قاضیزاده، روزنامهنگار در تحلیل رفتارشناسی دولتمردان در شبکههای اجتماعی مطرح کرد:
حضوری برای منازعات جناحی/ مسئولان ما همیشه در برقراری ارتباط با مردم، ضعیفترین عملکرد را دارند
قاضیزاده، روزنامهنگار و مدرس این حرفه میگوید: مسئولان ما همیشه در برقراری ارتباط با مردم، ضعیفترین عملکرد را دارند» و با همین دیدگاه درباره آنکه دولتمردان در شبکههای اجتماعی نظیر توییتر چه رفتاری باید داشته باشند به تحلیل و بررسی پرداخت.

اعتمادآنلاین| علیاکبر قاضیزاده، روزنامهنگار و مدرس این حرفه بر این نکته تاکید میکند: «از اینکه مسوولان ما به جای هر کاری، در شبکههای مجازی حضور دارند واقعا تعجب میکنم.» آنچه پیش رو دارید تلاشی است برای بررسی نقش رسانهای و رفتارشناسی دولتمردان در شبکههای اجتماعی با صاحب تالیفاتی چون «گزارشنگاری» و «نوشتن برای رادیو.»
*بنا به اطلاعات و شواهد موجود، بدنه دولت و مسوولان کشور در فضای مجازی حضور زیادی دارند. البته این حضور اشکالی ندارد، آنها هم شهروند هستند و میتوانند به عنوان یک شهروند در این فضا حضور داشته باشند ولی ایراد این است جایی که لازم است و انتظار جامعه عمومی است که مسوولان در این فضا با مردم همراهی کنند، در آن زمانها سکوت میکنند اما در مواقع غیرلازم در مورد همه چیز حرف میزنند. اگر مسوولان به حفظ پوسته رسمی معتقدند با این حضور بیش از حد در فضای مجازی، اعتبار خودشان را هم زیر سوال میبرند. نظر شما به عنوان روزنامهنگار پیشکسوت در این باره چیست؟
بارها گفتهام که مسوولان ما همیشه در برقراری ارتباط با مردم، ضعیفترین عملکرد را دارند و متاسفانه جایگاهی برای مردم قائل نیستند یا جایگاه اندکی قائلند غیر از زمانهایی که از مردم کمک میخواهند و به عدد آدمها نیاز دارند. ولی آنجایی که مردم به اینها نیاز دارند، حضورشان بسیار کمرنگ است. مثال مشخص، ماجرای برجام است. واقعا چند درصد مردم میدانند مشکل ما با اروپاییها چیست؟ مردم ما باید این را بدانند. در بزنگاههایی مثل همین روزهای اخیر، مسوولان اجرایی نیاز به حمایت مردمی داشتند ولی واقعا مردم را از دست دادند. مسوولان سپاه میگویند ما در شرایط جنگی قرار داریم. مردم ما باید بدانند این جنگ برای چیست. در شرایط جنگی در تمام دنیا، مسوولان باید به مردم تکیه کنند اما در شرایطی که مردم، هیچ اطلاعی از ماهیت این درگیری ندارند، چطور میشود انتظار داشت که مردم پشت مسوولان بایستند و سینه سپر کنند و در جاهایی که لازم است دخالت کنند؟
من متاسفم که در دهههای اخیر، سیاستی در پیش گرفته شد که روزنامهها و روزنامهنگاران، بیگانه محاسبه شدند و با عنوان «عوامل بیگانگان» مورد خطاب قرار گرفتند در حالی که خبرنگارانی که من میشناسم، آدمهایی بسیار دلسوز نسبت به کشورشان هستند منتها نسبت به بعضی اتفاقات انتقاد دارند چون شغل ما، انتقاد است و خبرنگار هم با انگیزه شخصی دنبال خبر نمیرود بلکه خبر را برای مردم و برای آگاهیرسانی پیگیری میکند. به نظرم، به یک تجدیدنظر کلی نیازمندیم آن هم اگر دیر نشده باشد چون متاسفانه بسیاری اتفاقات، اصلا التیامپذیر نیست و از جمله بیگانگی مردم از مطبوعات و رسانهها که بسیار بعید میبینم مردم برگردند و دوباره به رسانهها اعتماد کنند؛ رسانههای دیداری و شنیداری مثل رادیو و تلویزیون و حتی رسانههای نوشتاری و متاسفم بگویم که در چنین شرایطی، مردم برای خبرگیری، چارهای جز مراجعه به رسانههای فاقد هرگونه اهداف دوستانه درباره ما ندارند.
علاوه بر این از این هم که مسوولان ما به جای هر کاری، در شبکههای مجازی حضور دارند واقعا تعجب میکنم. من که خیلی هم گرفتار نیستم و کار اجرایی هم ندارم، به هیچ وجه فرصت نمیکنم در فضای مجازی بگردم. ولی در عوض میبینم که بعضی مسوولان، یک پست ساعت 12 نیمه شب و یک پست ساعت 8 صبح منتشر میکنند. آیا اینها کار دیگری ندارند؟ آن هم وقتی جامعه، نیازمند تلاشهای بیشتر این مسوولان است؟ فرقی هم نمیکند؛ مسوولان وزارت راه، وزارت نیرو، سخنگوی دولت، رییسجمهوری، وزیر خارجه و... نمیدانم چطور فرصت میکنند و چطور میتوانند ذهنشان را خلوت کنند که در فضای مجازی پیام بدهند و به این پیامها پاسخگو باشند و وارد بحثها شوند؟ اصلا این حضور چه خاصیتی دارد؟
دولت ما، سخنگو دارد؛ در تمام کشورها هم حرفها را از سخنگو میشنویم. حالا یک آدم غیرعادی به نام آقای ترامپ هم در گوشهای از دنیا در این شبکهها حضور دارد ولی این شکل حضور، یک استثناست. حتی اوباما یا سایر روسای جمهور و نخستوزیران و پادشاهان هم تا این حد خودشان را درگیر شبکههای اجتماعی نکردهاند. ولی مسوولان ما آنقدر دلبسته این پیام دادنها و پیام گرفتنها هستند که البته زیانهایش را هم در همان فضا میبینند چون جوابهای ناخوشایندی هم میشنوند و من تعجب میکنم که مسوولان ما، چطور فرصت حضور در شبکههای اجتماعی دارند چون صرفا نوشتن چند جمله نیست بلکه این جملات باید با آسایش فکری نوشته شود. مسوولان ما چقدر وقت آزاد دارند که میتوانند در این فضا جولان بدهند؟
*ممکن است یک دلیل این باشد بخواهند بگویند ما با مردم هستیم و مردم را میبینیم و از وضعیت مردم غافل نیستیم؟
خدا حفظشان کند! چرا این کار را در برابر روزنامهنگاران نمیکنند؟ چرا استاندار کرمان، روراست به مردم نمیگوید که چرا در جریان تشییع شهید قاسم سلیمانی این همه آدم کشته شدند؟ چرا یک اتوبوس با آن همه مسافر سقوط میکند و آن تعداد آدم دچار آسیب میشوند؟ چرا سیل در سیستان و بلوچستان این همه خرابی به بار میآورد؟ اینجاست که باید به مردم جواب بدهند. خیلی خیلی بد است که سخنگوی دولت و رییسجمهوری بگویند از یکسری اتفاقات در کشور بیخبرند.
منبع: روزنامه اعتماد
دیدگاه تان را بنویسید