مشکل اصلی محیط بانان «اسلحه» است / شهادت 145 و جراحت 310 محیط‌بان در چهل سال گذشته

اعتمادآنلاین| نگهبانی از محیطی که جولانگاهِ شکارچیان و قاچاقچیان است، کاری طاقت‌فرساست؛ محیط‌بان‌ها یا با گلوله شکارچیان، شکارِ حرص آنها برای تسلط بر طبیعت می‌شوند یا دست و پاهایشان زیر چرخ‌‌ خودروهای بزرگ قاچاقچیان له می‌شود، آماری که از مرگ و مصدومیت آنها منتشر می‌شود، شاهدی بر این ادعاست. این گوشت‌های دم توپ سالهاست که به دلیل نبود قانون درست و حسابی یا کشته می‌شوند یا سالها به زندان می‌روند. آتشِ خشم مردم و محیطبانان این بار با شهادت مهدی مجلل و میکاییل هاشمی بر اثر اصابت گلوله سلاح جنگی بار دیگر برافروخته شد و پس از آن باز یکی دیگر از محیط بانان زخمی. در این رابطه مطالبات این قشر از جامعه مطرح شد اما درنهایت بهترین کار برای حمایت از محیطبانان چیست؟ چگونه می‌توان جان و جسم این افراد را تامین کرد؟

به گزارش برنا، اسماعیل کهرم، استاد برجسته محیط زیست با اشاره به تعداد محیط‌‌بانانی که تاکنون شهید شده اند، گفت: از زمان انقلاب اسلامی تاکنون حدود 145 محیط بان کشورمان را از دست دادیم و 310 محیط بان نیز مجروح شدند به گونه‌ای که تا آخر عمر باید برای جراحی، درمان و... در راه بیمارستان بمانند.

او با اشاره مشکلات اصلی محیط‌بانان افزود: بنده شخصا با این عزیزان در ارتباط هستم و در این زمینه تجربه 50 ساله دارم بنابراین می‌دانم مشکل اصلی آنها «اسلحه» است درحالی که اسلحه به شدت تحریک کننده است و هیچ وقت حیات وحش منطقه ما را حفاظت نکرده است.

کهرم ادامه داد: شاید 50 سال پیش که مهندس اسکندر فیروز گروه محیط‌بانی را تشکیل داد، اسلحه می‌توانست کارگشا باشد و محیط‌بانان را به جامعه شکارچیان معرفی کند اما الان دیگر کاربرد ندارد همانگونه که ما دیگر داروها، وسایل خانه و آشپزخانه، ماشین و... 50 سال پیش را استفاده نمی‌کنیم از طرفی شکارچی که برای شکار به طبیعت می‌رود، می‌خواهد 20-30 کیلو گوشت قاچاق به دست بیاورند بنابراین مستحق مرگ نیست که ما اسلحه بدون کاربرد دست محیط بانان دادیم.

این متخصص سرشناس محیط زیست ضمن تاکید بر اینکه باید اسلحه محیط‌بانان گرفته شود، گفت: خوشبختانه قانون حمایت قضائی و بیمه‌ای از مأموران یگان حفاظت محیط زیست در سال گذشته تغییرات خوبی کرده اما هنوز اگر شکارچی متخلفی 10 قوچ، میش، آهو و... شکار کرده باشد محیط بان اجازه ندارد به او شلیک کند بلکه طبق قانون ابتدا باید دستور ایست دهد که بنده عینا در دادگاه‌ها دیدم شکارچی می‌گوید نشنیدم، سپس تیر هوایی بزند که باز هم شکارچی می‌تواند بگوید گوش‌هایم سنگین است و نشنیدم و سپس پس از در خطر بودن جان خود و همکارش از کمر به پایین به شکارچی شلیک کند که طبیعتا با یک تفنگ 30-40 ساله زنگ زده نمی‌توان نشانه گیری دقیقی از فاصله 150 کیلومتری داشت از طرفی اگر محیط‌بان شلیک نیز کند دادگاه به سختی می‌پذیرد جان او و همکارش در خطر بوده که شلیک کرده است.

او ادامه داد: اینکه محیط‌بانی پس از شلیک نمی‌تواند در دادگاه ثابت کند جانش یا حتی جان همکارش در خطر بوده که مجبور شده شلیک کند یک معضل بزرگی‌ست که باعث شده اسد تقی زاده، غلامحسین خالدی و تعداد دیگری از محیط‌بانان 6 تا 8 سال به زندان بروند و حتی محیط‌بانی به اسم علی افضلی در کرمان اعدام شود بنابراین نظر شخصی من این است که اسلحه‌ها باید جمع آوری شوند.

کهرم در ادامه به روش درست تجهیز کردن محیط‌بانان اشاره کرد و گفت: بهترین کار این است که یک میکروفن در یقه تمام محیط‌بانان گذاشت، جلوی وسایل نقلیه آنها دوربین قرار داد تا تمام رویدادها و اتفاقات ضبط و ثبت شود و اگر محیط‌بانی مشاهده کرد یک شکارچی وارد محیط شده سریعا به وسیله میکروفن خود به پلیس اطلاع دهد تا به محیط بیایند و فرد را مورد تعقیب قرار دهند در این صورت جان هیچکس هم به خطر نمی‌افتد و دیگر شاهد مرگ محیط‌بانان و شکارچیان نخواهیم بود.

او افزود: این پیشنهاد شخصی من نیست بلکه در کشورهای مختلف مانند انگلستان اجرا شده و نتایج بسیار خوبی نیز داشته است درواقع انگلستان از سال 1936 خلع سلاح را انجام داد و پلیس به کمک آمد تا به حرفه‌ای ترین شکل ممکن جلوی شکارچیان بدون در خطر افتادن جان کسی گرفته شود.

این متخصص سرشناس محیط زیست ضمن درخواست از مجلس شورای اسلامی بیان کرد: نمایندگان مجلس شورای اسلامی باید همفکری کنند تا این مسئله تبدیل به قانون شود، درصورت اجرای چنین قانونی کمتر از یک روز می‌توان تمام سلاح‌های محیط بانان را جمع کرد و آنها را به تجهیزاتی که اشاره کردم مجهز کرد.