کیوسک‌های مطبوعاتی که سوپرمارکت شده‌اند

اعتمادآنلاین| زمانی پیشخوان‌های کیوسک‌های آبی رنگ شهرداری پُر از روزنامه‌ها و مجله‌های رنگارنگی بود که لذت ورق زدن آنها و تیتروار خواندن مطالبشان حتی برای چند دقیقه هم که شده آدم را پای این پیشخوان‌ها میخکوب می‌کرد.

اصلا بعضی از ماها شاید همه دلخوشیمان هفته‌نامه محبوبی بود که برای خریدن یک نسخه از آن، این سر شهر را به آن سرش می‌دوختیم تا بلکه از آخرین نسخه‌اش جا نمانیم و بعضی اوقات نتیجه‌ای نمی‌گرفتیم و خیلی زود تمام نسخه‌هایش به فروش می‌رفت.

امروز اما مطبوعات در رقابت نابرابر با رسانه‌های مجازی نوظهور قافیه را حسابی باخته‌اند و پیشخوان‌هایی که تنها سهمشان از این شهر بود را به چیپس و پفک‌های بی‌خاصیت داده‌اند.

آدم دلش می‌گیرد وقتی از کنار این کیوسک‌ها می‌گذرد و جای خالی مجله‌ها و روزنامه‌ها را در آنها می‌بیند؛ واقعا چه اتفاقی برای نشریات ما افتاد که جذابیتشان را از دست دادند و تمام ذوق و شوق روزنامه‌خوان‌ها از بین رفت.

نمی‌دانم از کِی دکه مطبوعاتی سر کوچه ما روزنامه‌هایش را جمع کرد و به جایش یک سماور برقی آورده و از قضا بساطش هم حسابی گرفته است، ولی می‌دانم که هیچکس به این کارش اعتراض نکرد چون دیگر همه گوشی به دست بودند و روزنامه‌ها را اصلا نمی‌دیدند.

فروش ماهانه 100 هزار تومانی از قبل مطبوعات

همیشه مشتری دارد این دکه؛ یک چایی مهمان رضا می‌شوم و از اوضاع و احوال کار و بارش می‌پرسم، پیشخوان دکه‌اش را کمی مرتب می‌کند و آدامس و کیک‌ها را جذاب‌تر می‌چیند و می‌گوید: «کار و بار ما همین است دیگر».

از اوضاع فروشش می‌پرسم که در بهترین نقطه شهر است و باید حسابی روبه‌راه باشد؛ حدسم درست بود درآمد روزانه 800 تا 900 هزار تومانی‌اش نشان از رونق کار و بارش دارد.

درآمدش از مطبوعات اما چنگی به دل نمی‌زند، می‌گوید خیلی هنر کند 100 هزار تومان بفروشد و از این میزان 10 هزار تومانی کاسب می‌شود!

سرقفلی کیوسکش یک میلیارد تومان بود می‌گفت به دلیل مشتری‌ های زیادی که دارد این رقم طبیعی است و بقیه از این بیشتر هم می‌گیرند.

درآمد 1.5 میلیونی روزانه با سرقفلی 1.5 میلیاردی!

سری به ورودی‌های شهر زدم و از اوضاع و احوال آنها پرس‌وجو کردم که همه کلا بیخیال روزنامه شده بودند و به تامین نیازهای مسافران روی آورده بودند از چایی و آبجوش و سیگار تا سوغات و شیرینی.

یکی از آنها می‌گفت روزانه یک تا 1.5 میلیون تومانی کاسب است، اما خب هزینه‌های آب و برق و... هم به تبع بالا رفته است؛ ولی حداقل 10 تا 15 درصد این مبلغ سود برایش دارد.

حبیب می‌گفت که ماهیانه یک میلیون و 100 هزار تومان بابت مالیات به شهرداری می‌دهد؛ مکان کیوسک هم متعلق به شهرداری است و سرقفلی و کیوسک مال آنهاست که بابت سرقفلی هم 1.5 میلیارد تومان هم قبول نمی‌کرد.

می‌گفت که دکه‌های با مجوز آزاد باید ماهانه 170 هزار تومان اجاره به شهرداری بدهند و آنهایی که فقط مطبوعات می‌فروشند تنها 45 هزار تومان شامل حالشان می‌شود.

تمام مجوزهای شهرداری کیوسک مطبوعاتی است

هاشم رستمی، معاون سازمان سازمان میادین و مشاغل شهری شهرداری کرمانشاه نیز در مورد مجوز ارائه خوار و بار به دکه‌های مطبوعات به خبرنگار مهر گفت: هیچ مجوزی در این زمینه از سوی سازمان ارائه نشده است و تمام مجوزهای صادر شده مطبوعاتی است.

وی بیان داشت: این کیوسک‌ها زیر نظر اتحادیه مربوطه فعالیت می‌کنند و اتحادیه هم زیر نظر اصناف است، لذا اگر این موارد صورت بگیرد تخلف صنفی است و آنها باید اقدام کنند.

رستمی در مورد اجاره پرداختی ماهانه این دکه‌ها نیز گفت: اجاره پرداختی بابت در اختیار گذاشتن محل کیوسک است و بر اساس نظر کارشناس دادگستری و دفترچه عوارض دریافت می‌شود و مبلغ آن نیز بستگی به مکانی دارد که در آنجا قرار گرفته‌اند.

معاون سازمان سازمان میادین و مشاغل شهری شهرداری کرمانشاه در مورد فروش سرقفلی‌های میلیاردی این دکه‌ها هم تصریح کرد: اینها حق نقل و انتقال ندارند، هر حرکت آنها برای نقل و انتقال خلاف قانون است.

وی افزود: این دکه‌ها حق فروش ندارند و اگر فردی بخواهد آنرا بفروشد و دکه متعلق خودش باشد، باید به سازمان مراجعه کند تا سازمان نظر کارشناسی ارائه کند و ارزش دکه را تشخیص دهد و اگر بدون اجازه ما باشد سلب امتیاز می‌شوند.

این دکه‌هایی که با مجوز مطبوعات سرقفلی‌های‌شان میلیاردی‌ شده و برای دلخوشی دوستداران دنیای مطبوعات حتی یک روزنامه هم در بساطشان پیدا نمی‌شود، هر کدام برای خودشان سوپرمارکتی شده‌اند و از شیر مرغ تا جان آدمیزاد در آنها پیدا می‌شود، در حالی که هیچ نظارتی هم روی آنها نمی‌شود.

منبع: مهر