نامه جمعی از فعالان اجتماعی به ابتکار: رومینا که رفت، به فکر خانه امن برای بقیه باشیم
قتل رومینا اشرفی، بار دیگر جای خالی خانه‌های امن را در کشور به رخ کشید.
اعتمادآنلاین| بسیاری از فعالین اجتماعی معتقدند که در صورت وجود خانه‌های امن در منطقه‌ای که رومینا اشرفی زندگی می‌کرد، روند زندگی او و خانواده‌اش می‌توانست به شکل دیگری پیش برود.
به گزارش اعتمادآنلاین ، رومینا، دختری که خبر قتل او توسط پدرش در هفته‌های گذشته تا به همین امروز به یکی از مهم‌ترین موضوعات مورد توجه رسانه‌ها و همچنین مردم بدل شده است، جای خالی بسیاری از نداشته‌ها را به رخ کشید. خانه‌های امن، یکی از همین خلاها بود. جایی که در مواقع اضطراری، افراد آسیب‌دیده اجتماع بتوانند به آن پناه ببرند.
حالا عده‌ای از فعالین اجتماعی، با نوشتن نامه‌ای خطاب به معاونت زنان و خانواده ریاست جمهوری، درخواست احداث یک خانه امن در منطقه محل زندگی رومینا را دادند.
«بسم الله الرحمن الرحیم»
معاون محترم رئیس¬جمهور در امور زنان و خانواده
سرکار خانم دکتر ابتکار
با سلام و احترام
1.فاجعه‌ی دردناکِ قتل عمدی و خانگیِ رومینا اشرفی، دختر 13 ساله‌ی تالشی توسط پدر، افزون بر این‌که فضای جامعه‌ی ایران را به‌شدّت ملتهب نموده و احساسات عمومی را جریحه‌دار ساخت، معضل کمبود نهادهای اجتماعیِ ارشادی، حمایتی و امدادیِ مناسب و مؤثّر در کشور، جهت حمایت از گروه‌های آسیب‌پذیر و در معرض خطر، به‌ویژه زنان و کودکان را بیش از پیش بر همگان عیان ساخت.
تحلیل‌های جرم‌شناختی، بزه‌دیده‌شناختی و آسیب اجتماعی‌شناختیِ این رویداد جنایی، این نکته را آشکار ساخت که یکی از مهم‌ترین عللِ اجتماعی (شخصیّت‌مدار) این رویداد غم‌انگیز، رواج و شیوعِ فرهنگ خشونت و عدم مدارا و کمبود و حتّی نبودِ نهادهای ارشادی، آموزشی و پرورشیِ کافی و مناسب در این منطقه از کشور (مانند دبیرستان، مراکز مشاوره و ...)، و یکی از عللِ اصلیِ وضعی (موقعیّت‌مدار) آن، نبود مراکز حمایتی، حفاظتی و امدادی (مانند خانه‌های امن، مرکز مراقبت از زنان و کودکان و...) جهت مراقبت از زنان و کودکان در معرض خطرِ خشونت بوده است؛ نهادهایی که حضور و فعّالیّت هم‌زمان آن‌ها می‌توانست از یک سو، خشونت خانگی را در اذهان عمومی، ناپسند و ناپذیرفتی ساخته و از سوی دیگر، ارتکاب این رفتارها را در عمل دشوارتر و غیرممکن نموده و از بزه‌دیدگان بالقوّه آسیب‌پذیر، به ویژه در برابر خشونت والدینی، حمایت و حفاظت کند.
انکار نمی‌توان کرد که وجود و فعّالیّت نهادهای اجتماعیِ شخصیّت‌ساز و فرهنگ‌ساز و همچنین، نهادهای حفاظتی و امدادی سبب می‌شود تا خشونت علیه زنان، مردان و کودکان، اعم از خشونت عُریان و رفتاری و یا خشونت ساختاری، فرهنگی و پنهان، به‌تدریج از میان رفته و یا به کم‌ترین میزان ممکن کاهش یابد. در حقیقت، این نهادهای اجتماعیِ پیشگیرانه - که جملگی بر آموزه‌ها و یافته‌های پیشگیری از جرم و آسیب‌های اجتماعی استوار هستند - بستری فراهم می‌سازند تا فرهنگ صلح، دوستی، مهرورزی، مدارا، گذشت، گفت‌و‌گو، احترام، بخشایش، خشم‌پوشی، هم‌یاری، کودک‌دوستی، محبّت نسبت به زنان و مردان، جایگزین رفتارهای خشونت‌آمیزی گردد که ریشه‌های عمیق و ناپیدا در تاریخ، فرهنگ، ساختارهای اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و... دارد.
2.ضمن این‌که، آموزش‌های این نهادها، مهارت‌های زندگی و حل و مدیریّت مسئله را نیز در میان شهروندان تقویّت می‌کند تا در زمان‌های رویارویی با مسائل اجتماعیِ ناخوشایند و خشم‌آفرین، با بهره‌گیری از روش‌های غیرتنبیهی، گفت‌و‌گومحور و مهرورزانه، آن‌ها را حلّ نمایند.
3.بر اساس آن‌چه گفته شد، در راستای پیشگیری از خشونت‌دیدگیِ زنان و مردان و کودکان و جلوگیری از تکرار رویدادهای اجتماعیِ ناگوارِ مشابه، ما گروهی از فعّالان حقوق کودکان (استادان، پژوهش‌گران، مددکاران اجتماعی، نمایندگان سازمان‌های مردم‌نهاد و جامعه‌ی مدنی)، از آن مرجع/ مقام محترم درخواست می‌نماییم تا با اتّخاذ سیاست‌های حمایتی و افتراقیِ کودک‌مدار، زن‌مدار و مردمدار، اقدام به تأسیس و راه‌اندازی دو مرکز حمایتی و حفاظتی در منطقه‌ی محلِّ وقوع جرم و دیگر مناطق کشور به شرح زیر نمایند:
الف) مرکز مشاوره و بهداشتِ روانِ مردان، زنان و کودکان: با مأموریّت ارتقای سطح بهداشت و سلامت روانیِ شهروندان؛ آموزش و ترویجِ الگوهای صحیحِ آموزش و پرورشِ فرزند، مدیریّت خانواده، مهرورزی نسبت به زنان، مردان وکودکان، رعایت حقوق افراد؛ و ارائه‌ی مشاوره‌ی اجتماعی به افراد، خانواده‌ها، مدرسه‌ها، نهادها و سازمان‌ها و... در امور خانواده، کودکان، زنان و مردان، تا از رهگذر اجرای سیاست‌ها و برنامه‌های اجتماعی و فرهنگی مناسب و بومی، خشونت رفتاری، ساختاری و فرهنگیِ موجود علیه همه‌ی افراد ریشه‌کن شود؛
ب) خانه‌ی امن / مرکز حمایت از زنان و کودکان در معرض خطر: با مأموریّت حمایت و حفاظت از زنان و کودکان در معرض خطر بزه‌دیدگی و خشونت‌دیدگی؛ گردآوری و اسکان زنان و کودکانِ آسیب‌پذیر در مکان‌های امن؛ شناسایی و گزارش فوریِ موارد خشونت علیه زنان و کودکان به نهادهای صالح جهت پیگیری؛ و بازپروری و توان‌مندسازی زنان بزه‌‌دیده و آسیب‌دیده به منظور بازگشت ایمن به جامعه و خانواده، تا از رهگذر فعّالیّت این نهادهای امدادی و حفاظتی، پناهگاه امنی برای زنان و کودکانِ در معرض خطرِ خشونت‌دیدگی فراهم گردد.
3. با تأسیس و فعّالیّت دو مرکزِ تخصّصیِ یادشده، خواه به صورت نهاد دولتی و خواه به صورت نهاد غیردولتی و یا تلفیقی انتظار می‌رود که در اثر هم‌افزایی این سیاست‌های پیشگیرانه‌ی شخصیّت‌مدار و موقعیّت‌مدار، از یک سو، فرهنگ خشونت‌آفرینِ حاکم بر کشور به تدریج ریشه‌کن شده و از سوی دیگر، از قربانیان بالقوّه و بالفعلِ خشونت و به ویژه خشونت خانگی، حمایت و حفاظت مناسب به عمل آید.
پیشاپیش، از تلاش‌ها و اقدامات آن معاونت محترم در راستای تحکیم کیان خانواده، ارتقای جایگاه اجتماعیِ زنان، حمایت از حقوق زنان و کودکان و... و همچنین، پیگیری و تأسیس و راه‌اندازی دو مرکزِ یادشده صمیمانه سپاس‌گزاری می‌نماییم.
با تجدید احترام»
دیدگاه تان را بنویسید