انتخابات 1400 کارزار وعده‌های خیالی‌

اعتمادآنلاین| رقابت‌های انتخاباتی ریاست‌جمهوری 1400 با وعده‌های خیالی نامزدهای اصوالگرا همراه شده چنان‌که صدای نمایندگان مجلس اصولگرای یازدهم را هم درآورده است. انتقاد از وعده‌های پوپولیستی نامزدهای اصولگرا وقتی اهمیت پیدا می‌کند که بدانیم براساس بودجه سال 1400 تحقق هیچ‌یک از وعده‌ها در دسترس نیست و کشوری بدون درآمدهای ارزی و تحت تحریم‌های شدید و تبعات اقتصادی کرونا برای تأمین مایحتاح ضروری کشور با چالش رو‌به‌روست چه رسد به تأمین بودجه این وعده‌های پوچ که قرار است برای نامزدهای اصولگرا رأی بیاورد. محسن رضایی وعده یارانه 450 هزار تومانی می‌دهد ‌و سیدابراهیم رئیسی روزانه سه‌ هزار مسکن خواهد ساخت و تورم را تک‌رقمی می‌کند. قاضی‌زاده‌هاشمی در سه روز بورس را نجات خواهد داد و به هر زوج جوان 500 میلیون تومان برای اشتغال، ازدواج و مسکن وام پرداخت خواهد کرد. زاکانی هم گفته است: «اگر رئیس‌جمهور شوم، آمریکایی‌ها التماس می‌کنند و مجبور می‌شوند که تمام تحریم‌ها را بردارند».

به گزارش شرق، درنهایت دریغ از دانستن حداقل تعاریف در علم اقتصاد توسط نامزدها، در شرایط فعلی تلاش برای خریدن رأی به جای ترغیب رأی‌دهندگان، همه آن چیزی است که تا امروز رخ داده است.

در همین رابطه نماینده مردم جیرفت در مجلس از بعضی وعده‌‌ووعیدهای انتخاباتی انتقاد کرد و ضمن ابراز نگرانی از تأثیرات منفی این وعده‌ها از ناهمخوانی این قول‌ها با سند بودجه 1400 خبر داد. ذبیح‌الله اعظمی در گفت‌وگو با ایسنا درباره انتخابات ریاست‌جمهوری 1400 اظهار کرد: متأسفانه بیشتر نامزدهای انتخابات ریاست‌جمهوری مثل دوره‌های گذشته در حال دادن وعده‌ووعیدهای غیرقابل باور هستند. این وعده‌ها در بین مردم توقع ایجاد می‌کند. یکی از نامزدها در ادوار گذشته اظهار کرد که 45 هزار تومان یارانه را به 250 هزار تومان می‌رسانم. در آن زمان 250 هزار تومان نسبت به قیمت دلار ارزشمند بود، اما وعده آن نامزد غیرواقعی بود مثل الان که می‌گویند 450 هزار تومان یا بالای یک میلیون تومان یارانه می‌دهند. نماینده مردم جیرفت در مجلس درباره نتیجه «وعده‌های غیرقابل باور» گفت: مردم معتقدند اگر کسی قولی بدهد، وقتی رئیس‌جمهور شد باید به آن عمل کند. نکته اینجاست که اگر این وعده‌ها عملیاتی شود، به ضرر ماست. اگر هم به قول‌هایش عمل نکند، بد قولی کرده است. هم‌اکنون بسیاری از وعده‌های نامزدهای انتخاباتی غیرواقعی و غیرقابل اجرا است.

او با استناد به بیانات اخیر مقام معظم رهبری در دیدار با نمایندگان مجلس یازدهم، ادعا کرد: منابع مالی وعده‌های انتخاباتی مشخص نیست. من تعجب می‌کنم که چطور این نامزدها وعده‌هایی می‌دهند که ردیف‌های مالی آن در سند بودجه 1400 وجود ندارد. بسیاری از نامزدها از نزدیک با بودجه سروکار داشتند، اما وعده وام ازدواج و مسکن 500 میلیونی می‌دهند. این عزیزان می‌دانند که ما در شرایطی بودیم که دولت در بعضی موارد منبع تأمین یارانه 45 هزار تومانی را نداشته است.

این وعده‌ها علاوه بر افزایش تورم، زیرساخت‌های ما را ضعیف‌تر می‌کند. جلال رشیدی‌کوچی، نماینده مردم مرودشت در مجلس شورای اسلامی، نیز در صفحه شخصی خود در توییتر نوشت: «به نظر می‌رسد برخی نامزدهای محترم بهترین روش جذب رأی را سبقت‌گرفتن در بالابردن مبلغ پرداختی یارانه می‌دانند. از 450 هزار تومان شروع شده و فعلا به یک میلیون و 200 هزار تومان رسیده است. احتمالا تا 26 خرداد باید منتظر یارانه پنج یا حتی 10 میلیونی باشیم. کنتور که نمی‌اندازد». محمد‌ علیپور، دیگر نماینده مجلس شورای اسلامی، نیز با بیان اینکه هیچ‌کس یک‌شبه با نشستن بر مسند ریاست‌جمهوری نمی‌تواند معجزه کند، از نامزدهای ریاست‌جمهوری خواست وعده‌های واقعی و شدنی به مردم بدهند.

این عضو کمیسیون اقتصادی مجلس با اشاره به وعده‌های اقتصادی کاندیداهای انتخابات ریاست‌جمهوری اظهار کرد: مردم این وعده‌ها را می‌شنوند گاهی آن را باور می‌کنند و تحت تأثیر قرار می‌گیرند و نهایتا انتخاب خواهند کرد، اما به‌هرحال باید این وعده‌ها را ارزیابی کرد که چقدر اینها امکان‌پذیر است و می‌تواند تحقق پیدا کند و اساسا شدنی است یا نه. او اضافه کرد: کاندیداها می‌دانند که مردم مشکلات اقتصادی دارند، بنابراین، برای جلب آرای مردم وعده‌ها و شعارهایی می‌دهند همچنان که در گذشته افرادی این وعده‌ها را داده بودند که مثلا مشکلات اقتصادی را در کوتاه‌مدت حل می‌کنیم، ولی در عمل این اتفاق نیفتاده و این وعده محقق نشده بود.

نماینده مردم ماکو در مجلس شورای اسلامی اضافه کرد: من به‌عنوان یک کارشناس اقتصادی می‌گویم اگرچه شعار افزایش مبلغ یارانه‌ها جاذبه ظاهری دارد اما اگر کسانی می‌گویند در مدت بسیار کم مشکلات اقتصادی را حل می‌کنند یا عدد و رقمی برای افزایش مبلغ یارانه مطرح می‌کنند این در عمل اتفاق نمی‌افتد و شاید صرفا یک وعده انتخاباتی باشد. شاید هم نشان‌دهنده این باشد که اطلاعات اقتصادی آن کاندیدا از وضع کشور کامل نیست و احاطه‌ای به وضع کشور ندارد. او با بیان اینکه مردم شعارها و وعده‌های همه کاندیداها را می‌شنوند و نهایتا بهترین را انتخاب می‌کنند، در‌عین‌حال گفت: طبیعتا کاندیداها با دادن وعده‌ها می‌خواهند آرا را به سمت خود جلب کنند اما مردم نباید صرفا تحت تأثیر شعارها قرار بگیرند؛ مگر اینکه کاندیدایی به‌ صورت مستمر صحبت کند و اگر وعده‌ای می‌دهد بگوید که اعتبارش را از کجا می‌خواهد تأمین کند. در این صورت این شرایط منطقی است ضمن اینکه فرمایشات مقام معظم رهبری هم برای ما و همه کاندیداها نصب‌العین باشد.

فداحسین مالکی، دیگر نماینده مجلس، نیز با اشاره به اینکه تبلیغات کاندیداهای انتخاباتی باید منطبق بر واقعیات باشد، اظهار کرد: با توجه به معیارها و شرایطی که در کشورمان وجود دارد، وعده‌های کاندیداها باید مطلوب وضعیت کشور باشد و نمی‌توان وعده‌های غیرعقلانی و ناشدنی همچون اصلاح‌کردن اقتصاد در صد روز را ارائه کرد.

نماینده مردم زاهدان در مجلس افزود: اینکه کاندیداها بخواهند اعلام کنند اقتصاد کشور را یک‌شبه حل خواهند کرد و معیشت مردم را بهبود می‌بخشند، حرف نادرستی است و هیچ پایه و اساس علمی ندارد.

این نماینده مردم در مجلس تأکید کرد: متأسفانه؛ آقای روحانی در اوایل تبلیغاتش در سال 92 بیان می‌کرد اقتصاد را سه‌ماهه درست می‌کند، اما هیچ اقدام درخوری انجام نداد و اکنون در ماه‌های پایانی عمر دولت نیز هستیم و همچنان شاهد وضعیت بغرنج اقتصادی بوده‌ایم. عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس اظهار کرد: مردم از وعده‌های پوچ دلخور هستند؛ بنابراین کاندیداهای انتخاباتی باید مراقبت کنند تا با این کارشان مردم را از حضور پای صندوق‌های رأی دلسرد نکنند، اگرچه ملت ما هیچ‌گاه در عرصه‌های عظیم، انقلاب را رها نخواهند کرد.

مالکی تصریح کرد: کاندیداهای انتخاباتی باید تیم اقتصادی خود را معرفی کنند و آنها نیز به بیان واقعیات بپردازند تا اینکه مردم در جریان قرار بگیرند؛ ناگفته نماند که مردم نسبت به وعده و وعید‌های بی‌جهت اعتنایی ندارند. زهره‌سادات لاجوردی، نماینده مجلس، نیز گفته است: مردم ما دیگر نباید فریب شعارهای توخالی و وعده‌های پوچ را بخورند، باید از نامزد ریاست‌جمهوری برنامه بخواهند و بدانند که گروهی که قرار است با رئیس‌جمهور همکاری کند چه کسانی هستند. انتقاد از وعده‌های پوچ در حالی رقم خورده که کارزار انتخابات به رقابت خرید رأی تنزل یافته است و شاید اگر نامزدهای ریاست‌جمهوری خود را توانا در اداره کشور‌ می‌دیدند و برنامه‌ای واقعی نه تخیلی برای اداره کشور داشتند مجبور به بیان چنین وعده و وعید‌های پوپولیستی نمی‌شدند، آنکه وعده پوچ می‌دهد رئیس‌جمهور هم شود توانایی حل مشکلات را ندارد و باری بر دوش کشور و مردم‌ خواهد بود.