به زور نمی‌توانیم از مردم بخواهیم به یک نظامی رای دهند

اعتمادآنلاین| صادق زیباکلام در گفت‌وگویی صحبت‌هایی درباره انتخابات سال 1400 و کاندیدای نظامی داشت که در ادامه می‌خوانید:

*اعتماد مردم به اصولگرایان حتی از اصلاح‌طلبان هم خراب‌تر است، منتها اصلاح‌طلبان واقعیت‌های جامعه را می‌بینند اما اصولگرایان 42 سال است که نخواستند واقعیت‌های جامعه را ببینند و ظاهرا 42 سال دیگر هم واقعیت‌های جامعه را دقیق نخواهند دید. اگر اصلاح‌طلبان 90 درصد از پایگاه اجتماعی خود را از دست داده باشند، قطعا اصولگرایان بیشتر از 90درصد پایگاه اجتماعی خود را از دست داده‌اند.

*تنها گروهی اجتماعی که همچنان حاضر هستند در انتخابات شرکت کنند، طرفداران جریانات تندرو مانند احمدی‌نژاد، پایداری‌چی‌ها و اصولگرایان تندرویی که اقلیت را به مجلس فرستادند. بنابراین به آنها می‌گویم که اگر مردم در سال 97یا 98 به جریانات اصلاحات پشت کرده‌اند، قطعا مردم خیلی سال‌ها قبل‌تر از شما روی برگرداندند و اصلا فکر نکنید که مردم به شما اعتماد در حد انتظاری می‌کنند.

*از 29 اردیبهشت 96 به این سو جریانات تندرو به دنبال این بودند که تمام تقصیرات، کاستی‌ها و دشواری‌های کشور را بر سر روحانی بریزند. اما سوال اینجاست که سال آینده یک رئیس‌جمهور تندرو وارد پاستور خواهد شد و دیگر روحانی هم وجود ندارد، آیا تندروها همچنان می‌خواهند همه مسائل و مشکلات را بر سر رئیس‌جمهور تندرو خود خراب کنند. در حقیقت برخی در مجلس می‌خواهند به همان شیوه 4سال گذشته که مشکلات کشور را بر گردن دولت روحانی می‌اندازند، مجلس یازدهم هم چاره‌ای جز ادامه دادن این رویه ندارد و همچنان تمام مشکلات کشور را بر گردن روحانی بیندازد. اما همه ما می‌دانیم که اگر نیمی از مشکلات در نتیجه عملکرد روحانی باشد، نیمه بیشتر آن تقصیر سیاست‌های کلان نظام، سیاست خارجی و هزینه‌های هنگفتی که کشور را به این سو کشیده است.

تندروها به جای قبول کردن واقعیت‌ها سعی می‌کنند که با انداختن همه مشکلات بر سر روحانی خود را از هرگونه تقصیرات در وضعیت کشور مبرا کنند. اما این تاکتیک چند ماه بیشتر ادامه‌دار نیست و دولت روحانی چند ماهی بیشتر در پاستور نخواهد بود. اما برای من جالب است که ببینم تندروها از زمانی که دکتر قالیباف یا حسین دهقان یا حاج سعید رئیس‌جمهور شوند، آن وقت تقصیرات کشور را بر گردن چه کسانی می‌اندازند.

*من فکر می‌کنم که یک ایده خاصی در بین جریان‌های مختلف برای رئیس‌جمهور شدن یک نظامی وجود ندارد. این هم بخشی از سیاست و تاکتیک جریان اصولگرایی است که می‌خواهند اعلام کنند که چون تشخیص داده‌اند که مردم دیگر هیچ اقبالی نه به اصولگرایان و اصلاح‌طلبان دارند، مردم به کاندیدای نظامی اعتماد کنند. آنها می‌خواهند بگویند که یک کاندیدای نظامی اگر رئیس‌جمهور شود می‌تواند بهتر امور کشور را سامان بدهد. اما همه ما می‌دانیم که یک فرد نظامی که هیچ اگر تمام نظامی‌ها هم در پاستور جمع شوند، کار فوق العاده‌ای نمی‌توانند انجام دهند.

*رئیس‌جمهور نظامی در برابر تحریم‌ها چه کاری انجام می‌دهد و یا حتی رئیس جمهور نظامی وقتی که ما به خاطر پالرمو با مشکلاتی روبه‌رو هستیم برای خرید واکسن چه کاری می‌تواند انجام دهد. وقتی آنقدر کم‌امیدی، سرخوردگی در لایه‌های حتی تحصیلکرده کشور وجود دارد، یک رئیس‌جمهور نظامی چه کاری می‌تواند انجام دهد.

*وقتی ما محبوبیت خود را حتی در عراق و افغانستان مثل قبل نداریم، آیا یک رئیس‌جمهور نظامی می‌تواند کاری انجام دهد. ما به زور که نمی‌توانیم از مردم بخواهیم به یک نظامی رای دهند. آیا رئیس‌جمهور نظامی می‌تواند به‌رغم تحریم، دارایی‌های ایران را آزاد کند، بنابراین سوال اینجاست که آیا رئیس‌جمهور نظامی در عمل قدرت بیشتری از آقای روحانی دارد.

*در 42 سال گذشته این باور برای مردم به وجود آمده که رای دادن آنها در انتخابات، چه در مورد انتخابات ریاست‌جمهوری و چه در مورد انتخابات مجلس صد درصد خواسته‌های آنها را تغییر نمی‌دهد و اصلاح در حد انتظار و مطلوب ‌ایجاد نمی‌شود

منبع: آرمان ملی