چرا افزایش قیمت دلار جلسات تعیین دستمزد کارگران را به تاخیر انداخت؟
بهمن ماه به پایان خود نزدیک شده و خبری از شروع واقعی مذاکرات دستمزد نیست؛ تا این لحظه (بیست و ششم بهمن) هنوز نرخ سبد معیشت خانوارهای کارگری اعلام نشده؛ در واقع هنوز کمیته دستمزد ذیل شورایعالی کار، کار جدی خود را آغاز نکرده است.
هنوز قطار مذاکرات مزدی به اولین ایستگاه خود نرسیده است. در حالیکه باید امسال چانهزنیهای مزدی جاندارتر و محکمتر از همیشه باشد، به نظر میرسد همه چیز به روزهای آخر سال موکول شده است.
به گزارش ایلنا، بهمن ماه به پایان خود نزدیک شده و خبری از شروع واقعی مذاکرات دستمزد نیست؛ تا این لحظه (بیست و ششم بهمن) هنوز نرخ سبد معیشت خانوارهای کارگری اعلام نشده؛ در واقع هنوز کمیته دستمزد ذیل شورایعالی کار، کار جدی خود را آغاز نکرده است.
در چند جلسه گذشتهی شورایعالی کار و کمیته دستمزد، گروه دولتی بیشترِ وقت را سر بحث کردن بر سرِ «مزد منطقهای» گذاشتند، پارادایمی که با تمام متر و معیارهای ممکن، در فضای فعلی اقتصاد و با توجه به قدرت ناچیز تشکلهای کارگری، مردود است.
بحث بر سر گزارشی است که قرار است مرکز پژوهشهای عالی سازمان تامین اجتماعی در ارتباط با مزد منطقهای تهیه کند؛ این گزارش مدتهای مدید است که در دست تهیه است و هر بار شمحاتی از آن در شورایعالی کار به بحث گذاشته میشود و وقت این نشستهای سهجانبه را میگیرد.
حال به پایان بهمن رسیدهایم و هنوز قطار مذاکرات مزدی به اولین ایستگاه خود نرسیده است. آنهم در شرایطی که امسال برای اولین بار در دهههای اخیر، تورم نقطه به نقطهی خوراکیها از ۵۰ درصد فراتر رفته است، آنهم وقتی برای اولین بار در دهههای گذشته، دلار در ظرف زمانی حدود یک ماه از ۲۵ هزار تومان به ۴۵ هزار تومان رسیده است.
«چرا اینهمه تاخیر»؛ کارگران مدام این سوال را مطرح میکنند؛ در حالیکه باید امسال چانهزنیهای مزدی جاندارتر و محکمتر از همیشه باشد، به نظر میرسد همه چیز به روزهای آخر سال موکول شده است، بدون توجه به اینکه افزایش ۵۷ درصدی دستمزد سال جاری، در ماه اول یا دوم سال بعد از حذف یارانهها و گرانیهای سبد خرید خانوار، از میان رفت و غافل از اینکه، وزارت کار به طور رسمی خط فقر تهرانیها را حدود ۱۵ میلیون تومان اعلام کرده و محاسبات مستقل نشان میدهد که سبد معیشت خانوار مرز ۲۰ میلیون تومان را پشت سر گذاشته است.
اعضای کارگری شورایعالی کار از تاخیر در برگزاری نشستهای رسمی انتقاد دارند؛ دبیر شورا، وزیر کار است و هماهنگیهای نشست و صدور دعوتنامهها با این وزارتخانه است اما از این نهاد متولی صدایی بیرون نمیآید که چرا جلسات مزدی برگزار نمیشود و چرا اینهمه تاخیر افتاده است؟
بیست و ششم بهمن ماه، علی خدایی (عضو کارگری شورایعالی کار) میگوید: هنوز هیچ دعوتنامهای صادر نشده و همچنان منتظریم....
مازیار گیلانی نژاد (فعال کارگری) در ارتباط با تبعات این تاخیر میگوید: با دست دست کردن دولت و کارفرمایان، موضوع حداقل دستمزد بدون تردید با تاخیر اعلام خواهد شد تا کارگران و بازنشستگان نتوانند واکنشی نشان دهند. امسال اتاق بازرگانی با همراهی دولت این بازی را به پیش میبرند. شوربختانه هنوز تا این تاریخ مبلغ سبد معیشت تصویب نشده است و گروه کارگری فقط به اظهارنظرهای مبهم اکتفا کرده و مشخص است که آنها هم هنوز نمیدانند چه میزان افزایش را با این گرانی ۳۰۰ درصدیِ تحمیل شده در تابستان، باید به میز مذاکره ببرند و چطور افزایشهای ۳۰ یا ۴۰ درصدی میتواند «افزایش قانونی» یا «عادلانه» تلقی شود؟!
او با بیان اینکه اولین هدف در مذاکرات مزدی باید «بازسازی قدرت خرید کارگران» باشد، ادامه میدهد: ۵۷ درصد افزایش حداقل حقوق که اعضای مذاکره کننده کارگری در روزهای پایانی سال گذشته آن را یک «موفقیت» میدانستند با افزایش ۳۰۰ درصدیِ ناشی از آزادسازی قیمتها مانند یک حباب ترکید و خانوادههای کارگری فقط با یک دستور در تابستان امسال، ۲.۵ برابر قدرت خرید خود را از دست دادند؛ دلار ۲۶ هزار تومانی ۲۸ اسفند سال ۱۴۰۰ امروز به مرز ۴۷ هزار تومان رسیده؛ در واقع دلار ۸۰ درصد گران شده؛ میدانیم که قیمت همهی کالاها و خدمات با قیمت دلار رشد میکند، بنابراین برای اینکه قدرت خرید حداقل به اسفند سال قبل برگردد، باید دستمزد کارگران حداقل ۸۰ درصد زیاد شود.
دیدگاه تان را بنویسید