ماجرای شکایت شهید شیرودی به امام درباره یک موضوع خاص چه بود؟

علی‌اکبر شیرودی خلبان تیزپروازی بود که وقتی نوجوانی هفده‌ساله بود وارد دوره‌ی مقدماتی آموزش خلبانی شد و دوره را که به اتمام رساند وارد پادگان هوانیروز اصفهان شد. او حالا خلبانی بود که به استخدام ارتش درآمده بود و مذاقش با نفوذ آمریکایی‌ها در ارتش خوش نبود. امام که فرمان داد سربازها از پادگان‌ها فرار کنند او هم به ندای ایشان لبیک گفت.

به گزارش جماران، بعدها یعنی وقتی بنی‌صدر رئیس‌جمهور بود به او درجه‌ی تشویقی داد اما او نپذیرفت و در نامه‌ای خطاب به فرمانده‌ی هوانیروز در نهم مهر ۱۳۵۹ چنین نوشت:

اینجانب خلبان پایگاه هوانیروز کرمانشاه می‌باشم و تاکنون برای احیای اسلام و حفظ مملکت اسلامی در جنگ شرکت نموده‌ام، منظوری جز پیروزی اسلام نداشته‌ام و به دستور رهبر عزیزم به جنگ رفته‌ام؛ لذا تقاضا دارم درجه‌ی تشویقی‌ای که به اینجانب داده‌اند، پس گرفته و مرا به درجه‌ی ستوانیار سومی که بوده‌ام، برگردانید. شیرودی‌

مرحوم آیت‌الله هاشمی از ملاقاتی که با شهید شیرودی داشته، این‌طور نقل کرده است:

در ملاقاتی در پادگان اباذر، این مرد بزرگ را درست شناختم.[۱] در آن روز جمله‌ای گفت که به نظر من کلمه‌ی قصاری است که باید در تاریخ بماند. به من گفت: «از تو تعهد می‌گیرم،‌‎ ‎اگر خدمت امام رسیدی، شکایت من را به ایشان بگو؛ بگو امروز در جبهه، مکتب‌‎ می‌جنگد نه تخصص.» گفت: «به امام بگو تخصص ارزش فراوانی دارد اما در خدمت‌‎ ‎مکتب؛ اگر مکتب ترویج نشود، چیزی حافظ مملکت، در درگیری با عراق نیست.» من‌‎ ‎همین جمله را خدمت امام گفتم، خودم اشک ریختم و امام هم متأثر شدند. [۲]

پی‌نوشت:

۱. شهید علی‌اکبر شیرودی در سال ۱۳۳۴ در قریه‌ی «بالا شیرود» به دنیا آمد و در تاریخ هشتم اردیبهشت‌ماه ۱۳۶۰ به شهادت رسید. این شهید بزرگوار از نظر اعتقادی، ایمانی راسخ داشت، به طوری که مقام معظم رهبری حضرت آیت‌اللّه خامنه‌ای در یکی از بیانات خود فرموده‌اند: «شیرودی اولین نظامی است که من در نماز به او اقتدا کردم.» و هنگامی که خبر شهادت شیرودی را به امام عزیز دادند، بعد از سکوت طولانی فرمودند: «شیرودی آمرزیده شده است.» در حالی که درباره‌ی دیگر شهدا می‌گفتند: «خداوند آن‌ها را بیامرزد.» سیمرغ؛ نشر هفت؛ ص ۹ و ۱۰

۲. هاشمی رفسنجانی، اکبر؛ نطق‌های قبل از دستور سال ۱۳۶۰؛ ص ۷.