ماجرای بیجه،‌ هیولایی که آزار دید و آزار داد

اعتمادآنلاین| شاید یکی از تلخ‌ترین و بزرگ‌ترین پرونده‌های جنایی 71 سال اخیر ایران پرونده آزار بیش از 17 کودک و سه بزرگسال توسط «محمد بسیجه» معروف به بیجه باشد. اعدام بیجه در 26 اسفند 1383 در شرایطی صورت گرفت که بیش از پنج هزار نفر در محل اعدامش حاضر شده بودند. ماجرای پسری متولد 1361 در تربت‌حیدریه مشهد که در خانواده‌ای پرجمعیت با 6 خواهر و 6 برادر ناتنی زندگی می‌کرد. بیجه در 4 سالگی مادرش را به‌خاطر بیماری سرطان از دست داد.

همیشه با پدرش درگیر بود و خودش می‌گفت: «یادم می‌آید یک بار با زنجیر پاهایم را بست و با چوب آن قدر کتکم زد تا از هوش رفتم. از همان کودکی دلم می‌خواست بمیرم تا حدی که بعد از یکی از دعواهای سخت با پدرم، با آجر محکم به سرم کوبیدم تا بمیرم اما موفق نشدم.» پس از رسیدن به سن 11 سالگی به همراه خانواده راهی تهران شد و پس از سکونت در خاتون آباد به عنوان کارگر ساده آجرپزی مشغول به کار شد و از همان سال پدرش مانع ادامه تحصیل او شد. جرقه اصلی ارتکاب این جرایم زمانی در بیجه ایجاد شد که او در سن 11 سالگی مورد تجاوز یکی از آشنایان قرار گرفت و این اتفاق چندمرتبه دیگر نیز تکرار شد.

در ابتدا او برای مهار روحیه، به کشتن حیوانات پرداخت و ادعا می‌کرد حیوانات مریض را می‌کشت و آتش می‌زد چون دلش برای آنها می‌سوخت و نمی‌خواست آنها زجر بکشند. بعدها علت کشتن بچه‌ها را نیز دلسوزی اعلام کرد. بیجه 15 شهریور 1383 دستگیر شد و در حالی که اعلام می‌کرد استحقاق حکم اعدام را ندارد،‌ گفت: «اگر دستگیر نمی‌شدم 100 کودک دیگر را هم به قتل می‌رساندم.» وی کارگر کوره‌پزخانه‌ای در پاکدشت ورامین بود.

قتل‌های بیجه ‌از 10 شهریور ماه سال 83 با گزارش ناپدید شدن 3 دانش آموز به اداره آگاهی آغاز شد که بعد منجر به دستگیری او شد. او در کمال خونسردی به قتل پسربچه‌های هشت تا 14 سال اعتراف کرد. اگرچه او به قتل 29 کودک، زن و مرد متهم بود و تعدادشان هیچ‌گاه کامل مشخص نشد. او قربانیانش را در کوره آجرپزی که در آن مشغول به کار بود بعد از تجاوز می‌سوزاند.اما چهار کودک از دست او فرار کردند که عامل دستگیری‌اش شدند.

منبع: هفت صبح