حرکت رونالدینیویی مکرون برای کشاندن پای بن سلمان به لبنان

اعتمادآنلاین| آ یا امانوئل مکرون به دنبال خروج از اجماع اروپایی در مورد برنامه هسته‌ای ایران است؟ آیا قرار است او باز هم نقش پلیس بد را ایفا کند یا افکار دیگری برای حضور منطقه‌ای پاریس در سر می‌پروراند؟

همزمان با جنجالی که مکرون در مورد برجام و حضور عربستان سعودی در آن ایجاد کرد، محافل سیاسی و دیپلماتیک در لبنان از ابتکار سیاسی جدید پاریس برای برون‌رفت از بن‌بست سیاسی این کشور سخن گفتند.

صرف‌نظر از رفتارهای سنتی پاریس طی 40 سال گذشته و به ویژه در دوره انجام مذاکرات برجام، از منظری دیگر کاخ الیزه به دنبال دمیدن جانی دوباره به ابتکار عمل مکرون است که با کبکبه و دبدبه خاص فرانسوی بعد از انفجار مهیب بیروت آن را برای مردم لبنان سرو کرده بود.

به بیانی دیگر، بعد از آنکه ابتکار عمل مکرون برای تحول در ساختار کشورداری لبنان حتی نتوانست در صحنه سیاسی این کشور با آن قطب‌بندی‌های متعددش راه خود را پیدا کند، امروز با تغییراتی مجدداً در دستور کار دولت فرانسه قرار گرفته است، تا به تعبیری در سایه شرایط جدید منطقه‌ای و بین‌المللی برنامه‌های خود را در مقابل قدرت جریان طرفدار مقاومت بالانس کند.

ظاهراً مکرون چراغ سبز دولت بایدن را برای به سرانجام رساندن پرونده لبنان به دست آورده است.

به بیانی دیگر، با توجه به اینکه مشاوران بایدن مساله خلاء قدرت در لبنان را از مسائل ثانویه برای برنامه‌های منطقه‌ای آمریکا می‌دانند، این پرونده به طور کامل در اختیار مکرون قرار گرفته تا آن را تا زمان فارغ شدن بایدن از مشکلات مهم‌تر گرم نگه دارد.

اما ظاهراً مکرون هم خود را ناتوان‌تر از آن چیزی یافته که فردای انفجار بیروت تصور می‌کرد، از این رو برای پیشبرد برنامه خود در لبنان و ثبت حداقل یک امتیاز در این رابطه به فکر استفاده از ظرفیت عربستان افتاده، ایده‌ای که می‌تواند از منظری بسیار هوشمندانه هم باشد.

همین امر باعث شد تا رئیس‌جمهور فرانسه در یک حرکت رونالدینیویی با پرداختن به مساله حضور سعودی‌ها در توافق هسته‌ای با ایران تلاش کند تا از چند مسیر راه خود را برای حل پرونده لبنان در چارچوب خواسته‌های الیزه باز کند.

به اعتقاد برخی از کارشناسان عرب، نام بردن از عربستان در کنار پرونده هسته‌ای ایران، نوعی تزریق دوپینگ دیپلماتیک به محمد بن سلمان است که بعد از خروج ترامپ از کاخ سفید به شدت دچار سرخوردگی شده است.

این حمایت می‌تواند انگیزه‌ای مناسب برای محمد بن سلمان جهت ورودی پررنگ‌تر به صحنه سیاسی لبنان محسوب شود و به تعبیری در این بده‌بستان رسانه‌ای فرانسه در مقابل حمایت از عربستان در مقابل رقیب منطقه‌ای خود در آن سوی خلیج فارس، منتظر حمایت ریاض در پیشبرد برنامه‌های پاریس در صحنه سیاسی لبنان خواهد بود.

همچنین کاخ الیزه امیدوار است این گروکشی بتواند موضع گروه‌های همسو با مقاومت را نرم کرده و به سوی تشکیل کابینه دلخواه غربی-اسرائیلی-عربی پیش ببرد.

در کنار آن نباید فراموش کرد در شرایط بحران‌زده‌ای که کشورهای غربی در آن به سر می‌برند، تنها عابربانکی که می‌تواند هزینه بازسازی لبنان و پرداخت بهای شکل‌گیری دولت تکنوکرات با گرایش غربی را در این کشور بدهد، عربستان سعودی و کشورهای اقماری آن هستند.

علاوه بر آن، برای خروج از چارچوب ساختار ناقص‌الخلقه طایف، هم کشور میزبان و پدرخوانده آن که حامی اصلی سعد حریری هم محسوب می‌شود باید حضور پررنگی در تخریب این چارچوب داشته باشد.

امروز هیچ‌کس حتی شخص مکرون هم به وجود راه‌حلی سریع و برق‌آسا برای بحران ساختار سیاسی لبنان امیدوار نیست. حتی اگر فردا صبح هم شاهد تشکیل کابینه باشیم با توجه به بنیان غلطی که دولت این کشور روی آن شکل گرفته می‌توان به این نتیجه رسید که این راه‌حل مانند تجویز قرص آسپرین برای فردی مبتلا به سرطان است و تا زمان درمان این بیماری مزمن، لبنان مجبور است در این دور باطل همچنان باقی بماند.