چرا ورزش ایران در عرصه دیپلماسی شکست می خورد؟/ وقتی کار دست کاربلدها و کارشناسان نیست

اعتمادآنلاین| دیپلماسی ورزش و به دنبال آن کسب کرسی‌های تاثیرگذار در جهان، یکی از مهمترین مواردی محسوب می‌شود که ورزش کشورمان همیشه از آن رنج برده‌ و با چالش اساسی دست و پنجه نرم می‌کند.

به گزارش فارس، در حالی که در مناقشات ورزشی، نقش کرسی بین‌المللی تاثیرگذار مشهود است، این فقدان باعث شده تا در بیشتر پرونده‌ها و میزبانی‌ها دست ایران کوتاه و در واقع شکست خورده باشد که نمونه بارز آن را می‌توان در میزبانی‌های فوتبال و ناداوری‌ها در کشتی و رشته‌های مختلف دید.

غرض‌ورزی‌هایی که باعث از دست رفتن کرسی‌های مهم شد

از دست رفتن کرسی‌های مهم بین‌المللی که بیشتر آنها به خاطر منافع شخصی، غرض‌ورزی، عدم حمایت داخلی، ضعف چانه‌زنی و ... بوده، باعث شده تا حسرت کسب کرسی‌های مهم در دل ورزش ایران باقی بماند. با وجود اینکه بیش از 300 نماینده از کشورمان در پست‌های مختلف بین‌المللی صاحب کرسی هستند اما حدود 90 درصد آنها تاثیرگذاری ندارند و هیچ کمکی به ورزش کشور نمی‌کنند. بیشتر این کرسی‌ها "تشریفاتی" هستند که سودی برای توسعه کشور ندارد.

سیدرضا صالحی‌امیری رئیس کمیته ملی المپیک در این باره گفته بود: "90 درصد کرسی های بین المللی ما اثر گذار نیستند و بسیاری از آنها هیچ تاثیری در ارتقای جایگاه ورزش ایران ندارند. کرسی اثرگذار می‌تواند به ارتقا یک رشته در آسیا و جهان کمک کند. ما باید تلاش کنیم تعریف جدیدی از کرسی داشته و به دنبال کرسی تاثیرگذار باشیم." البته وی اشاره ای ندارد که چهار سال ریاستش بر کمیته ملی المپیک به عنوان پیشران بین المللی ورزش کشور، چه تغییری در این روند داشته است. در واقع، صالحی امیری به چیزی انتقاد می کند که مربوط به وظایف ذاتی این کمیته است و وی باید پاسخگو باشد.

ضربه عدم حمایت داخلی به کسب کرسی

به نظر می‌رسد در این سالها مسئولان ورزش کشور و روسای فدراسیون‌ها نه تنها به دنبال کرسی تاثیرگذار نبودند بلکه اندک پست‌های مهم بین‌المللی را به خاطر بی‌تدبیری و لجبازی از دست داده‌اند که اوج آن از دست رفتن کرسی مهم کمیته بین‌المللی المپیک بود که مصطفی هاشمی‌طبا در دست داشت.

نمایندگان ایران در جودو، تکواندو، فوتبال، اسکواش، قایقرانی، کشتی و ... پست‌هایی داشتند اما هیچ کدام به اندازه‌ای تاثیرگذار نبوده که بتواند در مسائل حساس، ناداوری‌ها و از دست دادن میزبانی‌ها کمک حال ورزش کشور باشد. ما بارها در رقابت‌های بین‌المللی شاهد تضییع حقوق ورزشکاران کشورمان بودیم که به دلیل نداشتن کرسی و نفوذ بین‌المللی به راحتی مدال را از دست داده‌ایم.

وزارت ورزش با برنامه‌ریزی اعلام شده اخیر خود سعی در شناسایی و حمایت از کرسی‌های مهم بین‌المللی داشته که به نظر می رسد یک مشکل جدی کار در بخش بین الملل همین نهاد است که ناتوان از درک و تحلیل محیط برون مرزی است. در واقع، نه تنها این بخش کمکی به ورزش کشور نکرده که شاهد هستیم در برخی رشته‌ها کرسی‌ها هم از دست رفته که نمونه بارز آن در کاراته است که سال گذشته رخ داد. جواد سلیمی که در شورای داوران کاراته جهانی عضویت داشت، به یک باره برکنار شد که هنوز هم دلیل آن به صورت رسمی مشخص نشده است. اما نظاره گری فدراسیون و نهادهای ورزشی کشور در این شکست و عدم پاسخگویی درباره پشت پرده آن، قابل تامل و ناشی از ناتوانی و عدم درک محیط بین المللی در این حوزه است که چنین تبعاتی را در پی داشته و دارد.

در کشتی نیز اخیرا در حاشیه مسابقات قزاقستان انتخابات شورای کشتی آسیا برگزار شد که عباس جدیدی به عنوان نماینده ایران نتوانست آرا لازم را کسب کند. در این انتخابات، 11 نامزد برای 7 کرسی به رقابت پرداختند که نماینده ایران ناکام بود. این در حالی است که قبل از آن، دبیرکل آسیا حمید بنی تمیم بود و اکنون، ما به هیچ رسیده ایم. حمید سوریان نایب رئیس فدراسیون نیز برای فدراسیون جهانی کاندیدا شده که باید دید مسئولان ورزش کشور چقدر از او برای این کرسی مهم حمایت خواهند کرد و چه اتفاقاتی رقم خواهد خورد.

لزوم حمایت دولت برای نفوذ بین‌المللی

کشورهای مختلف جهان سعی دارند تا با رایزنی‌های متعدد کرسی‌های مهم جهانی را کسب و صاحب رای و نفوذ شوند اما در ایران عدم شنناخت محیط بین المللی و بی‌تدبیری فدراسیون ها، وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک موجب شده تا با اشتباهات متعدد و گاها ابتدایی، کرسی‌های مهم هم از دست برود و فاقد نقش آفرینی در این حوزه باشیم. این امید وجود دارد در آینده کرسی‌های تاثیرگذاری کسب و از کرسی‌های مهم به دست آمده حمایت شود اما این در گرو قرار گرفتن افراد کاربلد و آگاه در مسندهای مدیریتی ورزش کشور است که در این حوزه، تا کنون چنین نبوده که اگر بود، شاهد این نابسامانی و ضعف نبودیم.