با پدیده‌ شکاف نسلی روبه‌رو نیستیم؛ با نقش‌آفرینی هر نسلی در موقعیت و منزلت خود مواجهیم

تحلیل و قضاوت درباره جنس اعتراض‌های نسل جدید نیازمند بررسی دقیق و همه‌جانبه این نسل و دقت در سبک زندگی، خواسته‌ها و مطالبات آنهاست، شناخت این جوانان نیازمند تحقیقات میدانی، مشاهده از نزدیک و گفت و گو با آنان است. 

اهمیت شناخت این نسل و خواسته‌هایشان باعث شد تا اداره کل پژوهش و بررسی‌های خبری ایرنا پرونده‌ای با عنوان «عصر جدید، نسل جدید» بگشاید و در چارچوب آن با صاحب‌نظران حوزه‌های مختلف روانشناسی، جامعه‌شناسی، کارشناسان مسائل فرهنگی، آموزشی و ... گفت‌وگو کند.

تقی آزاد ارمکی، عضو هیات علمی گروه جامعه‌شناسی دانشگاه تهران می گوید: اعتقادی به شکاف نسلی ندارم. در واقع ما با پدیده‌ شکاف نسلی روبه‌رو نیستیم بلکه با پدیده‌ای به نام مهم‌شدن نسل‌ها و نقش‌آفرینی هر نسلی در موقعیت و منزلت خود مواجهیم. نسل دهه ۸۰ یا ۹۰ آرزوهای متفاوتی از افراد مربوط به نسل ۶۰ یا ۷۰ ندارند، بلکه نسل دهه ۸۰ و ۹۰ در موقعیت جدید اجتماعی فعال شده‌ و کنشگری می‌کنند؛ در صورتی که افراد نسل‌ها دیگر کنشگر فعال نیستند.

به گزارش ایرنا، بخش هایی از گفت و گوی آزاد ارمکی را در ادامه می خوانید:

*از آنجایی که کنشگری افراد این نسل مشاهده می‌شود، ما تصور می‌کنیم این افراد متفاوت از نسل‌های قبل هستند، در حالی که اینگونه نیست.

*این افراد همان چیزهایی را می‌گویند که افراد نسل‌های پیشین می‌گفتند. دغدغه نسل‌های پیشین نیز اموری همچون آبادانی کشور، آزادی، دموکراسی و توسعه بود اما آن‌ها پس از مدتی از اظهار این مطالبه‌ها دست کشیدند و بیان آن‌ها را به افراد نسل جدید واگذار کردند.

*در اعتراض‌ها و ناآرامی‌های اخیر فقط با افراد ۱۵ تا ۱۸ سال روبه‌رو نیستیم. زنان بیشتر هستند اما به این معنا نیست که مردان نیز در این اعتراض‌ها نقشی نداشته باشند.

*اتفاقاً در ماجرای اخیر، نسل‌های جوانان بین ۱۵ تا ۴۰ ساله هستند؛ جمعیتی که به خیابان آمده و مساله‌شان این است که زندگی داشته باشند؛ زندگی راحت همراه با آرامش. بستر زندگی نیز آزادی است.

*انسان‌ها با تنوعی که وجود دارد، می‌توانند مشارکت و حضور داشته باشند. پس در ابتدا آزادی و در پسِ آزادی، آبادانی است. مجموعه معترضان جوانان ۱۵ تا ۱۸ ساله هستند، اما در کنار این افراد خانواده‌ها و والدین نیز هستند و نقش آنها در حاشیه است.

*در دهه‌های ۷۰ و ۸۰ به این میزان تنگناهای اقتصادی و محدودیت‌های اجتماعی وجود نداشت؛ از طرفی هم افراد تحصیل‌کرده مطالبه‌گر وجود داشت مطالبه اصلی این افراد زندگی است.

*زندگی در سرزمین، کشور و میهن محقق می‌شود. برای زندگی باید امکانات یعنی آبادانی و آزادی هم فراهم باشد. پس به طور کلی مطالبه اصلی جوانان این نسل «زندگی، آزادی و آبادانی» است.

*باید از خودخواهی خود بکاهیم و به دیگران توجه داشته باشیم. برای اینکه کسی را بشناسیم، باید به او توجه کنیم. توجه به دیگری از طریق عبور از خودخواهی حاصل می‌شود و از طرف دیگر باید تن به موقعیت داد؛ یعنی شرایط جدید را بپذیریم. شرایط ۱۴۰۱ با ۱۳۸۰ بسیار متفاوت است.

*در سال‌های ۱۳۷۰ و یا ۱۳۸۰ به این میزان تنگناهای اقتصادی و محدودیت‌های اجتماعی وجود نداشت؛ از طرفی، افراد تحصیل‌کردهِ مطالبه‌گر وجود داشت. پس وجود تنگناهای بیشتر، مطالبه‌گران بیشتری را هم به همراه می‌آورد و این دو با هم به ایجاد تنش می‌کنند.