صورت آنلاین تمرینات را انجام دادیم؛ اما بعد دیدیم که اصلا با این شیوه نمی‌توانیم کار را جلو ببریم. قطعی اینترنت و هزینه‌هایی که به بچه‌ها متحمل کرد، باعث شد نوع تمرین را تغییر بدهیم. با پیگیری‌های فدراسیون تکواندو و همکاری هیئت‌ها و ادارات کل تربیت بدنی استان‌ها، آدمک‌های تمرینی و وسایل بدن‌سازی را برای بچه‌ها ارسال کردیم تا از شرایط مجازی خارج شوند و با روحیه بهتری تمرین کنند. از آن به بعد شرایط به این صورت شد که آنها با آدمک‌ها تمرین می‌کردند و فیلم مبارزات‌شان را برای کادر فنی می‌فرستادند و ما هم بر‌اساس آن فیلم، نقاط ضعف و قوت‌شان را بررسی می‌کردیم. خوشبختانه از اواسط آذر، ستاد ملی مبارزه با کرونا در ورزش مجوز برگزاری اردوها را به ما داده و کارمان را در کمپ تیم‌های ملی شروع کردیم. نمی‌توانم بگویم همه‌چیز ایدئال است و بچه‌ها از آمادگی نسبی برخوردار هستند. به‌هر‌حال اعضای تیم زمان زیادی از هم دور بوده‌اند. آرامش فکری قبل را ندارند. تمام تلاش‌مان را می‌کنیم که تا فروردین که زمان رقابت‌های انتخابی آسیاست، ملی‌پوشان را به بهترین سطح ممکن برسانیم.

اعضای تیم ملی تکواندوی زنان ایران به دلیل اینکه در رده‌بندی جهانی صاحب جایگاه درخورتوجهی نیستند، نتوانستند از طریق سیستم رنکینگ سهمیه بازی‌های المپیک توکیو را کسب کنند. آنها تنها یک فرصت برای المپیکی‌شدن دارند و آن‌هم شرکت در رقابت‌های قاره است. ایران شانس کسب دو سهمیه را دارد.

کمرانی ادامه می‌دهد: ناهید کیانی، مهلا مؤمن‌زاده، غزل سلطانی، طیبه پارسا، زهرا شجاعی و تینا مدان‌لو نفراتی هستند که در‌حال‌حاضر به مرحله اول اردوها دعوت شده‌اند. از بین این نفرات، کسانی که در اوزان اول و دوم هستند، شانس بیشتری برای حضور در رقابت‌های انتخابی المپیک دارند. چین و کره که رقبای اصلی ما در آسیا هستند، سهمیه المپیک را گرفتند و دیگر در انتخابی نیستند. همین موضوع خیال ما را راحت کرده است. رقیب مهم ما در این انتخابی نماینده تایلند است که در وزن دوم مبارزه می‌کند. ناهید کیانی قبلا این بازیکن را در بازی‌های دانشجویان جهان زده است. حتی کیمیا علیزاده هم که قبلا عضو تیم ملی بود، توانسته بود این تایلندی را شکست بدهد؛ بنابراین چون شناخت کافی از این بازیکن داریم، رصدکردن او برایم خیلی راحت‌تر است. ناهید مطمئنا یکی از شانس‌های اصلی ما برای کسب سهمیه این وزن است. البته تا به این لحظه حضور هیچ‌کدام از دو نماینده ما در این مسابقات مشخص نیست؛ اما چیزی که می‌شود در‌حال‌حاضر گفت، این است که کیانی شرایط خوبی دارد.

او درباره شانس کم تکواندوکاران اوزان سوم و چهام در رقابت‌های انتخابی المپیک، این‌گونه توضیح می‌دهد: یلدا بری‌نژاد و کیمیا همتی نماینده‌های وزن سوم ما هستند. کیمیا مدتی مصدوم بوده و دوران نقاهت پس از جراحی را سپری می‌کند. یلدا هم بارها در این وزن امتحان شده و نتوانسته کارنامه قابل دفاعی داشته باشد. از طرفی رقبای ما در این وزن نماینده‌های قزاقستان و ازبکستان هستند که رنکینگ 10 و 11 جهان را دارند. بچه‌های ما بدون‌شک تا قبل از فینال باید با این دو حریف صاحب‌نام بازی کنند. برای همین چون در این اوزان شرایط خوبی نداریم، ترجیح دادیم که با ریسک کمتری در انتخابی‌ها شرکت کنیم. نماینده‌های وزن چهارم که اکرم خدابنده و زهرا پوراسماعیل هستند، فعلا تصمیمی درباره آنها گرفته نشده است. متأسفانه شرایط تکواندوکاران زن در مقایسه با رقبای‌شان خیلی متفاوت است. اول از همه بحث اقتصادی است که باعث شده نتوانیم رقابت برابری با آنها داشته باشیم. وقتی ما نتوانیم به اندازه رقبا در تورنمنت‌های بین‌المللی شرکت کنیم، طبیعتا نمی‌توانیم در رده‌بندی جهانی هم امتیاز بگیریم. برای همین تنها شانس‌مان مسابقات انتخابی قاره‌ای است. ترکیه و انگلیس بازیکنانی دارند که الان 28‌ سال‌شان است و تاکنون دو بار حضور در المپیک را تجربه کرده‌اند؛ اما در مقابل ناهید کیانی از نوجوانی دارد برای تیم ملی بازی می‌کند و هنوز نتوانسته خودش را به آنها برساند. اروپا شرایطش مثل ایران نیست. آنجا مسیرها نزدیک است و ورزشکاران می‌توانند با یک اتوبوس به کشورهای اطراف سفر کنند و مسابقه بدهند. از طرفی در این چند سال اخیر ما مجبور به این شدیم که مدام در ترکیب تیم ملی تغییر ایجاد کنیم. یک‌سری از بازیکنان ازدواج کردند و رفتند. یک‌سری بنا به دلایلی از میادین دور شدند. برای همین به‌ناچار نیروی جدید آوردیم.

سهمیه مسابقات قاره‌ای فقط به فرد قهرمان داده می‌شود. با این شرایط باید گفت که هوگوپوشان زن ایرانی رقابت دشوار و حساسی را در اردن خواهند داشت. با‌این‌حال کمرانی امیدوار است که بتواند مثل دوره قبل که کیمیا علیزاده سهمیه المپیک را گرفت، به این اتفاق خوش برسند: ما تا پیش از این به واسطه تک مهره‌هایی که داشتیم، در میادین بین‌المللی مدال گرفتیم. توانستیم نفرات اول رنکینگ را هم شکست بدهیم. تکواندو بازی شانس نیست. باید خوب باشی تا بتوانی به پیروزی برسی. بچه‌هایی که الان داریم، از لحاظ فنی خوب هستند؛ اما نکته این است که باید تا آن موقع به خودباوری لازم برسند. مهم‌‌تر از همه باید این را هم در نظر بگیریم که معلوم نیست روز مسابقه چه اتفاقی خواهد افتاد. ان‌شاءالله بتوانیم ملی‌پوشان را به لحاظ ذهنی به خودباروی لازم برسانیم که شرمنده مردم نشویم. فدراسیون تکواندو تا به الان همه‌جوره از تیم زنان حمایت کرده و حقوق مربیان و ورزشکاران را پرداخت کرده است. من خودم چون چند رشته مختلف را امتحان کردم و اردونشین بودم، می‌دانم که فدراسیون تکواندو بالاترین سطح پشتیبانی از زنان این رشته دارد. حمایتی که از ما می‌شود، مثل کشورهای دیگر نیست؛ اما در سطح کشورمان بهترین است.

منبع: روزنامه شرق