در ویدئوتیتر «اعتمادآنلاین» ببینید:
آتش، یادگار پرسوز سال 99 برای جنگل‌ها
آتش سال‌هاست که عادت رگ‌های حیاتی و سبز دنیا شده و تابستان که برسد، زبانه‌های آتش هم پرگدازتر می‌شود.
اعتمادآنلاین| آتش سال‌هاست که عادت رگ‌های حیاتی و سبز دنیا شده و تابستان که برسد، زبانه‌های آتش هم پرگدازتر می‌شوند.
ارسباران، دنا، بهمئی، لنده و... از حاشیه دریای خزر تا زاگرس. هر سال این جنگل‌ها هستند که می‌سوزند.
سال 99 هم از این قاعده تلخ محیط‌زیستی مستثنی نبود و حوادث زیادی در کشور باعث شد هکتارها جنگل بسوزد.
میزان خسارت هم متفاوت بوده است؛ یک روز از سوختن بیش از 100 هکتار در در کهگیلویه و بویراحمد خبر دادند، روز دیگر از آتش‌سوزی و نابودی بیش از 600 هکتار از جنگل‌های ارسباران.
عامل اما همواره تکراری است؛ در یک حادثه، رد پای انسان دیده می‌شود. انسانی که یادگاری‌اش برای جنگل، آتش بوده است.
در حادثه‌ای دیگر اما حرف از آتش‌سوزی عامدانه زده می‌شود.
گاهی حتی به جا ماندن یک زباله از جنس شیشه می‌تواند در تابستان نقطه کانونی ایجاد کند و به دنبالش هکتار هکتار جنگل بسوزد.
مثلاً مردادماه امسال مدیرکل منابع طبیعی استان کهگیلویه و بویراحمد از سوختن 720 هکتار از مراتع این استان تنها طی هفت ماه خبر داد.
اما آنچه میزان خسارت را افزایش می‌دهد نحوه برخورد و مقابله با این بحران محیط‌زیستی است.
فقدان امکانات لازم برای مقابله با آتش از جمله این موارد است.
«آذربایجان شرقی و غربی، اردبیل و زنجان فاقد تجهیزات برای خاموش کردن آتش ارسباران بودند.»
این خبر را نماینده مردم کلیبر، خدا آفرین و هوراند در مجلس شورای اسلامی اعلام کرده بود.
البته پیش از او، فعالان محیط‌زیستی هم بارها به این موضوع واکنش نشان داده بودند.
در سال 99 نه تنها درختان که انسان‌های ارزشمندی هم در راه طبیعت جان دادند.
از مختار خندانی، فعال باسابقه اجتماعی کردستان که در یکی از حضورهای داوطلبانه خود برای اطفای حریق جانش را از دست داد تا یاسین و بلال، مردانی که سال‌ها زندگی خود را وقف جنگل کرده بودند و در نهایت هم در همان جنگل ماندگار شدند.
جنگل‌ها می‌سوزند، فعالان محیط‌زیستی هم هر سال با آنها می‌سوزند و هیچ اقدام عملی‌ای از سوی مسئولان انجام نمی‌شود.
ترس از این است که روزی تصویر جنگل‌ها تبدیل به خاطره‌ای قدیمی برای نسل‌های آینده شود.
دیدگاه تان را بنویسید