فهیمه صانعی، روانشناس کودک، در یادداشتی با اشاره به موضوع «استقلال کودکان» مطرح کرد:
از فرزند مستقل استقبال میکنید یا خیر؟
آیا استقلال فقط توانایی رسیدگی به اموری مثل خوردن و خوابیدن است؟ در واقع باید گفت بازه استقلال هر فردی با گذر زمان تغییر میکند. مسلماً به تنهایی غذا خوردن و جابهجا شدن در فضای اطرافش از اقدامات اولیه او در زمینه کسب استقلال است.
اعتمادآنلاین| فهیمه صانعی- واضح است که هیچ انسانی از آغاز تولد استقلال نداشته و برای انجام تمام اموراتش وابسته به دیگرانی است که عموماً والدین او هستند.
اما آیا استقلال فقط توانایی رسیدگی به اموری مثل خوردن و خوابیدن است؟ در واقع باید گفت بازه استقلال هر فردی با گذر زمان تغییر میکند. مسلماً به تنهایی غذا خوردن و جابهجا شدن در فضای اطرافش از اقدامات اولیه او در زمینه کسب استقلال است.
اما همانطور که اشاره شد، این بازه با افزایش سن کودک بزرگتر می شود. شناختن این دامنه استقلال در هر سنی مورد نیاز والدین است. گاهی پدر و مادرها از اینکه فرزندشان بخواهد در سن خود کارهایی را بدون کمک آنها انجام دهد نگران میشوند. به این والدین نگران یا نامطمئن باید گفت که کودکتان از پس کارهایش برمیآید. توانایی و نیاز فرزندتان را در دوره سنی او باور و کودک را برای انجام دادن کارهایش تشویق کنید.
برخی دیگر بر این باورند که حیف است کودک انرژیاش را برای بعضی از فعالیتها بگذارد. هیچ کودک چهار پنجساله ای با جمع کردن اسباببازیهایش خسته نمیشود، همه کودکان هنگام بازی کردن و دویدن زمین خوردهاند، اگر همه والدین با هر زمین خوردن فرزندشان از دویدن او جلوگیری کنند، یا اجازه ندهند کودک در بعضی کارها مثل جمع کردن سفره به بزرگترها کمک کند، سدی بر سر راه مستقل شدن کودک خود هستند.
این مانعتراشی کودک را بی اعتمادبهنفس و اصطلاحاً بیعرضه میکند و یک کودک بیعرضه در جمع دوستانش قادر به همراهی با دیگران نیست و به این صورت روابط بین فردی آسیبدیدهای دارد.
دیدگاه تان را بنویسید