نظر یک فعال سیاسی اصلاح‌طلب درباره دور دوم مذاکرات ایران و آمریکا؛ می‌توان به نتیجه مذاکرات خوش‌بین بود

حسین نورانی‌نژاد، فعال سیاسی اصلاح‌طلب درباره گفت‌وگو با امریکا و برداشتش از این دور از مذاکرات در روزنامه اعتماد نوشت: دور دوم مذاکرات ایران و امریکا در رم به پایان رسید و بر اساس اخبار ارسالی، دو کشور پذیرفته‌اند برای جهت‌دهی به برخی مسائل، کارشناسان مورد نظر وارد عمل شده و مباحث مطرح شده را مورد بررسی و ارزیابی قرار دهند. به نظرم چند گزاره در مورد این دور از مذاکرات می‌توان گفت که این موارد را به شکل ذیل دسته‌بندی می‌کنم:

اول) خوشبختانه در مذاکرات ایران و امریکا، شاهد حاکمیت دیپلماسی هستیم که بیش از هر گزاره دیگری دارای اهمیت است. این گزاره با توجه به اینکه برخی افراد و جریانات جنگ‌افروز نهایت تلاش خود را برای گسترش تنش و تنازع میان دو کشور صورت داده‌اند، نشان‌دهنده به کارگیری عقلانیت در سوی این معادله است.

دوم) این دیپلماسی مستظهر به حمایت تمامی اجزای حاکمیت از جمله میدان از مذاکرات است. چنانچه چنین حمایتی از مقامات عالی کشور صورت نمی‌گرفت، احتمال بی‌اثر شدن هر نوع توافق و تفاهمی در آینده وجود داشت. اما حمایت تمام قد تمام ارکان حاکمیت از مذاکرات، باعث افزایش وزن توافق و استحکام بیشتر آن در آینده خواهد بود. در طرف امریکایی هم شاهد هستیم که شخص ترامپ مذاکرات را پیگیری کرده و راهنمایی‌های لازم را صورت می‌دهد.

سوم) جدای از حمایت تمام قد ارکان حاکمیت، مسیر دیپلماسی در پیش گرفته شده، تاکنون حمایت سیاسی و اجتماعی بالایی داشته است. مردم، نخبگان، فعالان سیاسی و اکثر طیف‌های سیاسی جز یک اقلیت محدود از مذاکرات حمایت کرده خواستار تامین منافع ملی از طریق گفت‌وگو و مذاکره هستند. این همراهی و مشارکت بدون تردید بر اهمیت هر گفت‌وگو و توافقی می‌افزاید.

چهارم) این فضا به‌رغم اهمیت بالایی که دارد، تاکنون هم در حاکمیت و هم در جامعه با واکنش و رفتار کاملا معقول و غیرهیجانی مواجه بوده است. در واقع بخش‌های مختلف مرتبط با مذاکرات از ایجاد هیاهو و رفتاهای هیجانی در خصوص مذاکرات پرهیز کرده و اجازه داده‌اند گفت‌وگوها در بستر طبیعی خود جریان یافته و به نتیجه برسد.

پنجم) یکی از ویژگی‌های منحصر‌به‌فرد مذاکرات اخیر، فراگیر بودن آن و غیرجناحی بودن آن است. در واقع مذاکرات جناحی نشده و از طرفی با شفافیتی کم سابقه با هدایت روشن رهبری در جریان است. از این جهت، مذاکرات اخیر را می‌توان نمونه منحصربه‌فردی از شفافیت و فراگیر بودن تلقی کرد.

ششم) نکته مهم بعدی، نتایجی است که قرار است از دل این مذاکرات شکل بگیرد. هر گفت‌وگو و مذاکره‌ای در راستای دستیابی به منافع ملی انجام می‌گیرد. از این جهت نیز مذاکرات اخیر واجد ویژگی‌های برجسته‌ای است که می‌توان به دورنمای آن خوش‌بین بود. به عبارت روشن‌تر، به لحاظ نتیجه‌گرایی هم مذاکرات تاکنون خوب پیش رفته است.