زنان از نظر شرعی و اجتماعی مجاز به حضور در ورزشگاه هستند

اعتمادآنلاین| مرکز تحقیقات استراتژیک ریاست جمهوری نتایج یک پژوهش صورت گرفته در پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی وابسته به دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم را منتشر کرده است که نتیجه آن نشان می‌دهد، مجاز بودن حضور زنان در ورزشگاه‌ها، یک حکم شرعی اجتماعی است.


این پژوهش فقهی در قالب یک کتاب منتشر شده است و شب گذشته متن کامل آن در شبکه‌های اجتماعی، در سایت مرکز بررسی‌های استراتژیک و کانال تلگرامی این مرکز منتشر شد و حاوی نکات مهمی در رابطه با چرایی ممنوعیت حضور زنان در استادیوم‌ها و نقد دلایل ممنوعیت است.

این پژوهش دارای فصل‌ها و موضوعات مختلفی است اما بخش مهم از کتاب به بررسی ابعاد فقهی مخالفت‌ها با ورود زنان به استادیوم های ورزشی اختصاص دارد. تا جایی که پژوهشگر تمامی ابعاد مخالفان حضور زنان در استادیوم را بررسی کرده و پس از آن این دلایل را به مبانی فقه و شرع تطبیق داده است.


نکات مهم در این پژوهش این است که اولا پژوهشگر از سوی یکی از مراکز معتبر پژوهش‌های اسلامی یعنی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی و ابسته به دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم این پژوهش را انجام داده است.


دوم اینکه در این پژوهش دلایل مخالفت با ورود زنان به استادیوم‌های ورزشی به دو بخش مخالفت‌های اولیه و ثانویه تقسیم شده و همه این دلایل با اصول فقه و شرع تطبیق داده شده است و سومین نکته حایز اهمیت در این پژوهش مسئولیتی است که پژوهشگر در دست دولت می‌بیند و صراحتا تاکید می‌کند:« امروزه در کشورهای پیش رفته در همه مواردی که حضور محترمانه زنان با بعضی دشواری‌ها و موانع روبه رو است، اقدامات دولت مردان و مدیران جامعه، معطوف به حفظ حقوق زنان و برطرف ساختن موانع است. بار دشواری‌ها و مشکلات را دولت و حکومت بر دوش می‌گیرد، نه آن که با انتخاب ساده‌ترین راه‌ها، صورت مساله را پاک نمایند. محدود‌سازی زنان و جلوگیری از دست‌یابی آنها به حقوقشان، آسان‌ترین راه‌حل است.»

علاوه بر همه این موارد، همزمانی انتشار این پژوهش فقهی با ورود زنان به استادیوم آزادی تهران برای مشاهده بازی‌های ایران در جام جهانی پیش از پیش حایز اهمیت است.


در ابتدای این پژوهش آمده است: بحث حضور زنان در ورزشگاه‌ها مدت‌هاست که محل گفتگوست. عوامل و اسباب گوناگونی دست به دست هم داده تا این کشمکش در اندک زمانی از سطح جامعه و مدیران اجرایی بخش‌های مرتبط به محافل فکری و علمی برسد. مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست جمهوری تلاش کرده تا با سفارش پروژه‌ای به پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی و ابسته به دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم پاسخی پیشنهادی برای این مسئله ارائه دهد.

موضوع حضور زنان در ورزشگاه‌ها ابعاد مختلفی دارد اما اصلی‌ترین و تعیین‌کننده‌ترین عامل احکام مسائل زنان است. بر این پایه، برجستگی نقش دین با وضوح هرچه بیشتری خود را می‌نمایاند.

به همین منظور، مرکز بررسی‌­های استراتژیک ریاست جمهوری سفارش پروژه­ای را با عنوان «حضور زنان در ورزشگاه­‌ها-پژوهش فقهی» به پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، وابسته به دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم جهت اقدامی عملی برای حل این مساله داد. این پژوهش، توسط حجت الاسلام جواد فخار طوسی انجام شد. نسخه کامل این پژوهش، ارائه می­شود.

حضور زنان در ورزشگاه‌ها در کنار مردان چه حکمی ‌دارد؟ این پرسش اصلی تحقیق حاضر است که پاسخ‌گویی به آن سرنوشت بحثی پردامنه را معین خواهد ساخت. در ذیل این سوال کلان، سوالات جانبی شکل می‌گیرد که مسیر پژوهش را روشن می‌سازد.
کتاب «حضور زنان در ورزشگاه­ها-پژوهشی فقهی»، دارای دو بخش است. بخش اول با عنوان «حکم اولی حضور زنان در ورزشگاه‌ها» در دو فصل «دلایل ممنوعیت» و «دلایل مجاز بودن» تنظیم شده‌است.

در فصل اول بخش اول کتاب، مبتنی بر رویکرد منفی به حضور زنان در ورزشگاه‌ها، به دلایلی استناد شده‌است.

دلیل اول، آیات و روایاتی است که به ظاهر، خارج شدن زنان را از منازل به طور کلی ممنوع یا ناپسند می‌شمارد. آیات 33 و 53 سوره احزاب و نیز بخشی از روایات با مضمون توصیه به خانه‌نشینی زنان و حبس آنان در منازل در زمره این ادله می‌باشند. در حالی که آیات 33 و 53 سوره احزاب در بردارنده احکامی ویژه و مختص به همسران رسول خدا(ص) هستند. متن این آیات را نمی‌توان شامل همه زنان دانست. روایات خانه‌نشینی زنان نیز، پس از نقد سند روایتی که به حبس زنان اشاره نموده است، چیزی بیش از توصیه به حفظ و مراقبت از زنان را بیان نمی‌کند. پاره‌ای از این روایات نیز به وضعیت اجتماعی خاص بعضی از مناطق آن روزگاران پرداخته است. این روایات متضمن حکم کلی نیست.

دلیل دوم، ممنوعیت اختلاط زن‌ها و مرد‌هاست. کسانی که به این دلیل استناد جسته‌اند، اختلاط را به معنایی گسترده تفسیر کرده‌اند. در این تفسیر، هرگونه حضور هم زمان مردها و زن‌ها در کنار یکدیگر مصداق اختلاط شمرده می‌شود. ممنوعیت اختلاط، فاقد مستند قرآنی است. بر خلاف تصور استدلال کنندگان، در روایات، اختلاط توأم با التذاذ جنسی و تحریک شهوت مدنظر بوده است. نمی‌توان از این روایات سیاستی اجتماعی- مبتنی بر محدود سازی ارتباطات زنان و مردان - برداشت نمود. نظر اسلام محدود ساختن شهوترانی و التذاد جنسی به محیط خانه است؛ همین و بس. کسانی که به‌گونه دیگری فکر می‌کنند نمی‌توانند سلیقه‌های شخصی خود را به اسلام پیوند بزنند.

منبع: خبرآنلاین