مواظب باشیم «اوضاع بدتر» نشود/ آن بیست میلیونی که در انتخابات 1400 رای ندادند به تدریج متوجه می‌شوند، رای ندادن کار مفیدی نبود

اعتمادآنلاین| ‌ حمیدرضا جلائی‌پور، استاد دانشگاه و فعال سیاسی اصلاح‌طلب، در یادداشتی به نقد وضعیت امروز جامعه ایران، اوضاع جهانی و تاصیر آن بر ایران پرداخته است.

به گزارش اعتمادآنلاین ، متن کامل یادداشت جلایی‌پور را در ادامه می‌خوانید:

این روزها این سطح نازل کلام در میان مسولان جدید موجب گفت‌گو در افکار عمومی شده است. سخنان نازل نمایندگان مجلس به کنار، حتی ذخیره مفهومی گفتار جناب رئیسی خیلی محدود است. جدا به متن‌های تقویتی نیاز هست. چه بسا تلاش خواهد شد، این خطاهای گل‌درشت را کم کنند. ولی نکته من این است که بعید است این سطح نازل کلام موجب نگرانی تندروهای علاقمند به حکومت ولایی-صیانتی بشود.

این روزها ایرانیان از طریق رسانه‌ها و صدا و سیما شاهد این هستند که جنگ‌جویان طالبان با پای برهنه (و لباس‌های به شدت کثیف و در غیاب شش ماه استحمام) با هماهنگی کامل با آمریکا‌یی‌ها کابل را به زیر سلطه درآورده‌اند. در کنار تطهیر طالبان از سوی صدا‌وسیما، جناب مولوی عبدالحمید، امام جمعه زاهدان، هم این پیروزی را (یعنی حکومت شریعت طالبانی در افغانستان را) عنایت الهی در افغانستان می‌داند و به طالبان تبریک می‌گوید و نگران خطر حضور داعش، القاعده و جیش‌العدل در افغانستان، که هزار کیلومتر با ایران مرز مشترک دارد، نیست. لذا در چنین فضایی نقصان کلام مقامات ایران، یا فاجعه روزی 700 جانباخته کرونا (که آمار واقعی می‌تواند دو و سه برابر باشد) و یا گرانی روزانه مواد غذایی تحمل می‌شود.

طبقه متوسط ایران و آن بیست میلیونی که در انتخابات 1400 رای ندادند به تدریج متوجه می‌شوند، رای ندادن کار مفیدی نبود و رحمت به دوره روحانی! این جمعیت به تدریج متوجه می‌شود شکست انتخاباتی 1400، بخاطر «سیاست انتخاباتی» اصلاح‌طلبان نبود. اتفاقا یکی از علل این شکست این بود که طبقه متوسط فکر می‌کرد با رای ندادن وضعیت بهتری در انتظار آن‌ها است، که ظاهرا خبری نیست. (متاسفانه صحت گزاره: «پس از انتخابات بلوک رای نداده‌ها مثل برف آب می‌شود»، دوباره تایید می‌شود).

در صورتیکه به روشنی تجربه افغانستان نشان می‌دهد که هدف والا (و بلند مدت و استراتژیک) اصلاح‌طلبان همچنان باید دموکراسی و جمهوری گشوده (ایران برای همه ایرانیان) باشد ولی هدف کوتاه مدت باید این باشد که همه تلاش کنند که جمهوری اسلامی واقعا موجود در مرتبه و قدم اول به «امارت اسلامی رسمی» (یا همان «حکومت ولایی، پارلمانی و صیانتی») تبدیل نشود. در افغانستان هم همه باید تلاش کنند بجای امارت اسلامی، «حکومت همه شمول»، تشکیل شود- که متاسفانه شواهد خبری نشان می‌دهد احتمال وقوع آن بعید است.