آنچه موجب شد نفتکش‌ها‌ی ایران راهی ونزوئلا شوند

اعتمادآنلاین| محمد فرج در المیادین نوشت: درست است که ونزوئلا بزرگترین ذخایر نفت جهان را در اختیار دارد، اما در شرایط تکنولوژیکی سختی قرار دارد که مانع از پالایش آن به نحو مطلوب و تبدیل آن به مشتقاتش نظیر بنزین و... می شود. این موانع فنی، ماجرای کوتاهی دارد که در این جا به بیان آن می پردازیم:

در ادامه این مطلب آمده است: در سال 2002، معارضان ونزوئلایی توانستند با هماهنگی ایالات متحده، حوزه نفت در کاراکاس را فلج کنند. امری که علاوه بر توقف حرکت نفتکش‌های ونزوئلا در دریا، موجب تعطیلی تمام سازمان‌های تکنولوژیکی شد که شرکت نفت ونزوئلا بر آن استوار بود.

پیام آمریکا واضح بود: تلاش برای به زانو درآوردن حکومت ونزوئلا، از طریق ممانعت از استخراج نفت و انتقال آن و در ادامه، از بین رفتن منبع اصلی درآمد در اقتصاد ونزوئلا و شوراندن مردم علیه نظام حاکم، به دلیل تعطیلی نظام حمل و نقل و کمبود شدید فرآورده‌های نفتی لازم برای فعالیتهای مختلف، به دلیل کاهش استخراج نفت.

در آن زمان، رسانه‌ها به حضور مهندسی ایران در این کشور برای از سرگیری فعالیت شرکتهای بزرگ نفتی ونزوئلا، توجهی نکرده و این مهم را پوشش ندادند. موج اخیری که در ونزوئلا ایجاد شده است نیز هدفی غیر از آنچه در سال 2002 بود، ندارد. ایالات متحده همچنان به دنبال ایجاد مشکل برای حکومت ونزوئلاست. اما این بار، برنامه آمریکا، برداشتن گام دوم در راستای تعطیلی تولید نفت و پالایش آن، از طریق ممانعت از رسیدن مواد شیمیایی لازم برای تولید بنزین و یا جلوگیری از رسیدن دیگر ابزارهای لازم و فشار بر شرکتهای جهانی است که قصد کمک به ونزوئلا در این زمینه را داشته باشند. اما ونزوئلا بدون فراورده‌های نفتی، با خود آن چه خواهد کرد؟

"Citgo" یک شرکت ونزوئلایی است که مقرّ آن در ایالات متحده بوده و نقش اصلی آن، پالایش نفت و تبدیل آن به بنزین است. در جریان یک عملیات سرقت سازمان یافته، این شرکت رابطه خود را با شرکت مادر که در ونزوئلا قرار دارد، قطع کرده و عواید این شرکت، به نفع اقتصاد آمریکا و گوایدو، ذخیره شد، امری که به معنای ریشه کنی استقرار ونزوئلا، بدون هزینه کردن مستقیم و تنها با استفاده از اموال یک شرکت تاریخی و مهم آن است.

در همین راستا، ایران 5 نفت کش را به سمت ونزوئلا فرستاد، که دربردارنده دو راه‌حل برای بحران این کشور است: یک راه حل سریع برای کاستن از تبعات مستقیم و یک راه حل طولانی مدت، که راه‌حل اول، رساندن سوخت لازم به ونزوئلا برای بازگرداندن حیات به صنعت آن کشور است و همچنین، ابزارهای لازم برای راه اندازی بخش‌های مربوط به قطعات و مواد شیمیایی. در این جا باید در نظر داشته باشیم که نفت در کشورهای مختلف جهان از یک کیفیت برخوردار نیست، اما مواد و قطعاتی که ایران برای ونزوئلا می فرستد، برای ونزوئلا مناسب ارزیابی شده است.

حرکت نفت کش‌های ایرانی به سمت ونزوئلا، درسهای مهمی به جهانیان داد که مهمترین آنها عبارتند از:

-زمانی که ملتها ثروت‌های خود را در اختیار داشته باشند و راه استفاده از آن و شیوه‌های انتقال تولیداتشان را بدانند، تحریم‌های امریکا تاثیر خود را از دست می دهد. تحریمهای اقتصادی، بر صنعت و تکنولوژی‌های علمی اثرگذار است اما هنگامی که اهرم‌های فشار آمریکا از دستش گرفته شود، قدرت تاثیر گذاری تحریم‌ها به تحلیل می رود.

-بازی رسانه‌ها و تلاش آنها برای ضعیف نشان دادن حکومت ونزوئلا در اداره کشور، تنها بخشی از جنگ علیه این کشور است، چرا که تعطیلی صنعت تولید سوخت، به معنای نرسیدن سبزیجات و میوه‌ها از مزارع کشاورزی به دست مردم و همچنین، توقف حضور پزشکان و بیماران در بیمارستانهاست.

-قوانین مربوط به تحریم‌ها، گزینشی است. زمانی که دولت امریکا شرکتهایی که در بخش نفت ونزوئلا فعالیت داشتند را بیرون کرد، به شرکت شیفرن اجازه داد طرحهایی که از قبل با شرکت نفتی ونزوئلا داشت را پیش ببرد.

امروز، جهان مخالف با ایالات متحده امریکا، شبکه خاصی از نهادهای علمی و تولیدی را به راه انداخته است، امری که سیطره ایالات متحده بر دیگر کشورها، براساس دلار را غیر قابل اجرا می کند.

منبع: انتخاب