عاقبت شعار حیاکن رها کن برای نکونام و گاریدو؛ امروز تیمتان چندم است؟

امروز با اینکه وضعیت استقلال و پرسپولیس در جدول رده بندی لیگ برتر با هم اصلا قابل مقایسه نیست، اما هواداران دو تیم به یک اندازه ناراحت و عصبانی‌اند. آنها همیشه از تیمشان انتظار قهرمانی دارند و هیچ چیز جز جام آرامشان نمی‌کند.

به گزارش رویداد 24، استقلال در هفته ۲۷ مقابل گل گهر با تساوی یک بر یک متوقف شد تا فرصت رتبه تک رقمی را از دست بدهد و البته همچنان در معرض سقوط ولو با درصد اندکی قرار داشته باشد. پرسپولیس نیز در آزادی مقابل سپاهان برای چهارمین بار پیاپی در این فصل شکست خورد تا علاوه بر پوکر شدن مقابل رقیب سنتی در الکلاسیکوی فوتبال ایران ته مانده شانسش برای قهرمانی را هم از دست بدهد. البته پرسپولیس با شکست مقابل یکی از سه ضلع قهرمانی ممکن است فرصت نایب قهرمانی و سهمیه لیگ نخبگان را هم از کف داده باشد.

وضعیتی که استقلال و پرسپولیس در آن گیر کرده‌اند آن هم در نخستین فصلی که مالکیت آنها واگذار شده عوامل مختلفی دارد. ما امروز در این نوشته قصد داریم به یک مورد اشاره کنیم و می‌خواهیم نه مدیران و بازیکنان که اتفاقا هواداران و مخصوصا پیج‌های پرمخاطب هواداری که مدام در حال ملتهب کردن فضا هستند را مخاطب قرار دهیم. همان‌هایی که از ابتدای فصل مدام بر طبل «عوض کنید» کوبیدند!

حالا دیگر اهمیتی ندارد که هواداران استقلال و پرسپولیس بپذیرند یا نه! امروز نتایج مشخص شده و هرگز تغییر نخواهد کرد. استقلال جزو نامزدان سقوط است و پرسپولیس با قهرمانی و حتی نایب قهرمانی خداحافظی کرده. این یعنی تغییرات پردامنه که امسال صورت گرفت نه تنها به نفع دو تیم تمام نشد که حتی شرایط را بدتر هم کرد. استقلال از «باید نکونام را عوض کنیم وگرنه قهرمانی از دست می‌رود» رسید به «بوژوویچ را قبل از اینکه سقوط کنیم اخراج کنید». پرسپولیس هم از «باید در چند جبهه بجنگیم و گاریدو به درد این کار نمی‌خورد» رسید به «کاش لااقل سهمیه را از دست ندهیم»

کسی نمی‌تواند بگوید اگر نکونام و گاریدو سرمربیان دو تیم می‌ماندند استقلال و پرسپولیس شانسی نداشتند؛ این فکت نیست! احتمال است! فکت این است که مشخص شد مشکل تیم سرمربی نبوده. فکت این نیست که اگر مدیران استقلال عوض نمی‌شدند استقلال کمتر موفق می‌بود. فکت این است که تغییرات مداوم مدیریتی به تیم کمک نکرد.

شهوت تغییرات مدام گلوی فوتبال ایران را فشرده. بعد از هر بازی ناکامی هم موج جدیدی شروع می‌شود: حیا کن رها کن! نصف بازیکنان تیم به درد نمی‌خورند! لعنت به آرش رضاوند! فرشاد احمدزاده بی‌خاصیت! همه را بیاندازید بیرون! نظری جویباری گم شو! خاک بر سرت درویش! ده نفر باید آخر فصل بروند! پوست‌اندازی! تغییر نسل! های! هوی!

 برای مدیر ترسو و صندلی لرزان فوتبال ایران چه چیزی بهتر از اینکه با چند تا تغییر موج هیجانات هواداران را بخواباند با این امید که از این ستون تا آن ستون فرج است؟ تغییر می‌خواهید به شما می‌دهیم! حتی یاد می‌گیریم وقتی از کسی خوشمان نیامد کاری کنیم شما او را نخواهید تا راحت عوضش کنیم!

برگردیم بالا! مهم نیست سرخابی‌ها بپذیرند یا نه! ولی حالا ثابت شده اشتباه است اخراج کسی که فصل پیش تیمش با یک امتیاز اختلاف نایب قهرمان شد! اشتباه بود اخراج کسی که به هر کیفیتی تیمش در کورس قهرمانی قرار داشت...

آمار مشخص است: نکونام شهریور ۱۴۰۳ اخراج شد. استقلال در پایان شهریور یک برد، دو تساوی و یک شکست داشت. امروز آخر فروردین ۱۴۰۴ است و استقلال با ۶ برد، ۱۱ مساوی و ۹ شکست دوازدهم است.

گاریدو ابتدای دی اخراج شد. آخر آذر پرسپولیس ۴ امتیاز با صدر فاصله داشت و ۲۰ بازی پیش رو! امروز پرسپولیس در فاصله سه هفته مانده تا پایان لیگ، قهرمان که هیچ نایب قهرمان هم نمی‌شود!

حتی اگر بپذیریم با نکونام و گاریدو هم همین نتایج به دست می‌آمد باز به نفع باشگاه بود. آن موقع دو تیم ناکام در کسب نتیجه داشتیم امروز دو تیم ناکام در کسب نتیجه با میلیون‌ها دلار ضرر مالی! هواداران استقلال و پرسپولیس باید مشخص کنند کدامش بهتر است؟

نکته پایانی: همه هواداران فوتبال در اقصی نقاط دنیا احساسی هستند. همه هواداران موقع تماشای فوتبال با هر لو دادن توپ توسط بازیکنان تیم محبوب می‌گویند «مربی باید این بازیکن را بیاندازد بیرون». شرایط جوری است که اگر قرارداد آن بازیکن دست هوادار باشد همان لحظه وسط بازی فسخش می‌کند! این طبیعی است. غیر طبیعی تحت تاثیر قرار گرفتن مدیران مدیران است. اتفاقی که امسال بسیار زیاد رخ داد. منطور هم تنها مدیران باشگاه نیستند. در استقلال دیدیم که مدیران هلدینگ خلیج فارس و حتی بالاتر از آن که جای گفتنش نیست تحت تاثیر هواداران قرار گرفتند. در پرسپولیس هم به همین شکل. 

برای فصل بعد استقلال و پرسپولیس بیشتر از خانه تکانی و بیرون کردن چند آدم و آوردن چند شخص جدید، عوض جابجایی ده بازیکن و به هم ریختن ترکیب باید برخی رویه‌ها را تغییر دهند. مهم‌ترین رویه‌ای که باید تغییر کند سنت تغییرات مدام برای گرفتن نتایج مقطعی است.