زنگ قرآن؛ روایتی از بچه‌های شین‌آباد

اعتمادآنلاین| علی پاکزاد- حادثه که می‌آید مردمم هیجان‌زده می‌شوند و رسانه‌ها با ولع به آن می‌پردازند. مقامات قول و قرار می‌گذارند، اما بعدش همه چیز دود می‌شود و به هوا می‌رود. فقط دردمندان می‌مانند و حادثه‌دیدگان. کاسه چه کنم چه کنم هم دستشان نمی‌گیرند چرا که نجیبند و رها....

دختران شین‌آباد قصه‌ای پر غصه دارند. پر از دردند و پر از گلایه‌های نگفته. سال به سال که از حادثه می‌گذرد بالغ‌تر می‌شوند و دردها و ظاهر آسیب‌دیده‌شان بیشتر می‌زند توی ذوق.

عزم می‌کنم که به دیدارشان بروم. با یک دوربین و دیگر هیچ. پیرانشهر مردمان مهربانی دارد. روزها و شب‌ها هم‌کلامشان می‌شوم. در خانه و مدرسه و کوه و دشت. می‌شنوم و می‌دانم که باید شنیده‌هایم را انتقال دهم. باید صدای مظلومیت دخترکان این دیار را به گوش همه برسانم. باید مرهمی بیابم چرا که خود مرهمی نیستم.

با شین‌آبادی‌ها بد تا کردیم. و حادثه‌های دیگری هم از راه رسیدند. آتش، جان و سلامت خیلی‌های دیگر را گرفت. به شین‌آبادی‌ها چه دادیم که به دیگران بدهیم....

فیلم حکایت ناباورانه مواجهه من است با دخترکانی از آتش رهیده که هنوز شراره‌های آتش را می‌توان در نی نی چشمانشان دید.... آتش‌سوزی در مدرسه دختران روستای شین‌آباد در سال 91 موجب سوختگی 29 دختر دانش‌آموز شد که دو نفر از آنها بر اثر شدت جراحات وارده فوت کردند.

البته اوایل بهمن ماه سال گذشته وزارت تعاون و سازمان بهزیستی مبلغ 970 میلیون تومان به عنوان کمک هزینه برای خانواده‌های دختران شین‌آبادی پرداخت کرد که این مبلغ به 26 خانواده بر اساس میزان درصد سوختگی اختصاص پیدا کرد. کمترین مبلغ پرداختی به این خانواده‌ها 9 میلیون تومان و بالاترین مبلغ 70 میلیون تومان بوده است.