70 درصد فقرای جهان را زنان تشکیل می‌دهند/ توجه به مسائل و مشکلات زنان الزامی است

زهرا نژادبهرام، فعال سیاسی اصلاح طلب طی یادداشتی برای روزنامه اعتماد نوشت: هشت مارس روز جهانی زنان بود . این روز در تقویم شمسی مصادف با 17 اسفند است.سابقه تاریخی این روز به اوایل قرن بیستم در رابطه با اعتراضات زنان در امریکا برای دستمزد ناکافی و در ادامه در سایر کشورهای جهان در جهت احقاق حقوق خود بازمی‌گردد. تجربه جهانی مبارزات زنان برای رفع نابرابری و تبعیض در طول بیش از یک قرن گذشته بستری از تعامل و همگرایی را میان زنان بدون توجه به نژاد، زبان، ملیت و ... توسعه یافته یا در حال توسعه فراهم کرد .زنان تمام جهان در این روز برای درد مشترک گرد هم می‌آیند تا با اتخاذ راهکارهای متناسب صلح و همکاری و دوستی را با رفع تبعیض همراه کنند. 

سازمان ملل متحد در سال 1977 این روز را به نام روز زنان و صلح بین‌المللی نامگذاری کرد که یادآوری کند زنان طلایه‌داران صلح هستند به شرط آنکه این مهم ابتدا در جوامع شکل بگیرد یعنی رفع نابرابری و تبعیض و باور‌پذیری به حقوق همه انسان‌ها فارغ از جنسیت!

در ایران نیز این روز از سوی زنان مورد توجه قرار گرفته است و بعد از انقلاب به مناسبت‌های گوناگون زنان با طرح مطالبات و تلاش برای ارایه راهکارهای مناسب سعی داشته‌اند همبستگی خود را با همه زنان جهان بیان کرده و بستری برای صلح اجتماعی در جامعه فراهم کنند .

درد مشترک زنان در همه جوامع نظیر خشونت شهری، خشونت خانگی، نابرابری در دریافت خدمات بهداشتی و درمانی و نابرابری در حقوق و دستمزد و مزایای شغلی و وجود موانع ارتقای شغلی و امنیت شغلی و ... همبستگی میان زنان را بیشتر کرده است. امروز رنج زن سوری که آوارگی کمر خانواده‌اش را شکانده در کنار ناامنی زن اوکراینی به واسطه هجوم نظامی روسیه به کشورش به همراه غم و رنج خشونت 70 ساله بر پیکر زن فلسطینی و اندوه جنگ و ترور بر زن افغانی و ناامیدی و وحشت و ترس از آینده نامعلوم کودکان زن یمنی، درد مشترکی است که میان همه زنان لمس می‌شود.

امروز ناامنی اجتماعی زنان تنها متعلق به یک کشور یا دو کشور نیست، بلکه مساله‌ای است که به نسبت کم و زیاد در همه جوامع قابل مشاهده است .لذا سازمان ملل هر ساله با نامگذاری این روز به شیوه‌های گوناگون سعی در تقویت همبستگی میان زنان و هشدار به دولت‌ها و جوامع برای جست‌وجوی راهکار مناسب جهت رهایی از این رنج فراگیر آنها ارایه می‌کند.

مناسبت‌های نمادینی چون روز جهانی زن (هشت مارس) مغایرتی با روزهای ملی، مانند گرامیداشت مقام زن و روز مادر ندارد . روزهای جهانی فرصتی دوباره برای طرح درد مشترک و ضرورت بازاندیشی دولت‌ها و سازمان‌ها جهت جست‌وجوی راهکارها با استفاده از تجارب جهانی است .هشت مارس متعلق به هیچ کشوری نیست و برای هیچ ملتی نیست هشت مارس برای همه زنان جهان است؛ مسلمان، مسیحی، یهودی، زرتشتی، بودایی و...!

در این راستا لازم است با نگاهی به تاریخ مبارزات زنان برای احقاق حقوق خود و تلاش برای صلح جهانی که در آن خانواده و فرزندان‌شان طعم مهر و دوستی و آرامش را لمس کنند، روز همبستگی همه زنان را با شعارهای جهانی همراه کنیم و خواهان اقدامات عملی دولت‌ها و سازمان‌ها برای اجرایی کردن آنها باشیم!

در این روز جهانی درخواست کنیم لایحه نفی خشونت از زنان از دستور کار مجلس خارج نشود یا حداقل به تعویق نیفتد! در این روز درخواست کنیم دولت نسبت به ایجاد فرصت‌های شغلی برابر برای زنان و مردان و حمایت از کارآفرینی زنان برای کاهش فقر زنانه جدیت داشته باشد! 

در این روز درخواست کنیم که ظرفیت‌های آموزشی مدارس و دانشگاه‌ها برای زنان و مردان برابر باشد و کودکان بازمانده از تحصیل دختران نباشند!

در این روز درخواست کنیم که سیاستگذاری‌های کلان با در نظر گرفتن جامعه که متشکل از دو جنس زن و مرد است با نگرش‌های جنسیتی همراه شود تا شرایط لازم برای مشارکت همه شهروندان در اداره کشور فراهم شود!

در این روز درخواست کنیم که تنها سازمان مرتبط با زنان یعنی معاونت امور زنان ریاست‌جمهوری به حاشیه نرود و بودجه‌اش زیرمجموعه سایر نهادها نباشد! 

در این روز درخواست کنیم که هویت زنان به رسمیت شناخته شود فارغ از نقش‌های مادری و همسری و برای ارایه خدمات به آن تلاش کنیم!

در این روز درخواست کنیم که فضاهای عمومی شهری اختصاصی نشود و با جداسازی جنسیتی به نوعی زنان را از شهر حذف نکنیم.

در این روز درخواست کنیم که اسناد امنیت زنان در شهر و سازمان اجرایی شهری که در مدیریت شهری پنجم تهیه و ابلاغ شد، عملیاتی شود!

از این‌رو روز هشت مارس که هفته گذشته بود را به مثابه فرصتی ببینیم برای رساندن پیام‌های مشترک به همه زنان جهان که در درد و رنج ناشی از دیده نشدن یا کالایی شدن یا حذف شدن هستند!

در این میان نگاهی به تبعیض‌ها قابل تامل است: 

- بر اساس آمارهای بین‌المللی سطح دستمزد زنان کمتر از مردان است و به‌طور میانگین زنان روزی ۴/۴ ساعت کار بدون دستمزد انجام می‌دهند که این رقم برای مردان تنها ۷/1 ساعت است. گزارش ۲۰۲۰ مجمع جهانی اقتصاد پیش‌بینی کرده 5/99 سال طول خواهد کشید تا با سرعت پیشرفت کنونی، جهان به برابری جنسیتی برسد. یک قرن برای چنین چیزی، زمانی بسیار طولانی است. (1) 

- بر اساس آمار در ایران با توجه به شیوع بیماری کووید 19به‌طور خالص بیش از 1.4 میلیون نفر از بازار کار در سال 99 خارج شدند که 63 درصد آن زن بودند یعنی از هر سه شاغل که شغل خود را از دست دادند دو نفر زن بودند و بیش از نیمی از زنان بیکار تحصیلات کارشناسی داشته‌اند در حالی که بیشترین مردان بیکار دیپلم یا پیش‌دانشگاهی داشته‌اند. 

- 70 درصد فقرای جهان را زنان تشکیل می‌دهند و در سطح جهانی زنان به‌طور میانگین ۵۰ درصد مردان درآمد دارند، این در حالی است که 50 درصد جمعیت جهان را تشکیل می‌دهند، اما یک‌سوم نیروی کار محسوب می‌شوند. 

این آمار در کنار مرگ و میر زنان از خشونت خانگی و افسردگی و هنگام زایمان در جهان نگرانی برای وضعیت زنان را بیشتر می‌کند .

توجه به مسائل و مشکلات زنان الزامی است که همه کشورها باید نسبت به آن توجه نشان دهند، چراکه نیمی از جمعیت کشورها را زنان تشکیل می‌دهند.روز هشت مارس تلاش مشترک دولت‌ها برای کاهش رنج و آلام زنان از تبعیض و فقر و ناصلح است. 

بکوشیم در کنار هم از رنج هم بکاهیم و با نه به جنگ و تحریم و فقر و تبعیض زندگی همه انسان‌ها را بسامان کنیم.

1-https://www.imna.ir/news/560284