شکاف بین شمشیربازان ایران با تیغ شمشیر پدر!

اعتمادآنلاین| در روزهای گذشته بزرگ‌ترین جنجال سال‌های اخیر شمشیربازی ایران رخ داد، جایی که شمشیربازان اپه اهمیت زیاد به سابر و در اختیار قرار دادن تمام امکانات برای آن را عامل ناکامی‌شان در انتخابی المپیک دانستند و در ادامه هم سابریست‌ها پاسخ تندی به این ادعا دادند و به همین سادگی حاشیه‌ها شروع شد.

به گزارش اعتمادآنلاین ، این حاشیه برای رشته‌ای که در سال‌های اخیر همیشه دست به عصا بوده و نه تنها فدراسیون بلکه ورزشکارانش از هر گونه انتقاد دوری می‌کردند یک اتفاق خاص محسوب می‌شود.

اما علت این جنجال‌ها چیست؟

در این میان می‌توان کمترین تقصیر را متوجه 2 گروه دانست، چرا که هر کدام از آنها به درستی از جایگاه خود دفاع می‌کنند؛ سابر به خاطر افتخارات سال‌های اخیر، خودش را لایق در اختیار داشتن امکانات و توجه می‌داند و از آن سو اپه برای پیشرفت خواهان توجه فدراسیون است.

این اتفاق شاید در یکی 2 هفته اخیر رسانه‌ای شده باشد، اما این آتش زیر خاکستری بود که شاید پیش از المپیک ریو هم وجود داشت، جایی که فدراسیون تمام تلاش خود را برای ویترین‌سازی با سابر انجام داد و نه فلوره را دید و نه اپه.

فدراسیون با سابر توانست انتقادات از 2 اسلحه دیگر را پاک کند و کسی نتواند درباره آن صحبت کند.

بعد از ناکامی در کسب سهمیه‌های المپیک ریو توسط فلوره و اپه همین انتقادات نه از سوی شمشیربازان بلکه از سمت رسانه‌ها مطرح شد، اما از همان زمان سابر بزرگ‌ترین دلیل برای ساکت کردن بود.

امروز هم بعد از مصاحبه یعقوبیان و اعتراضات، فدراسیون واکنشی نداشت و اجازه داد این همه حاشیه ایجاد شود و بعد با یعقوبیان جلسه گذاشت. البته بعد از این جلسه هم صحبت‌های افراد تندتر و اختلافات علنی‌تر و بزرگ‌تر هم شد.

توجیه ناکامی به خاطر توجه به یک اسلحه دیگر در کنار ضعف ورزشکاران منطق بیشتری دارد، اما سوالی که پیش می‌آید این است که چرا فدراسیون نتوانست در بخش‌هایی غیر از سابر ورزشکار خوب تربیت کند. اگر مشکل مربی است پس چرا شایسته‌ترین فرد را انتخاب نکرد! مگر نه اینکه مربی را خود فدراسیون انتخاب کرده است؟ پس چرا بعد از این همه ناکامی برنامه‌هایش برای فلوره و اپه را تغییر نداد؟

فضل‌الله باقرزاده نفر اول فدراسیون را می‌توان مقصر اصلی این اتفاقات دانست. او در این سال‌ها به راحتی با نتایج سابریست‌های شایسته، پشت انتقادات مخفی شد و نتوانست شرایط را برای دیگر اسلحه‌ها فراهم کند. شاید فدراسیون تصمیم گرفت از تلاش و جنگندگی سابریست‌ها نهایت استفاده را ببرد و آنها را بزرگ‌ترین ویترین خود کند که تا بدین‌جا مشکلی ندارد اما باقرزاده و فدراسیون‌نشین‌ها به بقیه شمشیربازان بی‌اعتنایی کردند و نتیجه‌اش این شد که پای سابریست‌هایی که هیچ دخالتی در این ماجرا ندارند هم به ماجرا باز شد.

اگر مدیریت به خوبی شکل می‌گرفت انتقادات به خود فدراسیون اعلام و آنها این موضوع را حل و فصل می‌کردند و بی‌جهت پای سابریست‌هایی که در حال آماده‌سازی برای المپیک هستند به ماجرا باز نمی‌شد.

ضمن اینکه باید اشاره کرد که صحبت‌های خانواده اپه در تخریب سابریست‌ها بدترین اتفاق ممکن بود و اگر فدراسیون زودتر وارد ماجرا می‌شد، ملی‌پوشان سابر پاسخ نمی‌دادند و این ماجرا ادامه‌دار نمی‌شد.

در این جنجال اپه کم تقصیر نبود و لحن انتقادات منطق لازم را نداشت اما بر کسی پوشیده نیست که این عملکرد باقرزاده، رئیس باسابقه فدراسیون، بود که به عنوان یک پدر سبب شد فرزندانش این چنین علیه یکدیگر موضع بگیرند.