مدارس تخریبی؛ غصه دیگری در نظام آموزشی

اعتمادآنلاین| ‌ نیلوفر حامدی- از فضای کلاس به خوبی می‌توان دریافت اوضاع چقدر بغرنج است. حالا هر چقدر هم که فخرالدین هاشمی، سرپرست اداره کل نوسازی آموزش و پرورش استان هرمزگان، بگوید سقفی ریزش نکرده و فقط لامپ مهتابی کلاس به زمین افتاده است.

عصر چهاردهم دی‌ماه، ویدئویی در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد که کلاس درسی محقر را نشان می‌دهد. چند دختر حاضر در کلاس حالت ناآرامی دارند، 2 سه نفری از آنها گریه می‌کنند و لباس‌شان هم گچی است. ابتدا گفته شد سقف کلاس ریزش کرده ، اما روز بعد مشخص شد که اصل ماجرا چیز دیگری بوده است. لامپ مهتابی کلاس افتاده و همراه با آن گچ سقف هم روی لباس دانش‌آموزان ریخته است.

خوشبختانه این بار کسی آسیب ندید، اما این اتفاق موضوع مدارس تخریبی را دوباره بر سر زبان‌ها انداخت.

محسن حاجی‌میرزایی، وزیر آموزش و پرورش، امسال اعلام کرده بود تا پایان آبان‌ماه، جشن برچیده شدن تمامی مدارس خشتی و گلی در کشور برگزار می‌شود. فارغ از اینکه در خیلی از استان‌ها همچون سیستان و بلوچستان به وفور این مدارس وجود دارند، مدارس تخریبی هم غصه‌ای جدید در بدنه فضای آموزشی کشور محسوب می‌شوند. موضوعی که مصطفی ذوالقدر، نماینده مردم شرق هرمزگان در مجلس شورای اسلامی، نیز یک ماه پیش در صحن علنی مجلس به آن اشاره کرده و گفته بود: «تا چه زمان باید فرزندان این دیار در مدارس تخریبی با ترس و دلهره تحصیل کنند؟ بنده هر بار به این مناطق می‌روم منقلب می‌شوم که هر لحظه ممکن است سقف مدارس بریزد.»

اوضاع این مدارس به گونه‌ای است که با هر بار بارش باران، خانواده‌ها نگران فرزندان‌شان می‌شوند. آن هم در حالی که خیرین مدرسه‌ساز در تمامی استان‌های کشور به شدت فعال هستند، اما اعتبارات دولتی آنچنان که باید برای نوسازی مدارس به کار گرفته نمی‌شود.

به گفته حاجی‌میرزایی، 30 درصد مدارس کشور تخریبی هستند. در همین استان هرمزگان 650 مدرسه تخریبی وجود دارد که 30 مدرسه از این تعداد در شهرستان میناب واقع شده. مسئولان استان می‌گویند پنج سال وقت می‌برد تا جشن برچیده شدن مدارس تخریبی در استان برگزار شود، اما چه ضمانتی وجود دارد که تا آن زمان، دانش‌آموزانی که همه فرزندان کسی هستند، قربانی نشوند؟ کسی نمی‌داند.