فئودالیسم چیست؟

اعتمادآنلاین| مینا جزایری- فئودالیسم اصطلاحی است که به دوره معینی از تاریخ کشورهای اروپایی (قرن 9 تا 13) اطلاق می‌شود.

فئودالیسم یا نظام ارباب-رعیتی یا تیول‌داری نوعی نظام اجتماعی-اقتصادی است که در آن قدرت سیاسی میان زمین‌داران بزرگ تقسیم می‌شود.

در این نظام هر ارباب یا زمین‌دار عده‌ای رعیت دارد که در برابر خدمت کردن در سپاه یا سایر خدمات، حق تملک یا استفاده از قطعه‌ای زمین را از ارباب به دست می‌آورند.

فئودالیسم در اروپا هنگامی ظهور کرد که امپراتوری شارلمانی (811-742) تجزیه شد و از پس آن قدرت‌های محلی رونق یافتند.

مردم شهرها و روستاها که خود را در خطر هجوم بیگانگان می‌دیدند چاره‌ای جز توسل به زورمندان و فرمانروایان محلی نیافتند.

ارباب محلی تنها پاسدار آنها شناخته می‌شد و این آغاز استقرار نظام فئودالی در اروپای غربی بود که ظرف سه قرن این نظام به صورت منظم‌تری درآمد.

با شروع جنگ صد ساله (1453-1338)، قحطی و طاعون در اروپا و فرار رعایا از نقطه‌ای به نقطه دیگر، نظام فئودالی رو به افول گذاشت.

فئودال‌ها به ناچار برای دفاع از املاک خود زیر پرچم پادشاهان انگلستان و فرانسه رفتند و این امر به تمرکز قدرت و فرمانبرداری پادشاهان انجامید.

از جمله علل و عوامل اصلی فروپاشی نظام فئودالی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

- ستیز میان مالک و کشاورز بر سر تصاحب زمین و آب مصرفی

- فشارهایی که از جانب اربابان بر پیکره نظام تولیدی وارد می‌شد.

- ایجاد و گسترش شهرها و رشد مبادلات تجاری و بازرگانی

- ظهور دولت‌های مرکزی مطلقه به جای کلیسای قرون وسطایی و راه افتادن جنبش حصارکشی و گسترش شهرها.